دوقطبی در فضای سیاسی عراق!

تنها ساعاتی به تشکیل پارلمان جدید عراق باقی مانده و رایزنی ها و مذاکرات در بغداد به اوج خود رسیده است. و این ماحصل انتخابات بحث برانگیز عراق است که با مشارکت بسیار پایین و چند دستگی های زیاد همراه بود، و طبیعی بود که هیچ یک از ائتلاف های حاضر در انتخابات نتوانند اکثریت کرسی های پارلمان را بدست آورند.

از حواشی اعلام نتایج و متعاقبا شمارش دستی آراء که عبور کنیم به عجایب صحنه سیاسی عراق می رسیم؛ از جمله ائتلاف هادی العامری با مقتدی صدر و فروپاشی این ائتلاف در عرض چند روز و دیدار سفیر امریکا با هادی العامری!

اما هرچه به موعد تشکیل پارلمان نزدیک می شویم، شاهد دو قطبی تر شدن فضای سیاسی عراق هستیم.

دوقطبی که بیش از هرچیز به جهت گیری های خارجی بر میگردد. این مورد اگرچه در گذشته وجود داشت اما این بار با شدت بیشتری ظاهر شده است.

از اولین دولت نوری مالکی تا زمان کنار رفتن او با وجود پیروزی در انتخابات ۲۰۱۴، در توافقی نانوشته و غیرمستقیم امریکا و ایران بر سر یک گزینه رضایت می دادند.

اما این بار، تفکر حاکم در امریکا عملا سیاستی را در تشکیل حکومت جدید عراق به کار گرفت که منجر به چنین دوقطبی شدیدی شد. این وضعیت، با پروژه های رسانه ای پر سر و صدا و تحریک های اجتماعی و قومی در هفته های اخیر همراه بود.

به شیعه ی بصره ای گفتند آب شرب شما را ایران قطع کرده! به شیعه خوزستانی گفتند آب شرب شما به عراق می رود و عده ای به لوله وهمی انتقال آب عراق حمله کردند؛ غافل از آنکه لوله انتقال آب شرب خرمشهر قطع شد!

بعد از آن نوبت به جریان صادرات برق به عراق رسید که عامل خاموشی های گسترده در ایران معرفی شود! این اواخر هم که داستان سرایی برای زائران عراقی در مشهد و باقی ماجرا … .

اما در بغداد هم خبرهایی بود؛ حیدرالعبادی که بارها در بزنگاه ها سیاست های امریکا را در عراق هموار کرده بود، بلیط حمایت ایران را سوزانده بود و نتیجه انتحار سیاسی و گرایش علنی به قطب مقابل ایران یعنی امریکا بود.

تا آنجا که با برکناری فالح فیاض و مقدمه چینی برای برکنار ابومهدی المهندس همه پل های پشت سر خود را خراب کرد. البته او به هدف خود رسید و همه حمایت امریکا را برای خود جلب کرد. تا آنجا که برت مک گورک فرستاده ویژه واشنگتن، برای جلب حمایت از او، دوره بیفتد و از کردستان تا بغداد با جناح های مختلف مذاکره کند.

شاید عده ای دخالت در روند سیاسی عراق را طبیعی بدانند و آن را در مقابل نقش ایران قرار دهند. اما تفاوت در آن است که ایران در برابر هیچ یک از جریان های موجود عراقی خط قرمز ترسیم نکرده، اما ایالات متحده و مشخصا شخص برت مک گورک در جلساتی با سرلیست های اهل سنت و کرد عراقی متوسل به تهدید شده است تا آنها را از پیوستن به ائتلاف فتح باز دارد. و امشب کار به آنجا رسید که وزیر خارجه امریکا با نجیفی تماس بگیرد و به او بگوید باید به جریان العبادی بپیوندی…

به هر حال فردا قرار است تکلیف ائتلاف بزرگتر ( کتله الاکبر ) مشخص شود؛ و رأی واقعی هر جریان به طور رسمی مشخص شود. هرچند که احتمال کارشکنی و از رسمیت انداختن این جلسه وجود دارد و حتی تعویق به ۱۵ روز دیگر.

در لحظاتی که این متن نوشته می شود، دو جلسه از دو قطب ماجرا در بغداد در جریان است که هر کدام اخباری منتشر می کنند مبنی بر جذب اکثریت پارلمان که به نظر نگارنده هر دو طرف در حال اکثریت انگاری و تبلیغات هستند و هیچ عددی در حال حاضر قطعی به نظر نمی رسد.

کما اینکه حیدرالعبادی که خود را صاحب ۴۳ کرسی معرفی می کند، یکی از زیر مجموعه های اصلی ائتلافش یعنی حرکه العطاء به رهبری فالح فیاض، هم اکنون در جلسه ائتلاف فتح حاضر شده است و آنها می گویند العبادی تنها صاحب ۸ کرسی است! همچنین ادعاهایی از این دست توسط طرف مقابل مطرح می شود.

تنها نکته ای که در حال حاضر برای ما قطعی شده، تشتت و چند دستگی بیش از پیش در عراق است که نه تنها بین اقوام و مذهب که این بار در داخل این دسته بندی ها واقع شده و شیعه و سنی و کرد هیچ کدام صدای واحدی ندارند.

این اتفاق هم می تواند منشأ خیر باشد و خط کشی های قومی مذهبی را کم رنگ کند و هم می تواند منشأ شر باشد و بی ثباتی و عدم یکپارچگی در عراق را دامن بزند.

یادداشت از جهاد رضا

 

یادداشت بالا را می پسندید؟ هم اکنون از ما حمایت کنید!

 

[maxbutton id=”1″ ] [maxbutton id=”2″ ] [maxbutton id=”3″ ] [maxbutton id=”4″ ] [maxbutton id=”6″ ]

 

در مورد ما بیشتر بدانید: صفحه کمک های مردمی