عراق؛ گرفتار در جنگ شناختی؛ چه می توان کرد

بحران عراق و برخی کشورهای مشابه به دلیل سالها فعالیت رسانه های محور انگلیس در عرصه فرهنگ و سیاست کشورهای غرب آسیا ایجاد شده و نتایج اندک آن را اکنون می توان دید اما بخش بدتر آثاری است که در آینده گریبان همه را خواهد گرفت.

در  جنگ شناختی قدرت شناخت مردم تحت تاثیر نوعی فعالیت به نام مدیریت ادراک تغییر کرده و آنها واقعیت ها را کاملا وارونه برداشت می کنند. از اینرو حرکت مردم به سمتی حرکت می کند که علیه منافع خود و دقیقا به سود محور غربی خواهد بود. این روندی است که از آن به عنوان مدیریت ادراک یا برداشت یاد می شود.

به آنچه در فکر تک تک افراد جامعه درباره مسائل مهم شکل می گیرد ادراک یا برداشت گفته می شود که بخش های فرهنگی سازمان های اطلاعات در کشورهای غربی به واسطه برنامه های فرهنگی و نیز رسانه های جهانی سعی در مدیریت ادراک مردم هر یک از کشورها دارند. این یک روش انگلیسی است که شرح مبسوط آن نیازمند یک تحقیق مستقل است.

از بیرون به ماجرا نگاه کنید؛
اشغالگری عراق توسط آمریکا، تحریم های کشنده  و برنامه تحقیر آمیز “نفت در برابر غذا” که آمریکا عامل آن بود، تفرقه افکنی های انگلیس در مدت دویست سال گذشته و پیدایش داعش با طراحی اسرائیل و هزینه عربستان سعودی و مدیریت آمریکا حقایقی است که مردم عراق خصوصا شیعیان جنوب، به سادگی از یاد برده اند. حتی رژیم ضد شیعه بعث نیز از یاد رفته است.
آنها آمریکایی که در وزارتخانه های اقتصادی عراق به ویژه بانک مرکزی نفوذ رسمی و آشکار دارد را نادیده می انگارند و برعکس کنسولگری های ایران را به آتش می کشند و علیه حشد الشعبی که از مردم در برابر داعش دفاع کرد شعار می دهند. اما این دگرگونی چگونه در حافظه یک ملت امکانپذیر شده است.

سازوکار جنگ شناختی  
لایه های درونی این جنگ را نه در خیابان های نجف، کربلا یا بغداد بلکه در اتاق های فکر سیاستمدارانی که در مدار انگلیس هستند باید جستجو کرد. انگلیس برخلاف آمریکا دارای شناخت کافی از اسلام و تشیع است و ارتباطات بسیاری با برخی رهبران و روحانیون شیعی داشته و دارد. چه قبل از صدام چه بعد از آن. اصولا قبل از اشغال عراق و حتی قبل از نابودی حکومت ظالم عثمانی، انگلیس به مطالعه اسلام و مذهب تشیع و برقراری ارتباط با برخی روحانیون شیعه پرداخت. طراحی کشورهای عربی بر همین مبنا شکل گرفت.  نفوذ انگلیس را در سرکوب قیام ثوره العشرین (انقلاب ضد انگلیسی ۱۹۲۰) و ایجاد دولت های وابسته به لندن با ظاهر مخالف مانند صدام در سراسر قرن بیستم می توان دید. ضربه ای که دربار لندن از میرزای شیرازی در تحریم تنباکو دریافت کرد سبب شد آنها دست به ساخت روحانیون دروغین و حتی مذاهب ساختگی مانند بهائیت بزنند.

دو قرن از تاکتیک ((تفرقه انداز و مسلط شو)) انگلیسی ها می گذرد و آنها هر دهه این سیاست خود را به روز کرده آنگاه بحران جدیدی خلق می کنند.

انگلیسی ها کاملا می دانند دو عنصر ناکارامدی دولت و تبلیغات غلط می تواند در هر جامعه ای عامل تحریک خوبی باشد. از یک طرف مانع از خدمت رسانی دولت بغداد به مردم می شوند تا فقر رشد کند از طرف دیگر این وضعیت را با نشان دادن چند نماد ساده به انقلاب اسلامی و ایران منتسب می کنند. از یک سال قبل شبکه بی بی سی انگلیس سعی خود را بر دشمن نشان دادن ایران به ملت عراق معطوف کرد.
برای مثال جنگ هشت ساله که محصول طراحی انگلیس و اجرای رژیم بعث بود به گونه ای بر فکر مخاطب جوان عراقی متبادر می شود که انگار ملت ایران به صدام مظلوم حمله کرده اند. در نتیجه مخاطب این تحلیل القایی را برداشت می کرد که ایرانی ها بودند کهخون عراقیان را طی هشت سال ریخته اند. یا زیرساخت هایی که خود انگلیس  از جنگ کویت ویران کردند را به ایران نسبت می دهند. این تازه یکی از راه های مدیریت ادراک مردم عراق است.

خواب بودن جناح های اصلی شیعه که سال ها با صدام در جنگ هشت ساله، انتفاضه الشعبانیه، و بعد از آن جنگیده بودند سبب شده نسل های جدید عراق هیچ تصویر درستی از رژیم بعثی، وهابیت و اشغالگری انگلیس نداشته باشند و برعکس تصاویری بر فکر آنان القاء می شود که ایران را دشمن و سلطه گر نشان دهد. کار به جایی می رسد که دقیقا همان اعمال صدام درست و موجه نشان داده شود. به یاد آوریم که صدام در ابتدای کار خود طلاب و تجار ایرانی را از عراق اخراج کرد و در جریان سرکوب قیام شیعان در سال ۱۹۹۱ به بیت مرجع عالیقدر شیعه مرحوم آیت الله خویی حمله کرد و جانگدازتر اینکه حرم امام علی (ع) را گلوله باران و با تانک وارد بین الحرمین در کربلا شد. اکنون این تصاویر در حافظه مردم عراق کاملا حذف شده است. پس یادآوری آن تصاویر افشای نقش انگلیس یک اقدام مهم است.

در بیست سال گذشته که از اشغال عراق توسط آمریکا می گذرد این تصاویر کمرنگ شده اما آنچه تبلیغ میشود ایران هراسی است که متاسفانه اقدامی علیه آن انجام نمی شود بدتر اینکه عده ای همان ترفندهای جنگ شناختی را غافلانه یا مغرضانه در ایران نیز تکرار می کنند که گویی ایران عراق را به زیر سلطه خود در آورده است.

در حقیقت همه اقتصاد عراق در اختیار امریکاست و آنها مانع حل مشکلات و رشد تولید و اشتغال در آن کشور می شود. دو دهه گذشته و آمریکا از ساخت نیروگاه های برق در جنوب عراق جلوگیری می کند. حتی از ساخت نیروگاه برق توسط ایران آن هم رایگان برای نجف جلوگیری کرده است اما این خبرها هرگز به گوش مردم عراق و ایران نرسیده است. جنگ شناختی دقیقا از این غفلت مردم و کم کاری محور مقاومت نهایت سوءاستفاده را می کند.

چه می توان کرد؟
شاید ایران و عراق ابزار کافی برای مقابله به مثل با غرب را نداشته باشند اما یک نقطه ضعف بزرگ در جنگ شناختی وجود دارد و آن وابستگی شدید به انگلیس است. انگلیسی ها نه در قالب دوست که باید به معنای حقیقی کلمه به عنوان خطرناک ترین رژیم ضد بشری در جهان شناخته می شوند.
زمانی که لندن آسیب های شدیدی در کشورهای منطقه دریافت کند قطعا به سرعت عقب نشینی خواهد کرد. هدایت جنگ شناختی نه در آمریکا و نه عربستان بلکه در لندن قرار دارد. این درست است که اسرائیل، آمریکا و آل سعود دشمنان اسلام و انسانیت هستند اما همه اعمال آنها در عراق، لبنان و حتی جنگ یمن فقط و فقط بر اساس طراحی دقیق و حساب شده انگلیس انجام می شود.

تنها دولت استعماری که هم شناخت خوبی از تشیع دارد و هم ارتباطات وسیعی در میان روحانیت شیعه در هر کشوری دارد، تنها انگلیس است. چه ارتباط آشکار مانند شیعه انگلیسی و فرقه شیرازی و چه ارتباط مخفی با برخی مسئولان عراقی و …

اگر مردم عراق، لبنان، ترکیه، امارات و … خواهان آرامش، دوستی و رفاه هستند تنها یک راه سریع و کارآمد دارند و آن نابودی منافع اقتصادی انگلیس در غرب آسیا و از بین رفتن همه اشخاص مطرح وابسته به انگلیس است.

دقت کنید یک نشانه وابستگی به انگلیس را در اقامت و زندگی خویشاوندان و فرزندان مسئولان سیاسی یا فرهنگی کشورها در انگلیس می توان دید. اشخاصی که در انگلیس یا مستعمراتش ( کانادا و استرالیا) قرار دارند در حال آموزش برای ایفای نقش در آینده و نوعی گروگان از پدران شان در جهان اسلام هستند.
هر کس به انگلیس چشم دوخته به نوعی مجری همان جنگ شناختی انگلیس است یا خواهد شد. برای دفع حمله غرب و پیروزی در جنگ شناختی سپس رسیدن به رفاه اقتصادی و عدالت اجتماعی هیچ راهی نیست مگر با مقابله جدی با سیاست های انگلیس. در عراق و همه کشورهای اسلامی.