صفآرایی جدید آمریکا و اسرائیل علیه ایران با تکرار الگوی جنگ ۱۲ روزه

تحولات اخیر در منطقه نشان میدهد که آمریکا و رژیم صهیونیستی در حال آمادهسازی زیرساختهای عملیاتی برای سناریوهای مختلف علیه ایران هستند.
استقرار گسترده هواپیماهای سوخترسان آمریکایی در پایگاه العدید قطر و پرواز آنها در آسمان منطقه و عراق، همراه با رسیدن ناو هواپیمابر یواساس فورد به دریای مدیترانه، حاکی از شکلگیری آرایشی جدید است که میتواند مقدمهای برای یک رویارویی نظامی محدود یا دستکم نمایش قدرت با هدف فشار سیاسی باشد.
یکی از محورهای کلیدی این تحرکات، پشتیبانی لجستیکی و عملیاتی از جنگندههای اسرائیلی است. همانطور که در دور اول جنگ میان ایران و اسرائیل، هواپیماهای سوخترسان آمریکایی نقش پشتیبانی ویژهای داشتند، در دور جدید درگیریها نیز شاهد حضور این هواگردها خواهیم بود. در جنگ ۱۲ روزه میان ایران و اسرائیل، جنگندههای رژیم بر فراز مناطق مرزی عراق و سوریه به ویژه در حریم هوایی استان دیرالزور سوریه از طریق هواپیماهای سوخترسان تغذیه میشدند.
اینبار نیز حضور دستکم ۳۰ فروند بوئینگ کیسی-۴۶ پگاسوس (Boeing KC-46 Pegasus) و بوئینگ کیسی-۱۳۵ استراتوتانکر (Boeing KC-135 Stratotanker) در منطقه نشان میدهد که در صورت آغاز عملیات، سوخترسانی هوایی به جنگندههای اسرائیلی میتواند حتی در نزدیکی مرز ایران انجام شود.
اگرچه بحث ورود جنگندههای رژیم اسرائیل به حریم هوایی عراق و تهدید ایران از سوی عراق، در دیدار اخیر قاسم الاعرجی، مشاور امنیت ملی عراق و سردار میراحمدی، مسئول اطلاعات ستاد کل نیروهای مسلح ایران مورد بحث و بررسی قرار گرفت اما به نظر میرسد اینبار آمریکاییها با حضور گسترده هواپیماهای سوخترسان، قصد دارند سوخترسانی به جنگندههای رژیم را در نزدیکی مرز ایران و عراق انجام دهند.
در این صورت و با در نظر گرفتن احتمال سرکوب یا اوت نامبر شدن سامانههای پدافندی ایران، مناطق شرقی ایران نیز شاهد حملات هوایی رژیم اسرائیل خواهد بود. با فرض این شرایط (از دور خارج شدن سامانههای پدافندی)، جنگندههای اسرائیلی در صورت سوختگیری در نزدیکی مرز ایران میتوانند اهداف استراتژیک در مناطق شرقی ایران را مورد حمله قرار دهند.
همچنین احتمال ورود مستقیم آمریکا با استفاده از جنگندهها و پشتیبانی سوخترسان در جنگ آتی نیز وجود دارد. در این صورت، میان آمریکا و اسرائیل تقسیم وظایف صورت خواهد گرفت و آمریکاییها از جنوب و رژیم اسرائیل از غرب به ایران حمله خواهند کرد.
یکی از موضوعات مهم در کنار این احتمال، عملیات جاسوسی مداوم پهپاد Northrop Grumman MQ-4C Triton ارتش آمریکا در آبهای خلیج فارس طی هفتههای اخیر است. یکی از اهداف اصلی این پرواز، پایش و رصد اطلاعات لحظهای نیروها و تحرکات پدافند نیروهای مسلح ایران در جنوب کشور است. به طور خلاصه، پهپاد MQ-4C Triton با پرواز بر فراز خلیج فارس، عملیات جمعآوری اطلاعات تصویری و راداری از مناطق ساحلی ایران را انجام میدهد.
بیشتر بخوانید: دانش نظامی: پهپاد RQ-4 گلوبال هاوک؛ چشم همیشه بیدار آمریکا در خلیج فارس!
در مجموع، میتوان گفت تحرکات اخیر آمریکا و اسرائیل بیش از هر چیز نشانه ورود به مرحلهای جدید از فشار ترکیبی علیه ایران است. تحرکات هفتههای گذشته، همانند اقدامات غربیها در قبل از جنگ ۱۲ روزه است. نمیتوان زمان دقیقی برای آغاز درگیریها اعلام کرد اما آنچه که تحرکات آمریکاییها و حجم تسلیحات ورودی به سرزمینهای اشغالی نشان میدهد، این است که دور جدید جنگ اجتنابناپذیر خواهد بود.



دیدگاه
۴۰ سال است که از این حرکات انجام می دهند. احتمال حمله را رد نمی کنم. اما دلایل برای شروع نشدن جنگ ان هم به این زودی ها وجود دارد. اول انکه هر گونه حمله به بهانه برنامه هسته ای در تضاد با ادعا های قبلی ترامپ و نتانیاهو مبنی بر نابودی برنامه هسته ای ایران است پس بهانه کافی برای توجیه افکار عمومی وجود ندارد. دوم، حتی با سرکوب کامل پدافند هوایی و پایگاه های موشکی، باز هم به صفر رساندن شلیک های ایران به ویژه در محدوده خلیج فارس ممکن نیست و این یعنی بسته شدن تنگه هرمز، نباید فراموش کنیم که حوثی ها که یک دهم توان موشکی و نظامی ایران و وسعت سرزمینی انرا ندارند بعد از بیش از ده سال و در زیر شدیدترین بمبارانها و محاصره، همچنان حملات خود را ادامه داده اند و کارزار بمباران های ۵۰ روزه ترامپ را بی نتیجه گذاشتند. سوم، کمبود موشک های پدافندی ضد بالستیکی چون تاد و غیره هست، که با افزایش تولید هم به این زودی ها به حد جنگ قبل نمیرسد. و این یعنی در طولانی مدت مقابله با پرابه های بالستیک ایران سخت خواهد بود. و باید تهدید روسیه و چین را هم در نظر گرفت که در صورت درگیری ولو با احتمال کم امریکا نمی تواند انرا کاملا نادیده بگیرد و به زرادخانه موشکهای پدافندی خود نیاز دارد. به همین سه دلیل اصلی احتمال اغاز مجدد درگیری را کم میدانم. و اگر در همین فرصت بتوانیم توان بازدارنده خود را افزایش دهیم و نقاظ ضعف را برطرف کنیم. احتمال جنگ رفته رفته کمتر نیز می شود.
فقط با خط آخر موافقم