آیا فشار سیاسی و اقتصادی راه حل بحران میانمار است؟
همان طور که در مطالب گذشته ارائه شد، اقدامات سیاسی و اقتصادی راه حل قضیه بحران میانمار است.
مهم ترین دلایل این راه که بر راه نظامی ارجحیت دارد، علاوه بر جلوگیری از نفوذ تروریسم سعودی و کشتار مسلمانان شرق آسیا، پاسخ به ندای مستضعفین و مظلومان جهان است که جمهوری اسلامی ایران فارغ از نژاد و مذهب همواره داعیه دار آن بوده است.
اما اقداماتی که منجر به فشار سیاسی و اقتصادی از سوی کشورهای اسلامی به حکومت میانمار شود ممکن است؟
براساس آنچه آمارها از حجم مبادلات اقتصادی کشورهای اسلامی با میانمار حکایت می کند تحریم اقتصادی حکومت میانمار غیر ممکن نیست.
متاسفانه تابحال مالدیو تنها کشوریست که با حکومت میانمار قطع رابطه کرده است.
از میان کشورهای اسلامی به ترتیب شش کشور سنگاپور، مالزی، اندونزی، عربستان سعودی، امارات، پاکستان بیشترین مبادلات اقتصادی را با میانمار دارند.
طبق جدول میزان واردات و صادرات هر یک از این کشورها مشخص شده است و در کل حدود ۱۱.۱۸ درصد از صادرات و ۲۴.۲۵ درصد از واردات میانمار زیر نظر این شش کشور اسلامی است که سهم قابل توجهی ست.
«جدول مربوط به میزان مبادلات اقتصادی کشورهای اسلامی با میانمار، منبع: خبرگزاری مهر»
ترکیه، مصر و ایران (براساس اعلام مقامات اتاق بازرگانی و…) نیز حجم مبادلات اقتصادی کمی با میانمار دارند، با این حال جمهوری اسلامی میتواند الگوی شروع حرکت مهم سیاسی_اقتصادی باشد که قطعا در ترغیب سایر کشورها تاثیرگذارست.
همچنین از سویی جمهوری اسلامی میتواند با کشورهایی که معاملات نفتی دارد و از سویی دیگر تقویت کننده اقتصاد میانمار هستند، مذاکره کند و دولت این کشور را تحت فشار قرار دهند.
راه های متعددی برای فشار سیاسی و اقتصادی وجود دارد و لازمه این حرکت دیپلماسی فعال و عزم سیاسی است. امید است دستگاه دیپلماسی جمهوری اسلامی در قبال میانمار، علیرغم تاکیدات رهبر انقلاب اسلامی، همگام با ارسال کمک های امدادی این راه حل (سیاسی_اقتصادی) را فعالتر پیگیری کند تا علاوه بر توقف نسل کشی، این مردم مظلوم هرچه زودتر به شهر و زندگی خود بازگردند و دیگر نیازمند کمک های هلال احمر و… نباشند.
بی شک تأمین بستر زندگی و نیاز جمعیتی که بیش از ۶۰۰ هزار نفر گزارش میشود مطمئنا با کمک های امدادی حل نمیشود و راهکاری فراتر از محکوم کردن سیاسی و… می طلبد.
دیدگاه
قبلاً گفتم راه حل غیر مستقیم همیشه بهتر جواب می دهد. شرکای اصلی اقتصادی میانمار شرکای اصلی ما و دیگر کشورهای اسلامی هستند. مثل چین و در اولویت های بعدی سنگاپور. اگر مردم و دولت ما یک ذره چین رو فشار بدهند همچین میانمار رو تکون میده که بیا و ببین.
همونجور که راه حل غیر مستقیم آمریکا رو ایران جواب داد؟
دوست گرامی، نمیشود با خیال پردازی راه حل درست کرد!
ارسال تروریست های تکفیری توسط کشورهای اسلامی چیزی جز نابودی مهاجمان نخواهد داشت، شما آنجا را با کجا اشتباه گرفتید نمی دانم!
سنگاپور کشور اسلامی هست؟ البته اگر واتیکان را پایتخت شینتو بدانیم حرف شما درست هست! به علاوه سنگاپور یک شهر بیشتر نیست و بیشتر خدمات و دلالی هست و همیشه اقتصاد آزادی داشته و وارد سیاست نشده!
مالزی هم درصد بالایی بودایی دارد، که با مسلمانان اختلاف دارند و وارد درگیری بودایی و مسلمان ها نمی شود!
پس این دو کشور حذف می شوند
گفتم که نه اقتصاد و نه سیاست میانمار به کشورهای عربی وابسته نیست، اگر هم اتفاقی بیافتد همین چند درصد هم با ژاپن، کره جنوبی، چین، ویتنام و … جایگزین میشود، کشورهای غربی و هند بماند
یگانه راه حل پذیرش قانون و کمک مالی به دولت بنگلادش برای پذیرش شهروندان مهاجرش هست و راه حل کمکی هم پذیرش بخشی از مهاجرها مانند طرح اروپا هست
به دلیل اختلاف های بسیار کشورهای اسلامی به عنوان راه حل کمکی انتخاب شد تا حداقل کمکی باشد به کشور بنگلادش تا شهروندانش با زندگی در کشوری دیگر فشار کمتری را بر روی دولت بنگلادش وارد کنند، به طور مثال ۱۰ کشور ثروتمند هر کدام ۱۰ هزار خانوار که حدودا بودجه ای ۲۰۰ میلیارد تومانی در سال نیاز دارد، که البته بخشی از این پول یا حتی بیشتر میتواند با کار کردن این افراد جبران شود
این منبع دید خوبی نسبت به اقتصاد میانمار به شما میدهد
http://atlas.media.mit.edu/en/profile/country/mmr/
با سپاس
سلام خیلی درد ناراحت کننده است یا حسین علیه السلام
احمد سلمانی