نفوذ آمریکا در افغانستان پس از خروج نظامی

با پرواز آخرین نیروهای آمریکایی از فرودگاه کابل در ساعت ۱۱:۵۹ شب ۹ شهریور ماه ۱۴۰۰ ه.ش و تسلط حکومت طالبان بر افغانستان، چنین به نظر می رسید که افغانستان از اشغال آمریکا و غرب به صورت کامل آزاد شده و آمریکا دیگر توانایی و فرصت قبلی برای مداخله نظامی، انجام عملیات های امنیتی و اطلاعاتی از طریق پهپاد و… برای هدف قرار دادن اهداف خود در افغانستان را از دست داده است.

در آن زمان دوست و دشمن به این فکر بودند که آیا واقعاً با خروج نیروهای آمریکایی از افغانستان، پنتاگون دست روی دست گذاشته و نظاره‌گر بی طرف میدان افغانستان شده است و یا برعکس، نفوذ اطلاعاتی و نظامی خود بر این کشور را حفظ کرده و همچنان اهداف خود را با استفاده از راه های خاص خود از جمله انجام حملات پهپادی، حملات انتحاری توسط گروه های تندرو و افراطی و ایجاد درگیری های داخلی و… حفظ خواهد کرد.

از همان اول پاسخ کاملاً روشن بود؛ زیرا دیری نگذشت که رویای آزادی و استقلال افغانستان از اشغال آمریکا و غرب با انجام اولین حمله پهپادی آمریکا به شهر کابل پس از خروج نیروهای این کشور از افغانستان بهم خورد و بر همگان فاش شد که آمریکا با وجود آنکه حتی یک سرباز در افغانستان ندارد اما بازهم نفوذ اطلاعاتی و نظامی خود بر این کشور را حفظ و در بعضی موارد به صورت باورنکردنی افزایش داده است.

پنتاگون پس از انجام حمله پهپادی علیه محل استقرار ایمن الظواهری، رهبر گروه تروریستی القاعده در محله وزیر اکبر خان واقع در منطقه دوم شهر کابل در ۹ مرداد ۱۴۰۱ ه.ش که منجر به کشته شدن رهبر القاعده و زخمی شدن دو نفر از مقامات وزارت کشور طالبان شد مسئله حفظ و افزایش نفوذ اطلاعاتی ‌و نظامی آمریکا در افغانستان پس از خروج نیروهایش از افغانستان و تسلط حکومت طالبان بر این کشور را به صورت علنی و عملی تأیید کرد. از سویی دیگر حرف های جوزف بایدن، رئیس جمهور آمریکا طی بیانیه‌ای به مناسبت دوسالگی خروج آمریکا از افغانستان در ۹ شهریور ماه، که تأکید کرده است دولت آمریکا برای مقابله با تهدیدات تروریستی، نیازی به حضور نظامی در مکان مشخصی ندارد و تهدیدات از افغانستان را می‌تواند با ابزارهای اطلاعاتی، نظامی و دیپلماتیک مهار کند نیز مبین مسئله نفوذ اطلاعاتی و نظامی آمریکا بر افغانستان پس از خروج نیروهایش از این کشور می باشد.

ابزارهای اطلاعاتی، نظامی و دیپلماتیک که رئیس جمهور آمریکا ذکر کرده است، بدون شک بخشی از اداره اطلاعات حکومت طالبان تحت کنترل طالبان قندهاری، تمامی مسلحین شبکه حقانی و گروه های تروریستی همپیمان با آنها و آن عده از مولوی های حکومت طالبان (ملا عبدالغنی برادر، مولوی شیر محمد عباس استانکزی و…) است که از گذشته های دور یا به صورت مستقیم و یا غیرمستقیم با دولت آمریکا در ارتباط بوده و یا خواهان روابط نیک با این کشور هستند، می باشند. در واقع این گروه ها به دلایل مختلف، خواسته و یا ناخواسته با دولت آمریکا همکاری های پنهانی سیاسی، اطلاعاتی و نظامی دارند.

حرف های رئیس جمهور آمریکا چنان که از یکسو همکاری های اطلاعاتی (خواسته و ناخواسته) حکومت طالبان با آمریکا برای هدف قرار دادن سران القاعده و بعضی از گروه های تروریستی مخالف آمریکا را نشان می دهد، از سوی دیگر موجودیت نفوذی و جاسوس های آمریکایی و غربی در میان مقامات حکومت طالبان را فاش می کند که برای منافع دولت مربوطه خود به شکل و شمایل مولوی های طالبان در آمده و در حکومت طالبان به سمت های بالایی رسیده‌اند.

فرموده رئیس جمهور آمریکا که گفته است “ما نشان داده‌ایم که برای مقابله با تروریست‌ها و کسانی که می‌خواهند به ما آسیب بزنند، نیازی به حضور دائمی نیرو روی زمین نداریم” کاملا درست است؛ زیرا فقط طی دو حمله پهپادی آمریکا به مناطق دوم و سوم شهر کابل آن هم بدون حضور حتی یک سرباز آمریکایی در افغانستان، شش عضو گروه تروریستی القاعده از جمله ایمن الظواهری رهبر القاعده و ابوحسن المجاهد، به اسم مستعار مولوی حنظله از اعضای برجسته مصری گروه تروریستی القاعده کشته شدند.

لازم به ذکر است که حملات پهپادی آمریکا به شهر کابل و دیگر استان های افغانستان با چراغ سبز پنهانی بعضی از گروه های مسلح درون حکومت طالبان انجام می شود. گروه هایی که در لباس مسلحین طالبان نقش سربازان آمریکایی در افغانستان را بازی می کنند و امتیازاتی خاصی از جمله هفته‌ای ۴۰ میلیون دلار کمک مالی از آمریکا دریافت می کنند.

هم سویی بعضی از گروه های طالبان با سیاست های آمریکا گاهی باعث بروز اختلاف و درگیری های خودی و انتقام جویی های گروهی در حکومت طالبان شده است و این تنش ها رفته رفته میدان رقابت برای نزدیکی طالبان به آمریکا را داغ‌تر کرده است، تا جایی که وزرای دفاع، خارجه، کشور و معاونین رئیس الوزرای حکومت طالبان طی یک رقابتی پنهانی در حال نزدیک شدن به آمریکا و درخواست برقراری روابط نیک با این کشور هستند. درخواست هایی که فرضیه آمریکایی بودن تشکیلات طالبان را قوی‌تر کرده و نفوذ اطلاعاتی و نظامی آمریکا بر افغانستان پس از خروج نیروهای آمریکایی از این کشور را روشن تر ساخته است.

بیشتر بخوانید: طالبان اعضای القاعده را به آمریکا فروخت!