بنویسیم آل سعود، بخوانیم آل صهیون!

براین اساس ابتدا نگاهی به مصاحبه های «انور ماجد عشقی» ژنرال بازنشسته و رئیس مرکز مطالعات سیاسی و استراتژیک سعودی؛ با رسانه ها داریم:

وی در گفتگو با تلویزیون رژیم صهیونیستی گفت:
«عربستان به دنبال آن است که به زودی سفارت خود در اسرائیل را تأسیس نماید.»
(منبع: اساس نیوز)

در گفتگو با الجزیره و پاسخ به سوال زمان افتتاح سفارت عربستان سعودی در سوریه گفت: «این را باید از نتانیاهو پرسید.»

در گفتگو با دویچه وله گفت:
«ترسیم مرزها با مصر به ورود عربستان به روند تعامل با توافق کمپ دیوید منجر خواهد شد. به عبارت دیگر این توافق از این پس مصری_اسرائیلی به شمار نمی آید بلکه توافقی بین المللی محسوب شده و مصر و عربستان در کنترل گذرگاه آبی که کشتی های اردنی و اسرائیلی از آن می گذرند مشارکت خواهند کرد. در نتیجه عربستان روابط خود با اسرائیل را تحکیم خواهد کرد و شرط چنین روابطی نیز موافقت اسرائیل با طرح صلح عربی و اجرای آن است.»

«دشمنی با ایران از دو زاویه است: اول از زاویه اسرائیل و دوم از زاویه عربستان، و دشمنی عربستان با ایران تا حدی با دشمنی اسرائیل فرق دارد. دشمنی اسرائیل با ایران به این دلیل است که ایران قصد نابودی کامل اسرائیل را دارد، اما دشمنی عربستان با ایران به این دلیل است که این کشور قصد دخالت در امور داخلی عربستان و اخلال در امنیت آن را دارد!»
(منبع: روزنامه اطلاعات_۸ تیر ۹۶)

اظهارات تأمل برانگیز «انور ماجد عشقی» در سایه سفرهای پنهانی ولیعهد آل سعود «محمدبن سلمان» به فلسطین اشغالی، اظهارات مقامات صهیونیستی و همچنین توافق های یکسال اخیر (واگذاری جزایر شمال دریای سرخ از مصر به عربستان سعودی و مبادلات نجومی در سفر ترامپ) گواه از روندی است که به عادی سازی روابط با رژیم صهیونیستی و رسمیت دولت جعلی آنها می انجامد.
در حال حاضر بزرگترین تهدید برای پروژه آنها، ایران و محور مقاومت است که برای جلوگیری از موفقیت های مقاومت انواع فتنه انگیزی علیه آنها نظیر: همه پرسی استقلال کردستان عراق، حضور نظامی آمریکا در شمال سوریه، انزوای قطر از ائتلاف، سرکوب مردم شرق عربستان و… دست اندازی شده است.
با این دید از روابط استراتژیک پنهانی آل سعود و یهود، باید گفت: بنویسیم آل سعود، و بخوانیم آل یهود!