حقیقتی پیرامون درگیری نیروهای دولت مرکزی و نیروهای کرد

?در این بین هر چند  نشانه های بسیار قوی از توافق دولت مرکزی و احزاب کرد (در راس آنها حزب دموکرات و اتحادیه میهنی) وجود دارد؛ اما درگیریهایی که منجر به تلفات از دو طرف شده است، ممکن است وجود این توافق را زیر سوال ببرد.
?هرچند که در این مسیر، به خصوص دولت مرکزی کردستان عراق (که عموما در کنترل حزب دموکرات و در راس آن خانواده مسعود بارزانی است) بارها از خیانت دم زده اند،  اما واقعیات میدانی نشان دهنده این است که امکان ندارد دولت اقلیم کردستان،  چنین حجم وسیعی از نیروهای پیشمرگه در این سطح وسیع (حدود ۱۰ هزار کیلومتر مربع) را بدون هماهنگی عقب نشانده باشد!
?شاید هجمه رسانه ای نکاتی همچون خیانت، عدم هماهنگی و … را مطرح کند، اما بدور از فشار رسانه ای چه کسی باور خواهد کرد که ارتش اقلیم کردستان که زمین برتر را دارد و تنها در نیروی هوایی از دولت عراق عقب تر است (آنهم نیروی هوایی عراق که به جز ۱۳ فروند اف۱۶ و چند هلیکوپتر می-۲۸ تجهیزات خاصی ندارد)، چنین گسترده از هر نقطه ای که چند هامر نیروی دولت مرکزی وارد آن شدند، عقب نشینی کند؟! به طوری که به جز مناطق بسیار محدودی از استان کرکوک درگیری خاصی به وجود نیاید؟

?عکس: پیشروی ۴ ساعت پیش نیروهای پلیس عراق در مثلث مرزی عراق-سوریه-ترکیه (شمال دریاچه سد موصل). هماهنگی عقب نشینی و پیشروی نیروها از این نکته که حتی خودروها از روی تریلر پایین آورده نشده اند مشخص است:

?اما داستان درگیری های محدود که به خصوص در کرکوک و با شدت بیشتر در آلتون کوپری در شمال غرب این شهر رخ داد چه بود؟

برای شرح علت درگیری که به صورت متمرکز و حساب شده در کرکوک و آلتون کوپری شاهد آن بودیم، باید به نقش گروهی به نام “حزب آزادی کردستان” یا “PAK” بپردازیم.
?به اختصار در شرح ماهیت پاک باید گفت که این نیروها عمدتا کردهای جدایی طلب کردستان ایران هستند که هدف اصلی آنها از حضور در عراق ابتدا آموزش نظامی داوطلبان برای جدا کردن مناطق کردی به خصوص کردستان ایران بود که با حضور داعش و سفره چرب بودجه ها و سلاح های غربی، به سمت مبارزه با داعش رفتند. رهبر این گروه حسین یزدان پناه می باشد که یک سرچ اینترنتی ساده، ماهیت وی را مشخص میکند.
?پاک از ابتدای خارج شدن از مناطق کوهستانی مرزی ایران و عراق به بهانه مبارزه با داعش، وارد منطقه کرکوک شد که در آن زمان نیروهای دولت مرکزی به علت پیشروی داعش و جدا افتادن از مسیرهای ارتباطی، پادگان ها را رها کرده بودند. حزب پاک نیز با سوء استفاده از پادگان های تخلیه شده، کنترل یکی از پادگان ها که در حدود ۱۰ کیلومتری غرب کرکوک بود را به دست گرفت و خطوط درگیری خود با داعش را در مناطق جنوب غربی کرکوک اعلام کرد.

البته طی رصدی که به شخصه دو سال است که بر این گروه دارم، این گروه تنها یک بار با داعش وارد درگیری جدی شد که زخمی و کشته های بسیار داد و چند عکس محدود منتشر شده از این عملیات (که نیروهای پاک شکست خورده و در حال گریه بودند) بعدها از صفحه آنها پاک شد…
?این گروه پس از آن عملیات دیگر عملیات نکردند؛ اما با ایجاد ایست بازرسی هایی، کنترل امنیت بخشی از مسیر کرکوک-اربیل که در محدوده کرکوک تا آلتون کوپری می شود را بر عهده گرفتند.
?مصاحبه خبرگزاری روداوو و انیستیتو کرد در راستای موارد فوق را می توانید در لینک های زیر بخوانید:
Iranian Kurdish fighters trained by US military against ISIS
Independent Kurdish women

?حال شاید داستان درگیری های بوجود آمده در کرکوک کمی واضح تر شود.
?در ساعات اولیه عملیات نیروهای دولت مرکزی عراق (که در آن حشد نیز حضور نداشت) در کرکوک، این پیشمرگه های دولت کردستان یا حزب اتحادیه میهنی نبودند که با نیروهای دولت مرکزی درگیری شدند (یا حداقل به صورت گسترده و تحت فرمان درگیر نشدند) بلکه نیروهای PKK و PAK بودند که درگیر شدند. البته با توجه به اینکه کرکوک اولین قدم در عملیات عقب نشینی کردها بود و جو رسانه ای خاصی طی مهلت ۴۸ ساعته دولت مرکزی به وجود آمده بود، این درگیری ها کمی غیر قابل اجتناب بود.
?اما در عملیات آلتون کوپری که دومین حرکت جدی پیشمرگه در راستای عقب نشینی بود؛ درگیری نسبتا سنگینی (در حد ۴-۵ ساعت) در آلتون کوپری بوجود آمد، به صورت خاص نقش PAK و تا حدودی PKK قابل مشاهده است. در این درگیری در حالی که نیروهای پیشمرگه در حال عقب نشینی بودند، نیروهای پاک وارد منطقه شدند و شروع به درگیری با نیروهای دولت مرکزی کردند.

ویدیو: معدود ویدیوهای متنشر شده از درگیری در ورودی آلتون کوپری؛ در ثانیه ۴۹ روی بازوی نیروی کرد زخمی شده، بج گروه پاک دیده میشود.

اما نکته ای که این میان جالب است، پوشش فعالیت های پاک در درگیری آلتون کوپری توسط “Seth Frantzman” خبرنگار روزنامه اسرائیلی “اورشلیم پست” است.

در عکس هایی که وی پس از درگیری آلتون کوپری منتشر کرده مشخص است که نیروی اصلی درگیر با نیروهای دولت مرکزی، نیروهای پاک بوده اند، زخمی داده اند و حتی فرمانده آنها حسین یزدان پناه چند روز بعد برای نیروهای شرکت کننده سخنرانی کرده است.

?در نهایت می توان گفت که این حجم وسیع عقب نشینی نیروهای کرد به مناطق قانونی خود که با درگیری خاصی همراه نبوده است، مطمئنا با هماهنگی سیاسیون و نظامیون دو طرف (حتی در سطوح پایین) صورت گرفته است.

نکته مهم دیگر این است که محدوده درگیری های بوجود آمده نیز نه توسط پیشمرگه، بلکه توسط نیروهایی با ماهیت خاص همچون PAK یا PKK که شاخصه آنها درگیری با ایران است بوجود آمده است.

نکته جالبتر این است که حتی کلیت گروه PKK نیز با نیروهای دولت مرکزی عراق درگیر نشده اند، نیروهای PKK حاضر در سنجار و مناطق شمالی آن تا مرز الربیعه (که به واسطه نزدیکی به گروه های سوری قدرت زیادی هم دارند)، حتی یک گلوله شلیک نکرده اند؛ اما شاخه های نزدیک تر به تفکر جدایی طلبی کردستان ایران (گروهای کردی تروریست که عمدتا ایرانی هستند و حتی گروهی مانند پاک که عملا از کردهای ایران تشکیل شده است) نقش اصلی در این درگیریها را داشته اند.

?طنز روزگار اینکه رسانه های معلوم الحال سعی دارند داستان عقب نشینی کردها به مناطق قانونی خود را جنگ “سپاه پاسداران و حشدالشعبی به فرماندهی قاسم سلیمانی” با “کردهای تحت کنترل دولت بارزانی که با داعش جنگیده اند” نشان دهند. اما واقعیت این است که این جنگ، جنگ “نیروهای ارتش و پلیس عراق” با “گروه های کرد عمدتا ایرانی مستقل از دولت اقلیم کردستان عراق که کمترین نقش در درگیری با داعش را داشتند” می باشد…