تظاهرات مردمی عراق در اعتراض به فساد و اوضاع اقتصادی پس از دوران سرد کرونا حالا وارد مرحله­ی جدیدی شده است. منشاء این تظاهرات هرچه بود قطعا با موج سواری برخی کشورهای عربی نظیر عربستان و امارات و نیز غربی­ها و در راس آن ایالات متحده که مخالف دولت شیعی عراق بودند، همراه شد و رویکرد السلمیه (صلح­جویانه) این تظاهرات را به میدانی برای آشوب و اغتشاشات الدمویه (خونین) کشاند.

با توجه به تظاهرات اخیر در استان­های کربلا، بصره، واسط، بابل و برخی نقاط دیگر عراق این احتمال وجود دارد که آمریکا با فعال سازی دوباره تظاهرات، قدرت مرکزی را به چالش بکشاند و از این طریق، حکومت و نیروهای نظامی عراق را تحت فشار قرار بدهد. با توجه به فضای مجازی عراق مخصوصا توییتر، فضاسازی و تبلیغات برای شروع مجدد تظاهرات در عراق مشاهده میشود. به طور مثال در ۲۳ فروردین ماه معترضین عراقی با ترند کردن هشتگ #میلیونیه-بعد-الحظر وعده تظاهرات میلیونی را پس ازپایان کرونا دادند که این روزها شاهد عملیاتی شدن این وعده می­باشیم.

چرا می­گوییم ردپای آمریکا در تظاهرات عراق وجود دارد؟

تصمیم پارلمان عراق مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی که در ر مورخه ۵ ژانویه ۲۰۲۰ برگزار شد، واکنش­های گسترده­ای از طرف مقامات آمریکایی دربرداشت. حتی اگر شاهد قاطعیت دولت کنونی عراق به نخست وزیری مصطفی الکاظمی در اخراج نیروهای آمریکایی از عراق باشیم، طبیعتا ایالات متحده سناریوهای خود را در واکنش به این تصمیم عملیاتی خواهد کرد. یکی از این سناریوها بحث ادامه تظاهرات در عراق است به گونه­ای که حکومت مرکزی عراق در صحنه رویارویی با معترضین مختل شده و یا وارد فضای باج خواهی شود که در غیر اینصورت اعتراضات به سمت جنگ داخلی پیش خواهد رفت.

به عنوان مثال در میان­ گروه­های حامی این تظاهرات به [۱]NGO­هایی برمیخوریم که عمدتا در آمریکا ثبت شده­اند و مدت­ها در قالب کمک­های بشر دوستانه به شبکه­سازی اجتماعی در عراق مشغول بوده­اند اما در ماه­های اخیر تغییر روش داده و بستر ساز دو خط اصلی اغتشاشات یعنی تضعیف نیروهای مقاومت عراق و ایران ستیزی شدند.

منحرف کردن تظاهرات از خواسته­های مردم عراق به سمت خواسته­های آمریکایی علاوه ­بر بحث فشار آوردن به حکومت مرکزی در برخورد منفعلانه در برابر معترضین، بحث منحرف کردن خواسته­های اصلی نیز مطرح است. این تظاهرات در ابتدا به دنبال اصلاح سیستم اداری و حکومتی عراق و توجه به معیشت مردم بود اما این روزها شعارها و اقداماتی از سوی برخی گروه­های معترض مشاهده می­شود که در پی متهم کردن ایران در دست داشتن به قتل کشته­های تظاهرات هستند و یا اینکه علت اصلی فساد حکومتی در عراق را همکاری با ایران تلقی می­کنند.
ماجرا از این هم فراتر رفته و مانند حادثه­ی چند شب گذشته در حمله معترضین به دفاتر سازمان بدر، حزب الدعوه و عصائب اهل الحق در کوت و واسط و به آتش کشیدن انها بسیار جای تعجب دارد. سناریوی انحلال حشد الشعبی و بحث بر سر اینکه وجود گروه­های شبه نظامی در عراق پس از داعش دیگر هیچ توجیهی ندارد، یکی از مهمترین عناوین اندیشکده­های عربی و غربی است که سعی در تخریب حشدالشعبی در بین مردم و سپس فشار دیپلماتیک برای انحلال آن دارند. به عنوان نمونه پایگاه آمریکایی ­FOREIGN POLICY حشدالشعبی را بر سر یک چهاراه سرگردان می­داند و اینطور وانمود می­کند که بسیج مردمی عراق باید برای آینده­ی خود تصمیم بگیرد. آیا همچنان همکاری و ارتباط خود را با تهران حفظ می­کند و دربرابر اعتراضات مردم عراق می­ایستد و یا مسیری مستقل را برمی­گزیند تا عراق برای آنها تصمیم بگیرد.

بنابراین شور و اشتیاق تظاهرات کنندگانی که دوره­ سرد و خاموش کرونا را طی کرده و حالا مجددا به خیابان­ها آمده­اند تا سرنوشت مطالبات خود را تعیین کنند در کمین انحرافاتی است که نه تنها خواسته­های آنان را به حاشیه می­برد بلکه آنها را در زمین بازی کشورهایی قرار می­دهد که خواهان جنگ داخلی عراق و بی ثباتی آن هستند. لذا می­طلبد هوشیاری علما، سیاستمداران و جناح­های سیاسی و مذهبی در شناخت این انحرافات و حفظ وحدت برای پیگیری مطالبات مردم بدون دخالت کشورهای بیگانه در این امور، تظاهرات را در مسیر اصلی خود حفظ کنند.


[۱] به عنوان نمونه مجموعه­های epic ، enabling peace، tach 4 peace ، us aid

 احسان حسنی
احسان حسنی
پژوهشگر محور مقاومت
  • به اشتراک بگذارید:

دیدگاه

  • دیدگاه های شما پس از تایید مجموعه تحلیلی خبری تحــولات جهــان اســلام در سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی توهین، تهمت و افترا باشند منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط باشند منتشر نخواهد شد.