دانش نظامی:‌ بمب‌های هدایت شونده اسرائیلی SPICE

این بمب‌ها از سال ۲۰۰۳ وارد خدمت در ارتش رژیم اسرائیل شده و در انواع اسپایس ۱۰۰۰ ، اسپایس ۲۰۰۰ و اسپایس ۲۵۰ نامگذاری شده اند. بخش عددی نام هر بمب نشان دهنده وزن آن بمب در واحد پوند است به عنوان مثال بمب اسپایس ۲۵۰ معادل ۲۵۰ پوند وزن داشته و حاصل نصب کیت اسپایس روی بمب مارک ۸۱، ۲۵۰ پوندی است.

بمب‌های اسپایس از ترکیب هدایت الکترواپتیکی و ماهواره استفاده می‌کنند و دارای مزیت های هدایت به هردو روش هستند. استفاده از هدایت ماهواره ای قابلیت درگیری با اهداف پنهان یا استتار شده در تمام شرایط آب و هوایی را فراهم می‌کند و هدایت الکترواپتیکی قابلیت درگیری با اهداف متحرک و یا از پیش تعیین نشده (به وسیله تصاویر ماهواره پیش از پرواز جنگنده) و با دقت فراتر از هدایت را دارد.

هدایت بر پایه الکترواپتیک بر پایه دستور خلبان بوده و می‌تواند مستقل از منابع اطلاعاتی خارجی مانند تصاویر ماهواره ای باشد که ذکر شد و خلبان در لحظه می‌تواند هدف را مشخص کرده و درگیر بشود. همچنین امکان انتقال بانکی از اهداف به بمب وجود دارد و بعد از بارگذاری بمب و پرواز جنگنده، خلبان بسته به شرایط یکی از اهداف از پیش تعیین شده را انتخاب کرده و بمب را برای آن رها کند.

مزیت‌ اصلی بمب‌های سری اسپایس، قابلیت گلاید یا هواسُرش آن است. استفاده از ۱۲ عدد بالچه در سه بخش انتهایی، میانی و ابتدایی بمب (هرکدام ۴ عدد) موجب تولید نیروی برآ (lift) بسیار زیاد می‌شود. همچنین در یک راستا بودن بالچه‌ها تولید نیروی پسآ (drag) را کاهش می‌دهد. به همین دلیل این بمب میتواند تا بردی بیش از ۶۰ کیلومتر گلاید کند و جنگنده حامل بمب می‌تواند به صورت دورایستا عملیات خود را انجام دهد.

حالت های درگیری با استفاده از بمب اسپایس در سه حالت دسته بندی می‌شود:
حالت اول: استفاده از هدایت الکترواپتیکی بطور خالص؛ در این حالت بخش هدایت بمب از الگوریتم های خاصی به منظور انطباق تصویر هدف با تصویر هدف که از پیش در حافظه بمب ذخیره شده استفاده کرده و پس از تایید هدف در مرکز عمق دید سنسور الکترواپتیکی بمب هم راستا شده و روی آن قفل می‌شود و بمب به سمت هدف هدایت می‌شود.
حالت دوم: در این حالت سنسور الکترواپتیکی CCD مرئی یا IIR فروسرخ بنا به هر دلیلی از کشف هدف عاجز است، بمب بطور خودکار بر پایه هدایت ماهواره و هدایت به سمت هدف بر اساس داده های مکانی تعیین شده برای برخورد به هدف می‌رود.
حالت سوم: حالتی که اصطلاحا انسان در حلقه نامیده می‌شود؛ در این وضعیت خلبان کابین پشت به کمک نمایشگر، تصویر سنسور تصویری بمب را که از طریق لینک داده رادیویی برای جنگنده ارسال می‌شود را می‌بینید و بمب را به سمت هدف بصورت دستی هدایت می‌کند. این روش هدایت، دقیق ترین روش بوده اما توانایی هدایت چند بمب بطور همزمان وجود ندارد.

بمب های خانواده اسپایس:
اسپایس ۱۰۰۰: کیت هدایت اضافه شده روی بمب های ۱۰۰۰ پوندی MK-83, MPR1000, BLU-110, RAP1000. این بمب مانند بمب JSOW برد نهایی بمب را به ۱۰۰ کیلومتر افزایش می‌دهد.
اسپایس ۲۰۰۰: کیت اضافه شده روی بمب ۲۰۰۰ پوندی MK84, BLU-109, RAP-2000
اسپایس ۲۵۰: یک بمب هواسرشی که از پایه طراحی شده است و بصورت کیت اضافه شده بر روی یک بمب معمولی نیست. اسپایس ۲۵۰ مشابه بمب SDB II بوده و دارای برد دور ایستایی تا ۱۰۰ کیلومتر است.
اسپایس ۲۵۰ ER: نسخه ای از بمب اسپایس ۲۵۰ است که به پیشران جت مجهز شده تا برد آن را به بیش از ۱۵۰ کیلومتر افزایش دهد.

دقت: ۳ متر CEP
هدایت: الکترواپتیکی و ماهواره
پلتفرم پرتاب: جنگنده های F-15, F-16, Panavia Tornado, Gripen, Mirage 2000, Sukhoi-30 MKI, Tejas Mk2