پشت پرده انتقال نیروهای آمریکایی از عراق به سوریه

عمده این انتقالات از گذرگاه غیر قانونی “الولید” در شمال غربی عراق در نزدیکی مرز کشور سوریه است که کاروان های نظامیان آمریکا از این طریق وارد خاک سوریه می شوند. نیروهای اشغالگر آمریکایی عمدتا پایگاه های خود را در دیرالزور و حسکه برپا می کنند که در ادامه به دلایل آن اشاره خواهیم کرد. مناطق نفتی “العمر” و  مناطق “عین دیوار” و “قامشلی” در استان الحسکه نیز از مهمترین مناطقی هستند در هفته های گذشته نظامیان آمریکایی وارد شده و پایگاه تشکیل داده اند.

خروج از عراق تنها راه در امان ماندن

پس از تصویب قانون خروج نظامیان آمریکایی در عراق که پس از ترور سرداران مقاومت توسط پارلمان عراق تصویب شد، برخی از جناح­های سیاسی عراق اولویت را با رایزنی های دیپلماتیک با آمریکا برای خروج از عراق می دانستند. همین امر باعث شد تا خروج آمریکا به تعویق بیفتد و این راهکار اثربخشی نداشته باشد. اما در طرف دیگر برخی از گروه های مقاومت اسلامی عراق که رایزنی دیپلماتیک و راهکار سیاسی را ثمربخش نمی دیدند بیان کردند که اگر نظامیان آمریکایی در موعد مقرر پایگاه های خود را جمع نکنند، با گزینه نظامی مقاومت برخورد خواهند کرد. بنابراین پس از گذشت چند ماه از عدم خروج نظامیان آمریکایی، گروه های کوچک و بزرگی اعلام موجودیت کردند که هدف آنها حمله به کاروان های نظامیان آمریکا و پایگاه های آن در عراق بود که با انتشار ویدئوهای از این حملات در رسانه ها و شبکه های اجتماعی، جدیت خود را نشان دادند.

حمله به کاروان لجستیک ارتش آمریکا در بابل، حمله خمپاره‌ای به پایگاه آمریکایی ویکتوری بغداد، حمله به کاروان لجستیک ارتش آمریکا در دیوانیه، حمله به کاروان لجستیک ارتش آمریکا در “حله” واقع در استان بابل، حمله به کاروان نظامی ارتش آمریکا در منطقه “اللحیس” واقع در استان بصره،  حمله به کاروان تجهیزات لجستیک ارتش آمریکا در منطقه “یوسفیه” بغداد، حمله به پایگاه آمریکایی الحریر و حمله خمپاره ای به محل استقرار نیروهای آمریکایی در نزدیکی فرودگاه اربیل و … برخی از حملات غافلگیرانه گروه­های مقاومت تازه تاسیس مانند سرایا اولیاء الدم، گروه قاسم الجبارین، گروه اصحاب الکهف، عصبه الثائرین و … است.

در خصوص آخرین حمله یعنی حمله به حوالی فرودگاه اربیل توسط گروه سرایا اولیاء الدم، شبکه BBC گزارشی منتشر کرد که در آن عنوان شد “عراق دیگر برای آمریکایی ها امن نیست”.  شواهد نیز  نشان می دهد که نظامیان آمریکایی در برابر این نوع حملات غافلگیرانه بسیار آسیب پذیر هستند و به همین دلیل در خصوص نقل و انتقال در جاده های مواصلاتی عراق از طرف فرماندهی سنتکام به آنها هشدار داده شده است. بنابراین تصمیمی که نظامیان آمریکایی اتخاذ کرده اند، خروج تدریجی نظامیان خود از عراق و انتقال به سوریه است تا از این حملات در امان بمانند. این بدان معناست که رویکردی که مقاومت برای هدف قرار دادن این نظامیان و گزینه نظامی اتخاذ کرده است، اثربخش بوده و جواب داده است و راهکار سیاسی و رایزنی با آمریکایی ها راه به جایی نمی برد و یکی از مهمترین دلایل آن، عدم عزم راسخ دولت مرکزی عراق برای پایان دادن به حضور اشغالگران آمریکایی در این کشور است.

 ورود به سوریه تنها راه بقای در منطقه

پس از آنکه سنتکام خروج تدریجی نظامیان از عراق را در دستور کار قرار داد، ورود به سوریه برای حفظ پایگاه های آمریکایی در منطقه، مقابله با نفوذ ترکیه در شمال سوریه و احیای مجدد داعش در جنوب این کشور از عمده دلایلی است که رغبت آمریکا برای ورود به سوریه را تقویت می کند.

 نظامیان آمریکا از طریق گذرگاه غیرقانونی الولید در شمال غرب عراق و همچنین گذرگاه دیگر با همین نام که در جنوب شرق سوریه در نزدیکی مرز اردن واقع است، تجهیزات لجستیک و ادوات نظامی خود را وارد این کشور می کنند. مناطق نفت خیز در شرق سوریه در حسکه و دیرالزور از مناطقی هست که رغبت آمریکا برای حضور در آنها به دلیل قاچاق نفت سوریه و نیز حمایت از نیروهای دموکراتیک سوریه “قسد” که مخالف دولت بشار اسد هستند، بسیار زیاد است.

در ماه های گذشته کاروان های متعدد نفت کش هایی که نفت سوریه را به تاراج می بردند با حمایت نیروهای آمریکایی سهولت یافت. درگیری ها میان نیروهای قسد با ارتش سوریه و نیز درگیری آنها با گروه های تکفیری در شرق فرات همچنان ادامه دارد و حمایت آمریکا از نیروهای قسد و حمایت ترکیه از گروه هایی مانند جبهه النصره و احرار الشام در شمال و شرق سوریه، این مناطق را به میدان جنگی تبدیل کرده است که بدیهی است طولانی شدن ان آسیب های جدی به دولت سوریه وارد کرده و باعث آواره شدن صدها شهروند سوری شده است. بنابراین ادامه پیدا کردن درگیری ها و اختلافات در این مناطق به نفع آمریکاست و برنامه ای برای پایان دادن به اختلافات در این منطقه وجود ندارد.

دلیل دیگر حضور آمریکا و تقویت پایگاه ها در جنوب این است که با درگیری های دولت بشار اسد با جنگ داخلی و تحریم های اقتصادی و گذشت چند سال از انهدام تشکیلات داعش در سوریه، این گروه تکفیری فرصتی مناسب پیدا کرده است تا مجددا به جذب نیرو، پی ریزی تشکیلات و احیای مجدد هسته های خفته خود داشته باشند. منطقه مرزی “التنف” در چند کیلومتری گذرگاه “الولید” محل استقرار و گردهمایی این تروریست هاست که باز هم توسط نیروهای آمریکایی حمایت می شود و برخی از ادوات آمریکایی در همین شهر قرار داده شده است. علاوه بر این انتقال نیروهای تکفیری از شمال شرق به جنوب نیز احتمال فعالیت جدید داعش در جنوب سوریه را بالا می برد و لازم می دارد تا مقاومت برخورد پیش دستانه ای در این امر داشته باشد.