شروع مجدد تظاهرات در عراق؛ سرنوشت #ملیونیه_بعد_الحظر به کجا خواهد رسید؟
تظاهرات مردمی عراق در اعتراض به فساد و اوضاع اقتصادی پس از دوران سرد کرونا حالا وارد مرحلهی جدیدی شده است. منشاء این تظاهرات هرچه بود قطعا با موج سواری برخی کشورهای عربی نظیر عربستان و امارات و نیز غربیها و در راس آن ایالات متحده که مخالف دولت شیعی عراق بودند، همراه شد و رویکرد السلمیه (صلحجویانه) این تظاهرات را به میدانی برای آشوب و اغتشاشات الدمویه (خونین) کشاند.
با توجه به تظاهرات اخیر در استانهای کربلا، بصره، واسط، بابل و برخی نقاط دیگر عراق این احتمال وجود دارد که آمریکا با فعال سازی دوباره تظاهرات، قدرت مرکزی را به چالش بکشاند و از این طریق، حکومت و نیروهای نظامی عراق را تحت فشار قرار بدهد. با توجه به فضای مجازی عراق مخصوصا توییتر، فضاسازی و تبلیغات برای شروع مجدد تظاهرات در عراق مشاهده میشود. به طور مثال در ۲۳ فروردین ماه معترضین عراقی با ترند کردن هشتگ #میلیونیه-بعد-الحظر وعده تظاهرات میلیونی را پس ازپایان کرونا دادند که این روزها شاهد عملیاتی شدن این وعده میباشیم.
چرا میگوییم ردپای آمریکا در تظاهرات عراق وجود دارد؟
تصمیم پارلمان عراق مبنی بر خروج نیروهای آمریکایی که در ر مورخه ۵ ژانویه ۲۰۲۰ برگزار شد، واکنشهای گستردهای از طرف مقامات آمریکایی دربرداشت. حتی اگر شاهد قاطعیت دولت کنونی عراق به نخست وزیری مصطفی الکاظمی در اخراج نیروهای آمریکایی از عراق باشیم، طبیعتا ایالات متحده سناریوهای خود را در واکنش به این تصمیم عملیاتی خواهد کرد. یکی از این سناریوها بحث ادامه تظاهرات در عراق است به گونهای که حکومت مرکزی عراق در صحنه رویارویی با معترضین مختل شده و یا وارد فضای باج خواهی شود که در غیر اینصورت اعتراضات به سمت جنگ داخلی پیش خواهد رفت.
به عنوان مثال در میان گروههای حامی این تظاهرات به [۱]NGOهایی برمیخوریم که عمدتا در آمریکا ثبت شدهاند و مدتها در قالب کمکهای بشر دوستانه به شبکهسازی اجتماعی در عراق مشغول بودهاند اما در ماههای اخیر تغییر روش داده و بستر ساز دو خط اصلی اغتشاشات یعنی تضعیف نیروهای مقاومت عراق و ایران ستیزی شدند.
منحرف کردن تظاهرات از خواستههای مردم عراق به سمت خواستههای آمریکایی علاوه بر بحث فشار آوردن به حکومت مرکزی در برخورد منفعلانه در برابر معترضین، بحث منحرف کردن خواستههای اصلی نیز مطرح است. این تظاهرات در ابتدا به دنبال اصلاح سیستم اداری و حکومتی عراق و توجه به معیشت مردم بود اما این روزها شعارها و اقداماتی از سوی برخی گروههای معترض مشاهده میشود که در پی متهم کردن ایران در دست داشتن به قتل کشتههای تظاهرات هستند و یا اینکه علت اصلی فساد حکومتی در عراق را همکاری با ایران تلقی میکنند.
ماجرا از این هم فراتر رفته و مانند حادثهی چند شب گذشته در حمله معترضین به دفاتر سازمان بدر، حزب الدعوه و عصائب اهل الحق در کوت و واسط و به آتش کشیدن انها بسیار جای تعجب دارد. سناریوی انحلال حشد الشعبی و بحث بر سر اینکه وجود گروههای شبه نظامی در عراق پس از داعش دیگر هیچ توجیهی ندارد، یکی از مهمترین عناوین اندیشکدههای عربی و غربی است که سعی در تخریب حشدالشعبی در بین مردم و سپس فشار دیپلماتیک برای انحلال آن دارند. به عنوان نمونه پایگاه آمریکایی FOREIGN POLICY حشدالشعبی را بر سر یک چهاراه سرگردان میداند و اینطور وانمود میکند که بسیج مردمی عراق باید برای آیندهی خود تصمیم بگیرد. آیا همچنان همکاری و ارتباط خود را با تهران حفظ میکند و دربرابر اعتراضات مردم عراق میایستد و یا مسیری مستقل را برمیگزیند تا عراق برای آنها تصمیم بگیرد.
بنابراین شور و اشتیاق تظاهرات کنندگانی که دوره سرد و خاموش کرونا را طی کرده و حالا مجددا به خیابانها آمدهاند تا سرنوشت مطالبات خود را تعیین کنند در کمین انحرافاتی است که نه تنها خواستههای آنان را به حاشیه میبرد بلکه آنها را در زمین بازی کشورهایی قرار میدهد که خواهان جنگ داخلی عراق و بی ثباتی آن هستند. لذا میطلبد هوشیاری علما، سیاستمداران و جناحهای سیاسی و مذهبی در شناخت این انحرافات و حفظ وحدت برای پیگیری مطالبات مردم بدون دخالت کشورهای بیگانه در این امور، تظاهرات را در مسیر اصلی خود حفظ کنند.
[۱] به عنوان نمونه مجموعههای epic ، enabling peace، tach 4 peace ، us aid
دیدگاه