دانش نظامی: سامانه پدافندی HQ-9

تاریخچه و سیر توسعه سامانه HQ-9:

توسعه سامانه ریشه در دههٔ ۱۹۸۰ دارد که با ضرورت ارتش آزادی‌بخش خلق برای به‌کارگیری یک سیستم دفاع هوایی مدرن و دوربرد که قادر به جایگزینی موجودی قدیمی دوران شوروی باشد، هدایت می‌شد. این الزام که اغلب با عنوان «پروژه ۹» شناخته می‌شود، مستلزم سیستمی بود که قادر به مقابله با تهدیدات هوایی پیچیده ایالات متحده و ناتو، به ویژه آن‌هایی که از تاکتیک‌های پیشرفته جنگ الکترونیک و سرکوب پدافند هوایی دشمن استفاده می‌کنند، باشد.

در حالی که جمهوری خلق چین خریدهای اولیه سیستم‌های روسی S-300PMU را دنبال می‌کرد، بدان نتیجه رسید که مسئله دفاع ملی نمی‌تواند تحت تأثیر فشارهای سیاسی خارجی یا محدودیت‌های فناوری ذاتی در اتکای صرف به سیستم‌های وارداتی قرار گیرد. برنامه توسعه سامانه دفاع ملی پروژه-۹ شامل غول‌های دولتی مانند CASIC و شرکت گروه فناوری الکترونیک چین (CETC) بود، این پروژه به دنبال ترکیب بهترین فناوری‌های موجود برای ایجاد سیستمی بود که به طور خاص برای طیف تهدیدات در حال تحول طراحی شده باشد.

سامانه HQ-9 به طور گسترده در منابع آزاد به عنوان یک سیستم مشتق یا ترکیبی شناخته می‌شود که عناصر طراحی سری موشک‌های S-300 روسی را با فناوری‌های کاملاً غیر شرقی ترکیب می‌کند. مهمترین عنصر این ترکیب، معماری رادار است. رادار کنترل آتش HT-233 توانمندترین راداری است که توسط سیستم HQ-9 به کار گرفته شده است. تجزیه و تحلیل معماری رادار، ویژگی‌های طراحی قابل توجهی را نشان می‌دهد که شباهت بیشتری به رادار AN/MPQ-53 پاتریوت آمریکایی دارد، به ویژه در استفاده از یک آرایه اسکن الکترونیکی غیرفعال (PESA) با چیدمان لنز متمایز، به جای طرح‌های PESA مرسوم‌تر سری 30N6 روسی.

تصور می‌شود که این انتخاب معماری خاص، نتیجه تلاشی عمدی برای ادغام فناوری PESA است که هدایت پرتو سریع بهبود یافته، نرخ بالاتر هدایت هدف و قابلیت‌های ضدجنگال قوی را فراهم می‌کند. ویژگی‌هایی که برای بقاپذیری در برابر حملهٔ سرکوب پدافند ایالات متحده و ناتو ضروری هستند. برخی روایت‌ها این شباهت معماری را به ادعای دستیابی و مهندسی معکوس سامانه موشکی پاتریوت آمریکا از طریق شخص ثالث مرتبط می‌دانند که قابل اثبات نیست.

مستندات نشان می‌دهد نسخه اولیه این سامانه اواخر دهه ۱۹۹۰ به خدمت وارد شد. نسل اول نسخه پایدار سامانه با نام HQ-9A در سال ۲۰۰۱ به خدمت وارد شده است. درحالی که در سال ۲۰۰۶ نسل دوم با نام HQ-9B مورد آزمایش قرار گرفت و تا سال ۲۰۱۶ به سرعت گسترش یافت. این نسخه دارای الکترونیک بهبود یافته و برد درگیری بیشتری است. درحال حاضر چین نسل سوم این سامانه را عملیاتی کرده است.

تکامل نسل‌های مختلف این سامانه بیشتر با افزایش برد و ارتقای قابلیت‌های آن مشخص می‌شود. مدل پایه HQ-9 برد عملیاتی حدود ۱۲۰ کیلومتر داشت. نسخه عملیاتی اصلی کنونی یعنی HQ-9B این برد را به حدود ۲۶۰ تا ۳۰۰ کیلومتر افزایش داده و سقف درگیری را به ۵۰ کیلومتر رسانده است. این مدل به‌ویژه از یک جستجوگر دوحالته (ترکیب رادار و مادون قرمز غیرفعال) بهره می‌برد تا بتواند علیه اهدافی با سطح مقطع راداری پایین یا اهدافی با قابلیت جنگ الکترونیک بالا همچنان قدرت تخریب بالایی داشته باشد.

مدل جدیدتر HQ-9C برای دفاع موشکی بالستیک در فاز پایانی طراحی و بهینه شده است. این نسخه از موشک‌های باریک‌تر استفاده می‌کند که امکان دو برابر شدن تعداد موشک‌های رهگیر در هر پرتابگر متحرک را فراهم کرده و ظرفیت را به هشت موشک افزایش می‌دهد.

ساختار گردان و اجزای آتشبار HQ-9:

سامانه پدافندی HQ-9 به‌عنوان ستون اصلی شبکه دفاع هوایی چین، از سازمانی پیچیده و چندلایه برخوردار است که طراحی آن با هدف پوشش حداکثری، بقای‌پذیری بالا و ادغام در معماری گستردهٔ دفاع یکپارچه هوایی-موشکی چین صورت گرفته است.

هر باتری HQ-9 به طور استاندارد شامل ۶ تا ۸ پرتابگر متحرک است که به یک رادار HT-233 متصل شده و تحت کنترل یک پست فرماندهی TWS-312 قرار دارند. این باتری‌ها در سطح گردان در قالب یک سازمان بزرگ‌تر عمل می‌کنند.

در نیروهای مسلح چین، یک گردان کامل HQ-9 معمولاً از یک خودروی فرماندهی مرکزی، ۶ خودروی کنترل، ۶ رادار هدف‌گیری، تعداد دلخواه رادار جست‌وجو، ۴۸ پرتابگر متحرک با مجموع ۱۹۲ موشک آماده شلیک و خودروهای پشتیبانی شامل واحدهای تأمین برق، ارتباطات، موقعیت‌یابی و لجستیک است. منابع چینی ادعا می‌کنند که اجزای باتری HQ-9 را می‌توان با استفاده از کابل‌های فیبر نوری ثابت، لینک‌های خط‌دید جهت‌دار مایکروویو یا سایر کانال‌های اتصال داده رادیویی شبکه‌بندی کرد.

مرکز فرماندهی سامانه، به‌عنوان هستهٔ عصبی عملیات، داده‌های ورودی از انواع رادارهای جستجو و رهگیری زمین، دریا و هواپایه را ادغام کرده و تصویر یکپارچه‌ای از میدان نبرد هوایی ارائه می‌دهد. قابلیت‌های کنترل یکپارچه سامانه به گونه‌ای طراحی شده‌اند که HQ-9 بتواند بدون محدود شدن به حسگرهای ارگانیک خود، از داده‌های خارجی همچون آواکس‌ها یا رادارهای نظارتی برد بلند نیز بهره‌مند شود. این یکپارچگی امکان به‌روزرسانی‌های میان‌مسیر برای موشک‌ها را فراهم کرده و دقت رهگیری در بردهای طولانی را به میزان چشمگیری افزایش می‌دهد. HQ-9 قادر است به طور همزمان ۴ تا ۸ موشک را برای رهگیری اهداف مختلف هدایت کند.

مجموعه رادارها و سامانه‌های کشف HQ-9:

سامانه HQ-9 به یک شبکه‌ی راداری چندلایه مجهز است که پوشش کامل در بردها و ارتفاعات مختلف را تضمین می‌کند.

رادار کنترل آتش HT-233: برای دستیابی به بیشترین کارایی رزمی در سامانه HQ-9، یک رادار کنترل آتش اختصاصی ویژه‌ی این سامانه طراحی شد که به طور معمول همراه با HQ-9 دیده می‌شود. این رادار با نام HT-233 شناخته می‌شود و پیشرفته‌ترین رادار کنترل آتشی است که HQ-9 می‌تواند به‌کار گیرد. طراحی آن شباهت‌های زیادی به رادار AN/MPQ-53 متعلق به سامانه پاتریوت آمریکا دارد. برخی منابع، این شباهت را ناشی از انتقال احتمالی فناوری پاتریوت به چین می‌دانند. نسخه‌ی چینی می‌تواند همزمان ۶ موشک را به سمت ۶ هدف هدایت کند یا به صورت جایگزین، روی ۳ هدف هر کدام با دو موشک تمرکز نماید.

رادار HT-233 قادر است در قوس ۱۲۰ درجه در آزیموت و زاویه‌ی ارتفاعی ۰ تا ۹۰ درجه تا برد ۳۰۰ کیلومتر جستجو انجام دهد. توان خروجی اوج آن ۱ مگاوات (با میانگین ۶۰ کیلووات) گزارش شده است. این رادار با بهره‌گیری از آرایه اسکن الکترونیکی غیرفعال و حدود ۴۰۰۰ المان، قابلیت رهگیری بیش از ۱۰۰ هدف و درگیری همزمان با بیش از ۵۰ هدف را دارد. برای مقایسه، رادارهای AN/MPQ-53 و 30N6E روسی هرکدام حدود ۱۰,۰۰۰ المان دارند.

همچنین این رادار روی شاسی متحرک Tai’an TAS5501 با پیکربندی ۱۰×۱۰ نصب شده و در باند C با پهنای باند ۳۰۰ مگاهرتز عمل می‌کند. در سطح تیپ، این رادار می‌تواند به‌عنوان رادار جستجو نیز استفاده شود، در حالی‌که رادارهای کنترل آتش دیگر شامل SJ-212، H-200 یا SJ-231 نیز در کنار آن به‌کار گرفته می‌شوند.

رادار تایپ-۳۰۵: رادار LLQ-305 که در دو زیرگونه‌ی A و B عرضه می‌شود، یک رادار اکتساب اهداف آرایه فازی فعال سه بعدی و متحرک است که از زمان ورود به خدمت در سال ۱۹۹۷ به طور گسترده در ارتش چین و در کنار چندین سامانه مختلف به کار گرفته شده است. این رادار می‌تواند از چهار رادار درگیری HT-233 پشتیبانی کند. رادار مذکور بیشینه برد تخمینی ۳۵۰ کیلومتری دارد.
رادار Type 305A یا LLQ-305A یکی از رادارهای اکتساب اهداف در سامانه HQ-9 است. این رادار از نوع AESA بوده و برای افزایش قابلیت ضدبالستیک HQ-9 طراحی شده است. ظاهر آن شباهت زیادی به رادار Thales Ground Master 400 AESA دارد. اطلاعات اندکی درباره‌ی این رادار منتشر شده، جز اینکه می‌تواند در نقش رادار کنترل آتش نیز عمل کند. برد آن حدود ۳۵۰ کیلومتر تخمین زده می‌شود.

رادار Type 305B یا LLQ-305B توسعه‌ای از رادار YLC-2 است. این رادار سه‌بعدی با آنتنی به ارتفاع ۳٫۵ متر و با استفاده از ۶۰ موجبر ۳۵۰ میلی‌متری ساخته شده است که در باند S عمل می‌کند.

رادار تایپ-۱۲۰: رادار Type 120 یا LLQ-120 رادار جستجوی ارتفاع پایین است. به نظر می‌رسد این طرح، تکاملی از سری JY-29/LSS-1 باشد. این رادار تلسکوپی، آنتنی با ارتفاع ۲٫۳ متر در حالت جمع‌شده و ۷ متر در حالت بازشده دارد و از شبکه‌ی تغذیه‌ای با ۱۶ موجبر ۲۳۰ میلی‌متری بهره می‌برد. رادار می‌تواند حداکثر با سرعت ۱۰ دور در دقیقه بچرخد و در باند L با طول موج ۲۳.۷۵ سانتی‌متر کار می‌کند.

احتمالاً تایپ-۱۲۰ با تایپ-۳۰۵ در یک مکان قرار می‌گیرد و هر دو داده‌های ردیابی هدف را به پست فرماندهی که مجموعه‌ای از باتری‌های HQ-9 و/یا HQ-12 را کنترل می‌کند، ارسال می‌کنند. تایپ-۱۲۰ تنوع فرکانسی ایجاد می‌کند و پوشش افق راداری را برای اهداف پروازی در ارتفاع پایین مانند هواپیماهای تعقیب‌کننده زمین و موشک‌های کروز گسترش می‌دهد.

رادار YLC-20: اگرچه ادعا می‌شود رادارهای سری Type 305 توانایی کشف اهداف رادارگریز مانند F-22 یا F-35 را دارند، اما کشف اهدافی با پنهان‌کاری کامل همچون B-2 دشوار است. رادار غیرفعال YLC-20 بر اساس مفهوم حسگر غیرفعال KRTP-91 Tamara ساخته شد و از تجربیاتی استفاده کرد که چین در جریان تلاش ناکام برای خرید ۶ حسگر VERA از جمهوری چک به دست آورده بود. این رادار نخستین بار در سال ۲۰۰۶ معرفی شد.

رادار DWL002: رادار غیرفعال DWL002 نسخه‌ی ارتقایافته‌ی YLC-20 محسوب می‌شود و توسعه‌ی آن بر اساس حسگر غیرفعال Kolchuga صورت گرفت که چهار دستگاه از آن به چین فروخته شده بود. گفته میشود برد این رادار ۵۰۰ کیلومتر است.

پرتابگرها و موشک‌های سامانه HQ-9:

سامانه پرتابگر اصلی برای خانواده HQ-9، کامیون سنگین Taian TA580/TAS5380 8×۸ ساخت چین است. این شاسی با تحرک بالا به سامانه اجازه می‌دهد تا تاکتیک‌های “شلیک و فرار” را اجرا کند و بقاپذیری باتری را افزایش دهد. سامانه پرتابگر استاندارد HQ-9/A/B چهار محفظه موشک آماده شلیک را حمل می‌کند که به صورت عمودی پرتاب می‌شوند.

جدیدترین نوع یعنی سامانه پرتابگر HQ-9C، دارای یک تغییر معماری کلیدی است: موشک رهگیر باریک‌تر شده است و به هر لانچر اجازه می‌دهد تا ۸ رهگیر حمل کند. این دو برابر شدن مهمات آماده شلیک، قدرت آتش آنی باتری را به میزان قابل توجهی افزایش می‌دهد، که به‌ویژه برای به حداکثر رساندن احتمال انهدام علیه چندین هدف یا علیه موشک‌های بالستیک که نیاز به شلیک دو مرحله‌ای دارند، بسیار مهم است.

موشک HQ-9: موشک HQ-9 یک رهگیر بزرگ دو مرحله‌ای است که برای سرعت بالا و درگیری دوربرد طراحی شده است. معتبرترین منابع وزن کل موشک را نزدیک به ۲ تن و طول آن را بین ۶٫۸ تا ۹ متر تخمین می‌زنند. ساختار موشک شامل یک مرحله اولیه بزرگ با قطر ۷۰۰ میلی‌متر و یک مرحله دوم باریک‌تر با قطر ۵۶۰ میلی‌متر است.

نیروی محرکه توسط یک موتور راکتی جامد دو مرحله‌ای تأمین می‌شود که طبق گزارش‌ها، نسخه‌های جدیدتر از سوخت پلی‌بوتادین هیدروکسیل-ترمینیتد (HTPB) با دود کم استفاده می‌کنند. این موشک می‌تواند به حداکثر سرعت ۴.۲ ماخ دست یابد. یکی از ویژگی‌های طراحی قابل مشاهده که HQ-9 را از برخی مشتقات S-300 متمایز می‌کند، وجود پره‌های کنترل بردار رانش (TVC) در معرض دید است که قابلیت مانور بیشتری را در مرحله اولیه پرتاب فراهم می‌کند.

این موشک از یک رژیم هدایت پیچیده استفاده می‌کند که به طور قابل توجهی در بین انواع مختلف تکامل یافته است تا دقت و مقاومت در برابر تداخل‌های الکترونیکی را بهبود بخشد. مدل پایه HQ-9 از سیستم هدایت اینرسی برای مرحله میانی مسیر، همراه با ارتباطات مکرر فرمان رادیویی از رادار کنترل آتش استفاده می‌کند. مرحله پایانی به تکنیکی به نام Track-Via-Missile (TVM) متکی است. این روش مزایای هدایت نیمه‌فعال راداری (SARH) و هدایت فرماندهی را ترکیب می‌کند. برد این نسخه ۱۲۰ الی ۱۵۰ کیلومتر تخمین زده می‌شود.

موشک HQ-9B: در موشک رهگیر HQ-9B یک جستجوگر مادون قرمز غیرفعال اضافه شده است. وجود یک کانال الکترواپتیکی/مادون قرمز غیرفعال برای حفظ ردیابی هواپیماهای رادارگریز که سطح مقطع راداری کاهش یافته‌ای دارند اما همچنان امضاهای حرارتی قابل توجهی منتشر می‌کنند و از همه مهم‌تر، در طول اخلال الکترونیکی سنگین، ضروری است. اگر رادار سامانه برای فرار از موشک‌های ضدتشعشع مجبور به خاموش شدن شود، موشک رهگیر HQ-9B می‌تواند به هدایت غیرفعال خود بر اساس امضای حرارتی هدف ادامه دهد و مقاومت آن را در برابر حملات سرکوب پدافند به طور قابل توجهی افزایش داده و مقاومت کلی راداری آن را تقویت کند. برد این نسخه بین ۲۶۰ تا ۳۰۰ کیلومتر عنوان شده است.

موشک HQ-9C: این موشک رهگیر در واقع نوع بهبود یافته موشک HQ-9B است که قابلیت ضد بالستیک به آن افزوده شده است. موشک HQ-9C همزمان توانایی انجام دفاع هوایی سنتی و دفاع موشکی بالستیک در ارتفاعات پایین را دارد و میتواند موشکهای بالستیک را در فازهای پایانی (ترمینال) خود رهگیری کند. موشک رهگیر HQ-9C در مقایسه با HQ-9 معمولی، موشکی باریک‌تر و مقداری بلندتر است و هر وسیله نقلیه قادر به حمل هشت تیر موشک HQ-9C است.

گفته میشود موشک HQ-9C بردی بین۱۵۰ تا ۲۰۰ کیلومتر دارد.

اعتقاد بر این است که موشکهای HQ-9B/C به هدایت فعال راداری (ARH) مجهز شده باشند. این موضوع به موشک اجازه می‌دهد پس از شناسایی هدف توسط جستجوگر داخلی، در حالت شلیک‌کن-و-فراموش‌کن واقعی عمل کند.

سرجنگی موشک‌های HQ-9: موشک HQ-9 به یک کلاهک سنگین ۱۸۰ کیلوگرمی با قابلیت انفجار شدید مجهز شده است که کشندگی آن توسط یک فیوز مجاورتی تضمین می‌شود. این فیوز زمانی فعال می‌شود که موشک در فاصله ۵ کیلومتری هدف قرار دارد و انفجار در نزدیک‌ترین فاصله را تضمین می‌کند. شعاع انفجار مؤثر ترکش‌خوردگی کلاهک ۳۵ متر است.

نمونه دریاپایه موشک HQ-9: تمامی نسخه‌های زمین‌پایه موشک HQ-9 دارای نسخه سیلوپرتاب دریاپایه هستند که با نام‌های HHQ-9A و HHQ-9B و HHQ-9C شناخته می‌شوند.
موشکهای HHQ-9A از پرتابگرهای VLS شش تیوبه شلیک میشوند که در ناوشکن‌های کلاس Type-052C استفاده می‌شود.
موشکهای HHQ-9B هم از پرتابگرهای VLS ردیفی شلیک میشوند که در ناوشکن‌های کلاس Type-052D و Type-055 استفاده میشود.

کاربران سامانه دفاع هوایی HQ-9:

خانواده سامانه دفاع هوایی HQ-9 توسط نیروی هوایی ارتش خلق چین، تیپ‌های پدافند هوایی نیروی موشکی ارتش خلق چین و همچنین نسخه دریاپایه توسط نیروی دریایی خلق چین استفاده می‌شود.

استقرار سیستم‌های HQ-9 در جزایر مورد مناقشه چین در دریای چین جنوبی، عنصر کلیدی استراتژی پکن برای اعمال قدرت نظامی است. تصاویر ماهواره‌ای، استقرار آتشبارهای HQ-9 در جزیره یونگ‌شینگ را از فوریه ۲۰۱۶ تأیید میکند. تصاویر مربوط به سال ۲۰۲۳، ساخت تأسیسات پدافند هوایی مستحکم با سقف‌های جمع‌شونده در جزیره وودی را نشان می‌دهد، مشابه آنچه در جزایر فایری کراس، میسچیف و سابی ریفز شناسایی شده است.

پاکستان: پاکستان خرید HQ-9P (مشابه FD-2000) را در سال ۲۰۲۱ تأیید کرد. این سامانه که با پسوند P و برای پاکستان سفارشی سازی شده است. خریدهای پاکستان شامل دو نوع موشک با برد ۱۰۰ و ۲۵۰ کیلومتر است که در اختیار یگان پدافندی ارتش پاکستان قرار دارد. همچنین نیروی هوایی پاکستان نیز این سامانه را در اختیار دارد. پاکستان همچنین از رادار YLC-8E با برد ۷۰۰ کیلومتر در نقش پیش‌اخطار استفاده می‌کند.

مصر: مصر اخیراً نوع پیشرفته HQ-9B را در مکان‌های استراتژیک در شبه‌جزیره سینا مستقر کرده است.

کاربران احتمالی – ایران: منابع خبری مختلف در سال ۲۰۲۵ احتمال خریداری این سامانه توسط ایران را مطرح کردند. این موضوع پس از عملکرد این سامانه در نزاع هند-پاکستان و در مقابل انهدام سامانه های اس ۳۰۰ ایرانی در خلال نبرد ۱۲ روزه، مورد توجه قرار گفته است.

پیشنهاد ناموفق – ترکیه: در سال ۲۰۱۳، نسخه صادراتی FD-2000 به طور موقت توسط ترکیه، عضو ناتو، انتخاب شد. با این حال، این معامله به دلیل فشار سیاسی شدید متحدان ناتو و قرار گرفتن شرکت واردات و صادرات ماشین‌آلات دقیق چین در فهرست سیاه ایالات متحده، تحت قانون منع گسترش سلاح‌های هسته‌ای ایران، کره شمالی و سوریه، به هم خورد.

گونه‌ها و زیرنسخه‌های موشک HQ-9

در انتها گونه‌ها و زیرنسخه‌های موشک HQ-9 لیست میشود:
• HQ-9 — نسخه اولیه و پایه.
• HHQ-9 — نسخهٔ دریایی HQ-9.
• HQ-9A — نسخهٔ بهبودیافته؛ نخستین آزمایش آن در سال ۱۹۹۹ انجام شد و در ۲۰۰۱ وارد خدمت گردید.
• HQ-9B — نسخهٔ ارتقا یافته با برد تا ۲۶۰ تا ۳۰۰ کیلومتر و مجهز به جستجوگر مادون‌قرمز غیرفعال.
• HHQ-9B — نسخهٔ دریایی HQ-9B.
• HQ-9C — نسخهٔ بهبودیافته که قادر به رهگیری اهداف موشک بالستیک در فاز پایانی (ترمینال) است.
• HHQ-9C — نسخهٔ دریایی HQ-9C.
• HQ-9P — نسخهٔ سفارشی برای پاکستان. برد اعلام‌شده برای رهگیری هواگردها حدود ۱۲۵ کیلومتر و برای رهگیری موشک‌های کروز حدود ۲۵ کیلومتر است.
• FD-2000 — نسخهٔ صادراتی با برد ۱۲۵ کیلومتر
• FD-2000B — نسخهٔ صادراتی با برد ۲۵۰ کیلومتر
• FD-2000BE — پیشرفته‌ترین نسخهٔ صادراتی

مشخصات فنی سامانه پدافندی HQ-9:

نوع: پدافند موشکی بردبلند ارتفاع بالا، سامانه ضد بالستیک
سازنده: چین
تولیدکننده: شرکت علوم و صنعت هوافضای چین
ورود به خدمت: ۲۰۰۱

برد سامانه: ۳۰۰ کیلومتر
برد درگیری: تا ۳۰۰ کیلومتر
ارتفاع درگیری: ۵۰ کیلوکتر
قابلیت رهگیری: +۱۰۰
تعداد درگیری همزمان: +۵۰
تعداد آتشبار: هر آتشبار شامل ۶ تا ۸ پرتابگر متحرک

رادارها:
رادار کنترل آتش آرایه اسکن الکترونیکی غیرفعال HT-233 با برد ۳۰۰ کیلومتر
رادار اکتساب آرایه اسکن الکترونیکی فعال سه‌بعدی Type 305A/B با برد ۳۵۰ کیلومتر
رادار جستجو ارتفاع پایین Type 120
رادار کشف پسیو YLC-20
رادار کشف پسیو DWL002 با برد ۵۰۰ کیلومتر

موشک‌ها: HQ-9A/B/C

موشک HQ-9A/B
برد:
۱۲۰ تا ۱۵۰ کیلومتر HQ-9A
۲۶۰ تا ۳۰۰ کیلومتر HQ-9B
سرعت: ۴.۲ ماخ
ارتفاع درگیری: ۵۰ کیلومتر HQ-9B
طول: ۶.۸ متر
وزن: ۲۰۰۰ کیلوگرم
سرجنگی: ۱۸۰ کیلوگرم

موشک HQ-9C: نسخه بهبود یافته HQ-9B با قابلیت ضد بالستیک

استفاده از محتوای تحولات جهان اسلام فقط با ذکر منبع و نام “تحولات جهان اسلام” مجاز است.

منابع:
Air University | AusAirPower | Military History Wiki | AusAirPower IADS | AusAirPower Comparison | WeaponSystems.net