حدیث نفس علیف در اجلاس D8 و سازمان همکاری اسلامی! وضعیت مساجد در ارمنستان و قره باغ

سال ۲۰۱۰ بود که یک روزنامه ترکیه ای با انتشار تصاویر بالا مدعی شد، مقامات جمهوری خود خوانده قره باغ کوهستانی، به صورت سیستماتیک در حال تخریب و اهانت به آثار اسلامی هستند. در خبر منتشره در این روزنامه آمده بود که این تصاویر را یک عکاس روس به نام Andrei Galafyev در سال ۲۰۰۷ ثبت کرده است.
این تصاویر هر از گاهی در رسانه های داخلی از سر دلسوزی و بعضا با نیت زیر سوال بردن رابطه ایران با ارمنستان، منتشر می شود. اخیرا پس از انتشار مصاحبه یکی از روزنامه های غیر دولتی با وزیر امور خارجه جمهوری خودخوانده قره باغ کوهستانی، مجددا شاهد انتشار این تصاویر با انواع تفسیرهای دلسوزانه و مغرضانه هستیم.

در این بین چند سوال مطرح می شود:
– آیا واقعا بنا بر ادعای مقامات ترکیه و آذربایجان تخریب و توهین آثار اسلامی در ارمنستان و قره باغ کوهستانی امری سازمان یافته است؟
– الگوی مقامات ارمنستان در حراست از آثار اسلامی باید کدام کشور اسلامی باشد؟ تا در شرایط فعلی و تا زمان بازگشت مجدد قره باغ به آغوش اسلام شاهد هتک حرمت به اماکن مقدس در ارمنستان نباشیم؟

– وضعیت مساجد در ارمنستان و جمهوری خودخوانده قره باغ:

مساجد شهر شوشا :
دو مسجد گوهریه علیا و گوهریه سفلی در قلب این شهر، چشم نوازی می کنند.
مسجد گوهریه علیا که بزرگترین و زیباترین مسجد قره باغ است، در زمان اتحاد جماهیر شوروی تبدیل به موزه زمین شناسی!!! شده بود، اکنون در اختیار نیروهای ارمنی است. قوای ارمنی پس از اشغال شهر به تاریخ ۸ می ۱۹۹۲ متوجه شدند کلیسای شوشا تبدیل به انبار مهمات موشک های گراد شده است!!! اما مقامات قره باغ، با بودجه خود و از طریق یک شرکت معماری خصوصی ایرانی در حال بازسازی این مسجد هستند.[دولت ایران حکومت قره باغ کوهستانی را به رسمیت نمی شناسد لذا بخش دولتی در این منطقه فعالیت نمی کند]

نخستین ویدیو از مرمت مسجد گوهریه علیا در قراباغ کوهستانی
منبع: وبسایت آذری زبان “بادکوبه” [وبسایت ایرانی]

در حال حاضر گویا دولت قره باغ، برنامه ای برای بازسازی مسجد گوهریه سفلی ندارد.

ایروان: مسجد کبود ایروان تنها مسجد باقیمانده در ایروان است، ۷ مسجد دیگر این شهر در زمان اتحاد جماهیر شوروی تخریب شدند.[آخرین مورد تخریب مربوط به سال ۱۹۹۰ می باشد]
این مسجد با بودجه جمهوری اسلامی ایران به صورت کامل بازسازی شده و اداره این مسجد به عهده جمهوری اسلامی ایران است.

ورودی مسجد کبود ایروان

مسجد جمعه شهر آقدام: این مسجد که ارامنه آن را مسجد پارسی می خوانند، همان مسجدی است که مورد هتک حرمت قرار گرفته بود! و قربانیان دسیسه “خوجالی” در قبرستان این مسجد مدفون هستند.
آنچه از توضیحات مقامات قره باغ استنباط می شود این است که این احشام، به علت اینکه مسجد فاقد حصار و درب بوده وارد مسجد شده، توجیهی که به هیچ وجه قابل قبول نیست. اما واقعیت این است که ارامنه به هیچ وجه به صورت سیستماتیک، در پی تخریب و توهین به مساجد و آثار اسلامی نبوده اند شاهد این مدعا مساجد شهر شوشا و ایروان است.
دلیل اصلی کوتاهی های انجام گرفته در مورد مسجد شهر آقدام را در تصویر زیر می توانید مشاهده کنید.

مسجد جمعه آقدام، تنها ساختمان ویران نشده شهر آقدام
حجم ویرانی ها در شهر به وضوح مشخص است.

در واقع مسجد آقدام تنها ساختمان ویران نشده شهر است، اگر قصد ارامنه تخریب و توهین به اماکن اسلامی به صورت سیستماتیک بود چرا در شهری به بزرگی آقدام تنها این ساختمان از گزند جنگ در امان بوده؟
حقیقتی که در هیاهوی مغرضانه انتشار این خبر دفن می شود این است که این شهر یک شهر متروکه است و در تیررس نیروهای آذری و عمده موارد نقض آتش بس در این نقطه صورت می گیرد. تنها افرادی که به این شهر تردد دارند ماموران مرزبانی و تعداد اندکی کشاورز هستند که از روستاهای مجاور در طول روز به شهر می آیند و اساسا نهادهای فرهنگی جمهوری خود خوانده قره باغ امکان فعالیت در این شهر را ندارند.
پس از طرح این مسئله از سوی ترکیه و آذربایجان نمایندگان گروه مینسک در محل حاضر شدند و اخیرا وبسایت بادکوبه تصاویر زیادی از این مسجد منتشر کرده که نشان می دهد درب ورودی صحن مسجد بسته شده و احشام نمی توانند وارد آن شوند اما بازسازی این مسجد ازین جهت که یک منطقه بسته نظامی و در تیررس نیروهای آذری است، در حال حاضر میسر نیست.

تابلو شناسه مسجد آقدام،
مسجد پارسی (اسم انتخابی برای مسجد توسط ارامنه)
حفاظت شده توسط “دولت” قره باغ

آخرین تصاویر از مسجد آقدام، ثبت شده توسط خبرنگار ایرانی سایت بادکوبه

سال ۲۰۱۰ سربازان ارمنی در حال نظافت مسجد شهر ویران و متروکه آقدام پس از هتک حرمت مسجد

– بررسی وضعیت مساجد در جمهوری آذربایجان:

۱۹ نوامبر ۲۰۱۷ : مناره های مسجد شیعی “بینا” در باکو در حالی که بسیاری از دینداران سرخوش از انجام راهپیمایی اربعین بودند توسط دولت باکو تخریب شد.

۱ ژوئیه ۲۰۱۷:
شبانگاه؛ زمانی که اهالی باکو در خواب بودند و دیندارانی هم که در هفته‌های قبل، برای جلوگیری از تخریب مسجد حاج جواد در محله «ساوتسکی» منطقه «یاسامال» باکو، بطور شبانه‌روزی از این مسجد مراقبت می‌‌‌کردند، با وعده و وعیدهای حاج الله شکور پاشازاده و مبارز قربانلی، روسای اداره مسلمانان قفقاز و کمیته دولتی امور دینی جمهوری آذربایجان، این محل را ترک کرده بودند، بولدوزرهای دولت جمهوری آذربایجان با بی‌رحمی تمام و مشابه بولدوزرهای رژیم صهیونیستی در فلسطین اشغالی، مسجد حاج جواد را تخریب کردند.

جولای ۲۰۱۷
ممانعت مردم باکو از تخریب مسجد تاریخی حاج جواد

۱۱ آوریل ۲۰۱۷:
مسجد تاریخی «حاج عبد‌الرحیم بیک» واقع در محله «سُوِتیسکی»(نریمان نریمان‌اف) شهر باکو تخریب شد.
شهرداری باکو و عوامل اجرایی پس از هفته ها اعتراض مردم باکو، شبانه با بولدوزر به مسجد یورش برده و آن را تخریب کردند. مسجد «حاج عبدالرحیم بیک»، یکی از مساجدی بود که در لیست آثار تاریخی وزارت فرهنگ جمهوری آذربایجان قرار داشت.

تخریب مسجد تاریخی حاج عبدالرحیم بیگ باکو
(تابلو شناسه ثبت تاریخی فرهنگی مسجد)

این تخریب ها در حالی است که دولت باکو سال ۲۰۱۷ را سال “همبستگی اسلامی” معرفی کرده است.

ماه می ۲۰۱۶ :
همزمان با سالی که الهام علی‌اف آن را “سال چندفرهنگ‌گرایی” اعلام کرده بود، بنای تاریخی “مسجد آقاذوالفقار” نیز در محله ساوتسکی باکو تخریب شد. تا گام دیگری در راستای نابودی و انکار هویت تاریخی باکو و محو آثار اسلامی و شیعی جمهوری آذربایجان برداشته شود و زمینه برای خلق هویتی جدید و به اصطلاح “چندفرهنگ‌گرا” برای جمهوری آذربایجان و باکو فراهم‌تر شود.

سال ۲۰۱۰ :

از سال ۲۰۱۰ به این سو دولت باکو بارها تلاش کرده تا مسجد “فاطمه زهرا س” باکو را که با بودجه مردمی در حال ساخت است، تخریب کند، که هر بار با وقوع درگیری ها بین پلیس و معترضین موفق به انجام این کار نشده است.

صحنه ای از تجمع مردم برای ممانعت از تخریب مسجد فاطمه زهرا س باکو

سال ۲۰۰۹:
در حالیکه سازمان علمی و فرهنگی سازمان همکاری‌ اسلامی، باکو را در این سال “پایتخت فرهنگی” جهان اسلام اعلام کرده بود، تخریب مساجد شیعی در دستور کار دولت جمهوری آذربایجان قرار گرفت. تخریب “مسجد محمد(ص)” در شب ۳۱ مارس ۲۰۰۹ و انهدام مناره بزرگ این مسجد که تصویر ضبط‌ شده از آن، یادآور انفجار و انهدام حرم امامزاده «بی‌بی هیبت» باکو در زمان حاکمیت الحاد کمونیستی بود و نیز هجوم نیروهای دولت باکو برای تخریب مسجد حضرت فاطمه زهرا(س) در محله “ینی گونشلی” در حومه باکو، از جمله طرح‌های تخریب مسجد در جمهوری آذربایجان بود که در سطح جهانی نیز خبرساز شد.

– “دولتی که مساجد را تخریب می‌کند، نمی‌تواند دوست کشورهای مسلمان باشد.”
این جمله ترجیع بند خطابه های ماههای اخیر الهام علیف در نشست های بین المللی کشورهای اسلامی است، که مشخصا در نشست اخیر سران D8 در استانبول و دیروز(۱۳ دسامبر ۲۰۱۷)در جریان اجلاس سازمان همکاری اسلامی در استانبول با محوریت “قدس” مجددا آن را با اشاره به ضمیر “ارمنستان” تکرار کرد!!! و همزمان موجی از حملات ضد ایرانی در رسانه های نزدیک به دولت آذربایجان و رسانه های پانتورکیستی آغاز شده است!!!
این در حالی است که در اجلاس اخیر او هیچ اشاره ای به رابطه عمیق خود با اسرائیل که بارها حرمت قدس شریف را شکسته است، نکرد!!!
الهام علیف در واقع از تصویر سال ۲۰۰۷ مسجد آقدام برای زیر سوال بردن رابطه ایران و ارمنستان استفاده می کند و در عین حال مشخص نمی کند اگر واقعا تخریب مساجد و توهین به اماکن مذهبی مسلمین؛ معیار همه کشورهای اسلامی برای برقراری رابطه با کشورهای دیگر باشد، کدام کشور اسلامی مجاز به برقراری رابطه با جمهوری آذربایجان خواهد بود؟
از دیگر سو، نه رسانه های پیرو این خط خبری و نه مقامات باکو؛ هرگز اشاره ای به روابط پیدا و پنهان ایروان-آنکارا نمی کنند! روابطی که در پروتکلهای عادی سازی روابط سال ۲۰۰۹ رسمیت پیدا کرد اما با اعتراض شدید باکو مجددا به صورت زیر زمینی تا امروز ادامه یافته است.[ان شالله در آینده به موضوع روابط ترکیه و ارمنستان خواهیم پرداخت]

– واکنش جمهوری آذربایجان به بازسازی مساجد ارمنستان و قره باغ با مشارکت شرکتهای ایرانی:

آوریل ۲۰۱۷:
“حکمت حاجیف” سخن گوی وزارت خارجه جمهوری آذربایجان : “در ارتباط با روندی که تحت پوشش مرمت مسجد شوشا جریان دارد، جواد جهانگیرزاده، سفیر ایران در آذربایجان به وزارت خارجه احضار شده و بر ضرورت پایان دادن به فعالیت شرکت ایرانی “پارت سامان جهان” در این کار تاکید شده است. ”

سخنگوی وزارت امور خارجه جمهوری آذربایجان همچنین به مرمت مسجد تاریخی “مسجد کبود” در ایروان ، پایتخت ارمنستان اعتراض کرد و گفت : “میراث فرهنگی و تاریخی متعلق به آذربایجان که در خاک ارمنستان قرار دارد نیز به همین سرنوشت دچار شده است. “مسجد دمیربولاغ” در ایروان از روی زمین محو شده است و”مسجد کبود” نیز با هدف تغییر ویژگی های اصلی آن، به اصطلاح مرمت شده است و سبک معماری ویژه آذربایجان در این مسجد تغییر داده شده است!!”

کلام آخر:
مسئله اهانت به مسجد آقدام به مانند هر مسجد دیگری دردناک و روح خراش است اما متاسفانه طرح این مسئله از سوی محافل پانتورکیستی همواره با تحریف همراه بوده، تحریف محل دقیق و زمان اهانت، این اخبار به گونه ای منتشر می شود که مخاطب گمان می کند، مسجد در حال حاضر به یک طویله تبدیل شده و به دروغ این عکس را به مسجد شهر شوشا که دارای سکنه است، نسبت می دهند و در نهایت رابطه ایران و ارمنستان را زیر سوال می برند.[دولت ایران با حکومت خودخوانده قره باغ هیچ گونه مناسباتی ندارد.] شایسته است که این محافل به این سوال پاسخ دهند که اسارت مسجد آقدام در دست غیر مسلمان نتیجه چیست؟
مگر نه اینکه ارتش دولت پانتورکیستی “ابوالفضل ایلچی بی”، مقتدای پانتورکیستها بدون شلیک حتی ۱ گلوله شهر را تسلیم کردند؟ شگفتا که ایلچی بی، خود با فخر معترف به رد کردن کمک های نظامی ایران بود و اینک پیروانش طوطی وار نوحه وا قره باغا! و وا اسلاما! سر می دهند و مسجد شهر متروکه آقدام را بیش از مساجد باکو پاسبانی می کنند! به این افراد توصیه می شود در ویدیو زیر نحوه اشغال شهر آقدام را از زبان مردمی بشنوند، که ارتش پانتورکیستی “ایلچی بی” آنها را رها کرده و گریخته است!!! [ لحظات ابتدایی ویدیو از دوربین ارامنه و بعد از اشغال است؛ گوینده آذری با تاسف می گوید: ارامنه “باور نمی کنند”، در خیابانهای شهری تردد می کنند که روزی از اسم آن بیم داشتند و اینک به آسانی تسلیم شده.]
کسانی که اینک به بازسازی مسجد شوشا معترض هستند، فقط کافی است به گوشه ای از سخنان “شامیل باسایف” در مصاحبه با شبکه ANS توجه کنند.[باسایف رهبر شبه نظامیان چچن و آخرین کسی بود که از شهر شوشا به تاریخ ۸ می ۱۹۹۲ عقب نشینی کرد]
شامیل باسایف : “ما به قره باغ رفتیم برای جهاد اما آنجا چیزی به اسم جهاد ندیدیم! موقعیت پدافندی شهر شوشا به لحاظ واقع شدن در ارتفاعات و جنگلهای پیرامون به گونه ای بود که با ۱۰۰ نفر قادر بودیم آن را برای ۱ سال حفظ کنیم. علی رغم وجود مهمات و سلاحهای سنگین به میزان کافی، آذری ها پا به فرار گذاشتند و تعجب ما ازین بود که فراریان از جبهه تا باکو دویده بودند!!!”
و این گونه بود که مسجد شوشا به دست غیر مسلمانان افتاد!

سقوط شهر آقدام
ژوئن ۱۹۹۳
فرار نظامیان و خشم مردم از نظامیانی که آنها را رها کرده و گریخته اند.