اعتراف همسران مطلقه امیر الغرباء و نقش ابوماریا القحطانی

به گزارش پایگاه تحلیلی – خبری تحولات جهان اسلام گروه فرقه الغرباء شامل جنگجویان فرانسوی و بلژیکی است که توسط یک فرانسوی سنگالی الاصل به نام عمر اومسن (دیابی) تاسیس شد.

این گروه که بر روی تپه‌هایی در منطقه حارم واقع در شمال غرب سوریه و چسبیده به مرز ترکیه یک اردوگاه با محدودیت‌های رفت و آمد برای خود ایجاد کرده‌است در فیلمی که در تابستان سال ۱۴۰۲ تولید کرد برای نخستین بار ابعادی از زندگی جامعه کوچک فرانسوی زبانانی که در سال‌های گذشته برای جهاد به سوریه آمده‌اند را به نمایش گذاشت.

این گروه پس از سقوط نظام پیشین سوریه با انتشار دو فیلم تلاش می‌کند تا به اتهامات وارده نسبت به رهبر این گروه یعنی عمر اومسن پاسخ بدهد.

شخصیت اصلی مطرح شده در این دو فیلم که آخرین آن‌ها در روز ۱۳ مرداد ماه به زبان فرانسوی منتشر شد، کسی است به نام طارق زارای با نام مستعار ابو زبیر از اعضای سابق و اخراجی فرقه الغرباء که به زعم رسانه فرقه الغرباء پروژه بی آبرو کردن عمر اومسن را در دستور کار خود قرار دارد.

بنابر این فیلم‌ها ابو زبیر که با برخی زنان مطلقه عمر اومسن با نام ام عبدالله و ام صفیه و زن دیگری به نام سارا ارتباط گرفته بود، توانسته اعترافاتی را به دروغ از آن‌ها علیه عمر اومسن بگیرد.

ابو زبیر و شخص دیگری با نام ابو بنیامین در فیلم اول در ارتباط با ابو ماریا القحطانی عضو ارشد و مقتول تحریر الشام تلقی می‌شوند. در فیلم نخست با اشاره تلویحی به پرونده بزرگ جاسوسی در ادلب پیش از سقوط نظام پیشین به نقش ابو ماریا القحطانی در خبر چینی نسبت به جهادی‌هایی که از سوی غرب مورد تعقیب بودند و همچنین بی اعتبار کردن عمر اومسن اشاره می‌شود.

در این روایت اظهار می‌شود که نیروهای امنیتی تحریر الشام پس از سعایت‌های مختلف عمر اومسن را به زندان افکنده و ابو زبیر از فرصت استفاده کرده و در تلاش برای ترغیب تحریر الشام به اعدام و یا حبس ابد عمر اومسن توانست اعترافاتی اخلاقی از همسران سابقش بگیرد و منتشر سازد.

در فیلم دوم یکی از همسران مطلقه عمر اومسن اعترافات سابق خود برای ابو زبیر را به دلیل بیماری روانی‌اش بی‌اعتبار تلقی می‌کند. در این فیلم که هوش مصنوعی در آن به طور فزاینده‌ای مورد استفاده قرار گرفته، بانوی دیگری به نام سارا نیز که علیه اومسن اعترافاتی داشته زنی تلقی می‌شود که از بیماری روانی رنج می‌برد. در این فیلم دیگر سخنی از تحریر الشام و ابو ماریا القحطانی نیست اما تلویحا پای ترکیه به میان کشیده می‌شود.

عمر اومسن ۱۷ ماه را در زندان تحریر الشام به سر برد و در ۲۰۲۲ از زندان تحریر الشام آزاد شد. دولت فرانسه معتقد است که عمر اومسن مسئول جذب ۸۰ درصد از افراطی‌های فرانسوی زبانی است که برای شرکت در جنگ به سوریه و عراق رفتند. وزارت خارجه آمریکا در سال ۲۰۱۶ اومسن را به عنوان یک تروریست جهانی معرفی کرد.

لازم به ذکر است که رسانه فرقه الغرباء در سال‌های گذشته و در اوج اعتراضات علیه ابو محمد الجولانی و تحریر الشام وعده داده بود که اطلاعاتی علیه تحریر الشام را افشا خواهد کرد.

در فیلم‌های سابق، اتهامات دیگری علیه عمر اومسن مطرح بود که این فیلم‌ها تلاش می‌کردند این اتهامات را که وارد شده از سوی هیئت تحریر الشام تلقی می‌شد به ویژه پرونده ربایش دختر بچه‌ای به نام یاسمین مورد بررسی قرار گیرد.

گفتنی است که عمر اومسن به همراه یکی از همراهان خود به نام ابو خالد حدود چهار سال پیش جهت یک مصالحه با حزب اسلامی ترکستان شرقی به منطقه حارم می‌رود و آنجا از سوی نیروهای امنیتی هیئت تحریر الشام دستگیر شده و یک سال و نیم در زندان‌های هیئت تحریر الشام به سر برد و پس از ۱۷ ماه از زندان آزاد شد.

هیئت تحریر الشام در زمان دستگیری اومسن، اعمال حاکمیت او در منطقه تحت نظرش به صورت مستقل و ایجاد دادگاه و زندان مستقل در اردوگاه فرقه الغرباء را دلیل توقیف او تلقی کرده بود.

در فیلم‌های پیش از سقوط نظام اسد اینگونه گفته می‌شد که هیئت تحریر الشام، فرقه الغرباء و تمام جریان‌های مهاجر (خارجی) حاضر در شمال غربی سوریه را وجه المصالحه روابط خود با غرب و روسیه قرار داده و می‌دهد.

گفتنی‌است که پس از سقوط نظام سابق سوریه دو خبرنگار به سراغ عمر اومسن (دیابی) رفته و با او مصاحبه کردند. بنا بر این گفتگو که از سوی پایگاه درج بازنشر شده اومسن مدعی است که «بازنشسته شده» و هدفش از ابتدا تنها «جهاد برای سوریه» بوده است.

لازم به ذکر است دیابی که در سال‌های پایانی هزاره قبل سابقه تبهکاری در فرانسه داشت، پس از تحولات سوریه به این کشور رفت و به جبهه النصره پیوست. او بعدها با ابومحمد الجولانی دچار اختلاف شد اما اکنون آزادانه در اردوگاه خود در حارم زندگی می‌کند.

طبق این گزارش پس از سقوط رژیم اسد و قدرت‌گیری هیئت تحریر الشام در دمشق، دیابی از رئیس‌جمهور موقت احمد الشرع انتقاد می‌کند و او را متهم به تلاش برای جلب رضایت غرب و دوری از اصول اسلام‌گرایانه می‌کند. او همچنین از سرکوب‌های هیئت تحریر الشام و نقش شخصیت‌هایی چون «ابواحمد حدود» وزیر کشور فعلی سوریه انتقاد می‌کند.

دیابی، اگرچه تحت تعقیب بین‌المللی است، مدعی است هیچ‌گاه فراخوانی برای حمله در فرانسه نداده، اما از حمله به شارلی ابدو دفاع می‌کند و می‌گوید اگر فرصت داشت، با لبخند خودش آن کار را انجام می‌داد.

او با وجود شرایط سخت و انزوای اردوگاه، بازگشت به فرانسه را غیرممکن می‌داند و در صورت فشار بیشتر، خواستار انتقال امن به کشوری مثل افغانستان است.