آمریکا از ترس عملیات ارتش سوریه در استان درعا مجبور به واکنش شد ! + متن بیانیه

مسئله این است چرا قبل از آمدن روسیه این چیزایی که شما می گید محقق نشد

دوست عزیز لطفا به مصداق حرف یا الفاظ دقت بکنید به ذات خواست ساقط شدن دولت ها در بسیاری موارد نسبت به دول منطقه وجود دارد که بنا به شرایط گاها رو میشود برای بسیاری از افرادی که زندگیشان را رها کرده و به اینجا امده اند بحث اعتقادی یا امرار معاش یا از ان بالاتر مشروعیت وجودیشان وابسته به موضع علیه دولت هست چنین موضعی عجیب نیست بحث روی تغییر است و کسانی که اصلا افسارشان به دست خودشان نیست تصمیم قاطع معنایی ندارد وقتی توان تنفس به دست خودشان نیست میزان اعتبار این بیانیه ها بماند. زمانی رفتن بشار اسد یک پیش شرط اصلی برای هرگونه مذاکره بود در کنار ده ها فاکتور و خواسته دیگر امروز این مورد به شکل واضح تا حدی دور از دسترس هست که به شکل کلامی حتی از بیانات برخی از تندرو ترین افراد حذف میشود یا بحث تعامل مطرح میشود در کنار چند دستگی های فاحش و اجلاس هایی که به گفته برخی حامیانش کمترین مخاطبان را بین گروه های میدانی داراست در مقایسه با شش هفت سال پیش معنای روشنی میدهد که بای کسی که در طول این سال ها دنبال کرده باشد. بحثی که قرار بود دولت را ساقط کند جدا از شکست اعترافی درمورد انتخابات ازاد در میدان هم محدود به هشت درصد کشور میشود که همان هم بیشتر بله قربان گوی کشور های هم مرزش است تا هدف اولیه.چیز که مد نظر است قوی شدن سهم برای مذاکره است تا پیش از این راهکار سیاسی با رفتن اسد شروع میشد و هشت -نه خواسته اصلی که دلیل شروع این بحران در سوریه بود امروزه بسیاری از این اهداف یا حذف شدند یا به حاشیه رفتند. در مورد مساله ای صحبت میکنیم که از سقوط به عنوان پیش شرط به مذاکرات و چند دستگی امروز رسیده ست تفاوتش و ندیدن تغییر بنیادی در بحث سیاسی اش عجیب است یا نگاهی که نسبت به دور نما توسط تقریبا هر تحلیل گری بیان میشود.

مجددا از آقا میرزا می خواهم در صورت نیاز تعلیق بنویسند و حذف نکنن
بله مشاهده می شه طی هفت سال داستان به کجا رسیده
اما حداقل در سه سال گذشته روسیه بوده که صحنه گردان بوده نه ارتش و دولت سوریه
مسئله اینست
بعدش عرض کردم مسیر مذاکرات بسته و تعطیل است،چیزی عوض نشده،اصلا مذاکره ای نمیشه فقط می گن کاهش درگیری…همین،اگه تغییر بنیادین صورت می گرفت حداقل نمایندگان مسلحین و دارو دسته ریاض الحجاب به کنفرانس سوچی می رفتن که نرفتن،تغییرات ارضی زیادی شده
اما نکته این جاست این تغییرات عامل اول و اصلی روسیه بوده
الان هم ارتش و دولت سوریه از طرف روسیه اسکورت می شن که اگه نشن توان حفظ دستاورد های به دست آمده رو ندارن

همان ماجرای همیشگیست عزیز جان نگاه صفر و صدی کسانی که به دولت میپیوندند از روی فقر است و مثل این برای فهم مسائل نیازی به نگاه صفر و صدی نیست. تروریست ها به هیچ وجه توان بازپسگیری مناطق را ندارند به طور دائم و طرف مقابل هم به خوبی از قضیه اگاه هست کلیت ماجرا به طور کامل برای اینده به سمت و سویی دیگر کشیده شده است نه بازپسگیری که عملا دوره اش به سر امده ست زمانی که مناطق به زیر نه درصد رسیده اند محدود به ماجراجویی ترکیه یا بسته نگاه داشتن تنف. موفقیت نیرو های مقاومت قطعا تحت تاثیر وزن سیاسی و نظامی روس ها هم بوده ست با کنترل نسبی طرفین به دلیل توان دیپلماتیک بیشتر و کمک کلاسیک در شرایط محدودیت سخت افزاری اما تا این حد قطعی نیست بخصوص در بحث بازپسگیری. البته میدانیم درصورت بسته بودن کمک هایی که به تروریست ها میرسد به مدت چند ماه در اکثر مناطق توان مقاومت نخواهند داشت

نگاه صفر و صدی نیست
اونایی که به ارتش پیوستن عموما جزو مناطقی بود که بیشترین تظاهرات داشتن مثل غوطه
بعدش شما می گید مسلحین کلا توان بازپسگیری ندارن،اما این تا زمانی است که روسیه دولت و ارتش رو اسکورت می کنه،مسلحین می دانند جنگ بازپسگیری با وجود روسیه سخته،در صورت خروج کامل روسها و مستشاران کشورمان ارتش و دولت توان پایداری در برابر مناطق ده درصدی مسلحین رو ندارند
خب در مورد وزنه سیاسی هم همان حضور روسیه است
گفتید مسلحین اگه از خارج کمک نرسه توان پایداری ندارن

خب معلومه بدون مهمات و اسلحه نمی شه جنگید
اما مسئله اینه امکانات کدام طرف بیشتره و کدام طرف توان جنگ رویارو داره

مسلحین از خارج کمک می گیرن اما روسیه مستقیم می جنگه

شما از کدام مسیر سیاسی حرف می زنید(البته تا این لحظه،مادر مورد آینده قطعی نظر نمی دیم)
مسیر سیاسی تعطیله
مذاکرات آستانه فقط کاهش درگیریه نه راه حل سیاسی
فعلا مذاکره ای در کار نیست
این که مسلحین کمتر از ده درصد در اختیار دارند
خب الان باید ارتش و دولت قدرتمند تر باشن پس روسیه عقب نشینی کنه و ارتش تنها بره این ده درصد رو پس بگیره(در صورت عدم دخالت روسیه کشورهایی مثل ترکیه عربستان دخالت نمی کنن چون می دونن ارتش کاری ازش بر نمیاد)پس بگیره
حالا باز پسگیری سرزمین ها از مسلحین به کنار
ارتش حتی سرزمین هایی که به کمک روسیه گرفته رو نمی تونه در برابر مسلحین حفظ کنه
تصور پوتین همین بود وگرنه منظور از آماده کردن زمینه بررای حل سیاسی یعنی چه؟
قبلش مسلحین با توجه به امیدواری به ساقط کردن دولت از طریق نظامی می گفتن باید اسد بره…
پوتین آمد بمباران کرد مسلحین رو به عقب راند تا آنها قبول کنند که تصرف دمشق و لاذقیه وحلب شدنی نیست و بشینن مذاکره که نشد…
بعدش شما می گید صدها میلیارد دلار‌‌ …
دوست عزیز با
بیست میلیارد دلارمی شه
۱۰۰۰تانک آبرامز ۵۰یا ۶۰ جنگنده و هفتاد تایی هلیکوپتر خرید…
مسلحین چی دارن که اینقدر هزینه شون بشه
از کدام این که می گید سی چهل کشور دخالت داشتن در نظر بگیرید کمک شون در چه حدی بوده؟
اون شصت اندی چی کارا می کرون؟
بیانیه چه تاثیری در جبهه داره؟
شما می گید وزنه سیاسی روسیه ؟
وزنه سیاسی کجاست وقتی مسلحین در به در شده که ده درصد سوریه دست شان است دعوت روسیه برای شرکت در کنفرانس سوچی رو رد کردن؟
همچنین در مورد میزان مشرولیت و حمایت مردمی؛اگر بگوییم ارتش کلاسیک در برابر گروههای جنگی نامنظم مجبوره از مناطقی(دور افتاده)عقب نشینی کنه در سته(البته بنابر گفته شما وگرنه من قبول ندارم جنگ سوریه نامنظم باشه)
اما وقتی دو سوم پایتخت توسط مسلحین محاصره بشه و راه بین استان ها قطع بشه و مسلحین به چند کیلومتری کاخ رئیس نظام برسن و دومین شهر بزرگ محاصره کامل بشه قابل توجیه نیست
و تنها نتیجه گیری که می
شه کرد اینه که دولت پایه
های مردمی اش لنگ است

درمورد هزینه های طرفین فقط یک فقره هزینه برای پناهجویان بنا به اعلام ترکیه بیش از سی میلیارد دلار بوده ست بگذریم تقریبا تمام هزینه اموزش و درمان و تسلیح و بخش قابل توجهی از هزینه اداره بخش شمالی تروریست ها را نیز به عهده داشته اند همچنین هزینه افزایش حضور و فعالیت ارتش رو و داخل مرز طولانی با سوریه یا ضرر های اقتصادی قطع رابطه و…اکثر موارد قابل تعمیم به چندین کشور دیگر هستند همچنین بگذریم داستان سوریه خودش بخشی از یک طرح جامع تر هست که ان را در نظر نمیگیریم.
درمورد شرایط پیش امده در بدو حوادث سوریه بخش های کوتاهی قبلا توضیح داده حوادث
نیز خلق الساعه پیش نمیایند بدون خطا از سمت طرفین این در جای خودش قضاوتتاتن بدون درک شرایط ابتدای بحران در سوریه ست یا خدای ناکرده استدلال سازی برای یک مطلوب
قبلی.دولت هایی با پشتیبانی مردمی حتی فقط ب نا ارامی در ارتش و نفوذ در ان توسط دول دیگر سرنگون شدند این فقط یک مورد از چندین و چند فاکتوری بود که دولت به طور همزمان با ان ها درگیر شد به شخصه هیچ مورد مشابهی در تاریخ معاصر برایش به خاطر ندارم.در چنین شرایط سنگینی که به شخصه و میدانی در جریان مدتی از ان در سال اول بودم
بدون داشتن پشتوانه مردمی کوچکترین شانسی برای هیچ دولتی وجود ندارد بخصوص که کمک های بین المللی خاصی نیز تا مدت ها نشد به شکل موثر. مواردی که بیان کردید نماینده همان دوره اول جنگ است وگرنه در حال حاضر هشتاد درصد مردم سوریه در مناطق دولتی زندگی میکنند و جمعیت دمشق و حومه به تنهایی شاید تا هفت برابر ل منطقه ادلب باشد و از بسیت درصد باقی سیزده درصد در مناطق کرد ها ساکن اند. بسیاری از حتی پرچمداران حوادث ابتدایی سوریه مانند عروه قنوم از رهبران جنبش دانشجوییی دمشق پس از انجام شدن بخش هایی از مطالبات و خوابیدن گرد و خاک ها به سمت دولت امده اند تروریست ها به جایی رسیدند که در شهرک صد هزار نفری التل کمتر از دویست عضو برایشان ماند در مجموع اگر به داعش و القائده و کسانی که دموکراسی را شرک میدانند هم حق رای دهیم در جهان حدود شانزده میلیون سوری واجد رای دادن هستند و بشار اسد در انتخابات قبل ده و نیم میلیون رای اورد که با پیروزی های اخیر در دور بعد تکلیفش مشخص است در ضمن اینکه در انتخابات ازاد شانس پیروزی برای طرفی غیر از دولت دور از انتظار است اعتراف نماینده معرضین به کری بود. نتیجه گیری اینچنین ناقص و بخصوص زمانی که بنیانش بر اموریست که چند سال است تغییر داشته منطقی نیست.

شما چطور معتقدید %۸۰مردم در مناطق نظام هستن،از جمعیت ۲۷میلیونی سوریه ۲میلیون و دویست هزار نفر کرد هستن که بجز حداکث دویست هزار اون دو میلیون یا در مناطق قسد هستن یا درع فرات و شاخه زیتون یا آواره پس دو میلیون کرد خارج مناطق نظام اند همچنین جمعیت ادلب با احتساب آوارگان ۱ونیم میلیون،دو میلیون آواره در ترکیه دو میلیون لبنان و دو میلیون جمعا در در عا و اردن و با احتساب عراق و اروپا حدود ده میلیون میشه
پس هشتاد درصد در مناطق نظام نیستن
بعدش این که در مناطق نظام هستن نمی شه نتیجه گیری کرد طرفدار نظام اند

در باب موقعیت نظامی طرفین با تمامی مصادیق مورد بحث و تقریبا اشاره به تمام برحه های مهم جامعیت داده شده ست. عروه قنوم یک مثال است دوست عزیز در کنار صد ها حزب دیگری که بعد از ازادی احزاب ثبت نام کردند و برخی هم به قدرت رسیدند بررسی بکنید موضع بسیاری از همین افراد را در ابتدای بحران. بحث میزان بدنه مردمی دولت هست و همچنین بدنه مردمی تروریست ها و مسلحین. اگر منظور شما نمایندگانی هستند که از ابتدای بحران تا کنون تقریبا هیچ نقشی در معادلات میدانی هم نداشته اند که بحثش مشخص هست حتی در مناطق در کنترل مسلحین بماند سایر بخش ها اگر هم بحث اکثریت است در بحث جمعیتی به شدت در اشتباه هستید جمعیت اوارگان حاضر در لبنان نصف امار شماست و همچنین افراد مهاجر به لبنان از چه گروهی بوده اند؟چه تعداد از مهاجرین به عراق زیر مجموعه دسته بندی شما هستند و دو بار محاسبه شدند؟جمعیت استان درعا و قنیطره روی هم پیش از جنگ به زور شاید به یک میلیون نفر میرسید با احتساب کسانی که امروز هم در مناطق دولت هستند و میدانیم اهالی پناهنده در اردن هم تقریبا همه شان اهالی سه استان سوریه هستند به چه ترتیب هست؟در اوج گستردگی مناطق تروریست ها یعنی برهه ای که شش درصد جمعیت در مناطق داعش در نظر گرفته میشدند نهایت سهم تروریست ها از جمعیت هشت درصد افراد حاضر در کشور بود امروز چگونه ست؟؟اگر با حساب امروز بگیریم برای افراد حاضر در کشور سوریه به رقمی حوالی همان هشتاد درصد جمعیت میرسیم که در مناطق دولت زندگی میکنند با هرکدام از طرف ها که بسنجیم تکلیف مشخص هست بخصوص برای تروریست ها. اگر هم به امار سازمان ملل بپردازیم برای تخمین پنج میلیون سوری خارج از کشور و سه نیم میلیون نفر در مناطق سایر گروه ها بگذریم از افرادی که سوری نیستند باز هم شاهد حدود هفتاد درصد جمعیت پیش از اغاز بحران در مناطق دولتی هستیم در شرایطی که بدترین برحه ها پشت سر گذاشته شدند حتی اکثر افرادی که اواره میشدند به مناطق دولتی میامدند.
در زمانی که حتی در پایتخت نیرو های امنیتی به مویی بند بودند تنها حلقه گم شده ی که میتوانست کار دولت را تمام کند و در بسیاری مثال های دیگر در نبود سایر حلقه ها هم اثرش را گذاشته بود همراهی اکثریت مردم با گروه ها مخالف بود.