کارگروه ویژه ۵۹، سیستم‌های بدون سرنشین و هوش مصنوعی دریایی آمریکا در منطقه

کارگروه ۵۹
مرکز فرماندهی نیروی دریایی آمریکا تحت فرماندهی ناخدا مایکل براسور که یکی از متخصصان روباتیک و از اعضای مؤسس طرح سامانه‌های دریایی بدون سرنشین «ناتو» بوده در حال تشکیل کارگروه TF 59 می‌باشد تا تکنولوژی‌های جدید بی‌سرنشینی را در ابعاد هوایی، زمینی و زیرآبی آزمایش کند. هدف از این ابتکار که بخشی از یک تجربه بزرگ‌تر موسوم به «ناوگان شبکه‌ای» است، ادغام سریع سامانه‌های خودگردان پیشرفته با عملیات‌های دریایی و کرانه‌ای در منطقه تحت کنترل ناوگان پنجم می‌باشد که شامل «خلیج فارس»، «تنگه هرمز»، «خلیج عمان»، «تنگه باب‌المندب»، «دریای سرخ»، «کانال سوئز» و بخش‌هایی از «اقیانوس هند» است.

غرب ‌آسیا با جغرافیای نیمه محصور، شرایط عملیاتی، نقاط تراکم دریایی شلوغ و زیرساخت‌های حیاتی انرژی، محیطی کاملاً چالش‌برانگیز و استراتژیک برای چنین نوآوری‌هایی است. کارکنان براسور از مدیران مجرب با تخصص ویژه منطقه‌ای، شامل متخصصان سیستم‌های بدون سرنشین، عملیات‌های بدون سرنشین، ادغام نیروی رزمی، سایبری و فضایی تشکیل شده‌اند. 

IMX22
هدف این تیم در ماه‌های آینده اطمینان‌سازی نسبت به ماشین-انسان از طریق یک سری عملیات‌ها در دریا است. مانور بین‌المللی دریایی موسوم به IMX 22 فرصتی را برای ستاد فرماندهی نیروی دریایی ایالات‌متحده در جهت نشان دادن مقاومت و مقیاس‌پذیری این فن‌آوری در سال آتی مهیا می‌کند. در IMX 22 بیش از ۶۰ کشور و سازمان‌های بین‌المللی حضور دارند که قرار است از سیستم‌های بدون سرنشین در سناریو‌های مختلف عملیاتی در جهت تقویت توانایی‌های شرکای ایالات‌متحده استفاده کنند.

توانایی‌های کارگروه ۵۹
– افزایش بازدارنــدگی ازطریق نظارت مستمر فعالیـــت‌های سطحی و زیـــرآبی و سلب قابلیت تحرکات ایران و داشتن آزادی عمل در مناطق تحت کنترل متحدان ایالات متحده.
– افزایش رصدها و پردازش الگوهای تحرکات دریایی و ساحلی، پاسخ سریع با استفاده از انواع پهپاد و هوش مصنوعی در عملیات‌های خلیج‌فارس.

گرچه ماهیت فعالیت‌های کارگروه ۵۹ و بیشتر پلتفرم‌های آن محرمانه بوده، اما موارد زیر می‌تواند نمونه‌هایی از دستاوردهای کارگروه ‌باشد:
طرح‌های عملیاتی پهپاد «لویال‌وینگمن» ‌‌که شامل مدل «والکیری اکس‌ کیو ۵۸» است، می‌تواند از هواپیماهای سرنشین‌دار که در حریم هوایی مورد منازعه مشغول عملیات هستند، حمایت کند. پدافندهای هوایی ایران که روزبه‌روز توانمندتر می‌شوند کماکان تمرکز بسیار زیادی بر خلیج فارس دارند و تهدید مهمی علیه عملیات‌های هوایی سرنشین‌دار آمریکا هستند. این تجهیزات می‌تواند حتی تهدیدی برای دسترسی یا سلب دسترسی به یک ناحیه از ترافیک هوایی و دریایی اطراف تنگه هرمز باشد.

به گفته‌ی فرماندهان آمریکایی ایران مدعی است که جدیدترین نسخه موشک زمین به هوای «باور» توانمندتر از«اس‌-‌۴۰۰» روسی می‌باشد که برد آن حدود ۴۰۰ کیلومتر است. در چنین محیطی، هواپیمای «لویال وینگمن رادارگریز» می‌تواند به ‌همراه هواپیماهای سرنشین‌دار یا به‌جای آن‌ها در عملیات‌های هوا به زمین، مأموریت‌های جنگ الکترونیک، عملیات‌های جاسوسی، پایش و شناسایی به کار گرفته شود. همچنین می‌توان آن‌ها را در جریان مأموریت‌های رزمی جلوتر از هواپیماهای سرنشین‌دار به‌ عنوان رهیاب برای جستجوی پدافندهای دشمن مورد استفاده قرا‌ر داد. در سناریوهای دیگر می‌توان از شبکه‌ای از پهپادها و ابزارهای پرتحرک یا پارازیت الکترونیکی برای هجوم به رادارها و مواضع پدافند هوایی ایران استفاده کرد.
پهپادهای«بس‌دیرمان» می‌توانند پایش وسیع و مستمر فعالیت‌های ایران را فراهم کنند، از جمله فعالیت‌های پنهانی که اغلب از چشم پایش‌های غیرمستمر یا محدود به مناطق معین مخفی می‌ماند. «ام کیو‌ ‌۹بی» موسوم به «نگهبان‌دریا» از این‌گونه توانمندی‌ها برخوردار است و همچنین پهپاد «وانیلا‌آنمند» می‌تواند در هر نوبت تا ده روز پوشش را فراهم کند. بنا به گزارشات، «پهپاد خورشیدی» که در نیروی دریایی آمریکا در دست توسعه است قادر خواهد بود تا ۹۰ روز در آسمان بماند.
شناورهای بی‌سرنشین کوچک تا متوسط مانند «شکارچی‌دریا» (سی‌هانتر) و «شاهین‌دریا» (سی‌هاوک) و شناورهای زیرآبی‌هدایت‌پذیر می‌توانند توانمندهای ارزشمند متعددی را در محیط‌های پرتهدید از جمله پایش در سکوت و گزینه‌های مستمر ضد زیردریایی و ضد مین را فراهم کنند. این توانمندی‌ها خصوصاً در آب‌های گرم و کم‌عمق ناحیه خلیج فارس بسیار مهم هستند، چرا که در آن منطقه ایران سامانه‌های جنگ مین، زیردریایی‌های کوچک و قایق‌های مهاجم تندرو را مستقر کرده که در صورت حمله می‌تواند تلفات جانی برای ایالات متحده در پی داشته باشد.

رزمایش پهپادهای دریایی بدون سرنشین آمریکا و بحرین در خلیج فارس
ناوگان پنجم ایالات‌متحده که در بحرین مستقر است، با این کشور روز سه‌ شنبه (۴ آبان ۱۴۰۰) رزمایش دریایی مشترک به‌نام «افق‌تازه» را انجام داده‌اند.
این اقدام آغـازی برای یکپارچگی سامانه‌های بـــــدون سـرنشین در عملیات‌های دریایی در منطقه بوده است. همچنین اولین باری است که نیروی دریایی آمریکا اقـــــدام به یکپـــــارچـــــگی پهپـــــادهای دریـــــایی بدون سررنشین یا اصطلاحاً «قایق‌های‌ پهپادی» با کشتی‌های دارای سرنشین را در آب‌های خاورمیانه انجام می‌دهد.
در اصل این رزمایش مشارکت بحرین با کار‌گروه ۵۹ بوده و نخستین باری است که آمریکا با یکی از هم‌پیمانان منطقه‌ای خود در آب‌های خلیج‌فارس رزمایشی را ترتیب می‌دهد.
سران بحرین در خلال بازدید از تأسیسات نیروی دریایی ایالات‌متحده در کشور خود، تعهد بحرین را نسبت به همکاری با ستاد فرماندهی مرکزی نیروهای آمریکا برای تسریع یکپارچگی سامانه‌های بدون سرنشین جدید در عملیات‌ها اعلام کردند.
به گفته‌ی کوپر همکاری راهبردی پایدار با پادشـاهی بحرین در حال انجام شدن اسـت و تعهد دوجانبه‌ برای پیشبرد سـامانه‌های بدون سـرنشـین جـــــدید نشان‌دهنـــــده شـــــکل تـــــازه‌ای از تقویت همکاری دوجانبه می‌باشد.

نتیجه گیری:
ابتکار کارگروه ۵۹ به سنتکام و شرکایش قدرت رزمی و بازدارندگی دریایی فشرده و با ریسک کم برای پرسنل آمریکایی فراهم می‌کند. با توجه به تشکیل این کارگروه می‌توان نتیجه گیری کرد که ایالات متحده آمریکا در حال پیگیری‌های لازم برای ملحق شدن دیگر کشور‌های منطقه‌ای به کار گروه ۵۹ است.

منابع:
dw.com
business24-7.ae
oilprice.com