یادداشت: من نخست وزیر دوره بحران هستم!

مصطفی الکاظمی پس از رایزنی های گسترده با احزاب و ائتلاف های مختلف نظر اکثر جریانها (به جز احزاب “دولت قانون” به رهبری نوری مالکی، “الوطنیه” به رهبری ایاد علاوی، العقد الوطنی به رهبری فالح الفیاض و…) را جلب کرد.
بنا به توافق مجلس عراق، انتخابات زود هنگام مجلس بایستی در بهار سال ۲۰۲۱ میلادی برگزار شود و هدف اصلی دولت موقت به نخست وزیری “مصطفی الکاظمی” باید این موضوع باشد.
الکاظمی با مشکلات دیگری نظیر فروش نفت، بازگشت داعش، درگیری مقاومت با آمریکا، مبارزه با کرونا، جلب نظر معترضین، فساد و… روبروست و حل این موارد بدون کمک کشورهای خارجی تاثیر گذار در عراق ممکن نیست. در واقع همان طور که الکاظمی در مصاحبه با رسانه ها گفت، وی نخست وزیر دوره بحران است و عصای جادویی برای حل مشکلات ندارد.

از این رو آینده دولت الکاظمی را در موارد زیر میتوان بررسی کرد:

۱- جنگ نفتی:
عربستان سعودی در ماههای اخیر به اسم جنگ نفتی با روسیه، بازار نفت را با مشکل جدی مواجه کرده و ضرر ناشی از کاهش شدید قیمت نفت، برای اقتصاد متکی به نفت عراق غیر قابل تحمل است.
از طرفی عربستان با پیشنهاد قیمت پایین به مشتریان نفت عراق نظیر هند آنها را به خود جذب کرده و میزان فروش عراق را کاهش داده است. بنابراین الکاظمی در انتخاب وزیر نفت و خارجه که کرسی آن فعلا در دولت وی خالی مانده است کار سختی در پیش دارد. چرا که فروش نفت و روابط با عربستان سعودی و کشورهای مشتری نفت عراق کار هر شخصی نیست.

۲- انحلال حشدالشعبی و خلع سلاح گروههای مقاومت:
برخی از جریانها و شخصیت های عراقی خواستار خلع سلاح گروههای مقاومت و انحلال حشدالشعبی هستند و با روی کار امدن الکاظمی ممکن است این خواسته از او جدی‌تر شود. با توجه به اینکه کتائب حزب الله در راس مخالفین الکاظمی قرار دارد منطقی بنظر نمی‌رسد که وی خود را مشغول این موضوع جنجالی کند. مگر اینکه هدف از به قدرت رساندن وی تشدید تقابل مقاومت با آمریکا و حذف گروههای مردمی از صحنه قدرت در عراق باشد.

۳- خروج آمریکا از عراق:
علیرغم آنکه این موضوع در مجلس عراق تصویب شده است، بعید بنظر می‌رسد الکاظمی برای آن برنامه‌ای داشته باشد. چرا که وی با حمایت آمریکا وارد عرصه سیاست شده و در قبال حفظ منافع آنها امتیازاتی را دریافت کرده و خواهد کرد. (وزارت خارجه آمریکا پس از تشکیل دولت الکاظمی ضمن اعلام حمایت از وی معافیت عراق از واردات انرژی ایران را به مدت ۴ ماه دیگر تمدید کرد.)

۴- نگاه ایران به دولت الکاظمی:
سفر اخیر “علی شمخانی” دبیر شورای عالی امنیت ملی ایران نشانگر تمایل ایران به برقراری ثبات در عراق است. اعتراضات و ناامنی عراق در میان کشورهای غرب آسیا، بیشترین ضرر را به ایران وارد می‌کند. شاید علت همراهی و عدم تردید جریان فتح، الحکمه و… در انتخاب الکاظمی نیز همین موضوع باشد.
مواضع گروههای مخالف عراقی نظیر کتائب حزب الله نیز مستقل و انقلابی است و ایران در حال حاضر در شکل گیری آن تاثیر خاصی ندارد.
مخالفت جریانهای سیاسی نظیر نوری مالکی، فالح الفیاض و… با الکاظمی نیز به دلیل آمریکاستیزی، اتهامات وارده به الکاظمی و یا موضع دو پهلوی ایران نیست، بلکه جنبه رقابت سیاسی دارد.

بی شک رویه هرج و مرج در عراق با روی کار آمدن دولت موقت به نخست وزیری مصطفی الکاظمی ادامه خواهد یافت و مشکل فساد و عدم یکپارچگی قدرت همچنان پابرجا خواهد بود. بنابراین به دولت موقت الکاظمی بایستی به چشم یک دوره پر چالش، اما گذرا همراه با به اغماء بردن اعتراضات سیاسی و.. نگاه کرد که نباید از تصمیمات سیاسی و حوادث این دوره چشم پوشی کرد.