توهم مرگبار؛ رویای شکست جهادی سلفی ها به دست مسلحین سوریه
اعتراف دیرهنگام تحلیلگران حامی مخالفین سوری؛ تصور اینکه شورشیان سوری روزی بتوانند جهادی-سلفی را شکست دهند یک توهم مرگبار است.
بر اصحاب رسانه و متخصصان تحولات خاورمیانه پوشیده نیست که عمده ی تحلیلگران و اندیشکده های عموما غربی که به تحقیق و پوشش جنگ سوریه می پردازند، جهت گیری یا رسالت موضعگیری [با شدت و ضعف متفاوت] علیه دولت سوریه داشته و دارند. هر چند به فراخور زمان و میزان سفارشی بودن پروژه ها در شیوه ی کار و صراحت در ابراز موضع تفاوت هایی با هم داشته اند. جریان شناسی و طیف بندی این اندیشکده ها و رسانه های همسو می تواند موضوع یک تحقیق رسانه ای مستقل باشد.
دسته ای از این تحلیلگران نوظهور مانند چارلز لیستر، مایکل وایز و حسن حسن مواضع تندتر و جانبداری صریح تری در مناقشه سوریه از خود نشان دادند و حتی در بین تحلیلگران همسو از این منظر شناخته شده اند. در میان اندیشکده ها، اندیشکده آتلانتیک میزبان و پیشروی این رویکرد است.
دسته ای دیگر از تحلیگران مانند سم هلر، آرون لوند و جاشوا لندیس علی رغم جهت گیری علیه دولت سوریه تا حدودی سعی کرده اند مواضعی معتدل تر و واقعگرایانه تر داشته باشند.
یکی از سناریوهای مشترکی که توسط اکثر این تحلیلگران در ابتدای جنگ سوریه تبلیغ می شد این بود که با حمایت از مسلحین سوری و اولویت دادن به شکست ارتش و دولت سوریه، این مسلحین قادر خواهند بود پس از به قدرت رسیدن جهادی-سلفی ها را تصفیه کرده و نهایتا دولت دموکراتیک و معتدلی در سوریه تشکیل دهند.
تحلیلی که فرجام فاجعه باری داشت و عکس این اتفاق اخیرا در مناطق تحت کنترل مخالفین در سوریه در حال اجراست و این جهادی-سلفی ها هستند که در حال حذف یا هضم بقیه گروهها هستند.
سم هلر در این مقاله، این سناریو را علی رغم اینکه خود او و تحلیلگران هم سویش سالها تبلیغ کردند، توهمی مرگبار می خواند و اصرار تحلیلگرانی مانند چارلز لیستر برای خلق مسلحین معتدل قابل اعتنا را افسانه سرایی می داند. او در مقاله سعی می کند با ارجاعات به اتفاقات تاریخی جنگ سوریه بخشهای مختلف سناریو مورد ذکر را به چالش بکشد.
پ.ن: شبیه چنین مقالاتی اگر در سالهای ۲۰۱۲ یا ۲۰۱۳ در اندیشکده ها و رسانه های غربی منتشر می شد با توجه به جو غالب «کفرآمیز» می نمود و می توانست به از دست دادن شغل تحلیلگر منجر شود!
دیدگاه