اولین سالگرد شهادت اسطوره مقاومت سوری؛ شهید عصام زهرالدین

با هر حمله داعش ما هم اینجا تنمون به لرزه میفتاد ولی مردی بود که با تعدادی محدود نیرو در طوفان شن و حتی بمباران سربازهاش به دست ائتلاف هر چند ذره ذره ولی از فردوگاه دفاع میکرد. اسلجه به دست داشت و گاهی پشت خاکریزها خودش هم شلیک میکرد.
از خیابان های اطراف دمشق در ابتدای درگیری تا قلب دیرالزور به وعده ای که داده بود عمل کرد تا رسیدن نیروهای ارتش سوریه بعد از ده ها بار پیشروی و عقب نشینی، بعد از هر امیدواری و ناامیدی محض با پنگ و دندان فرودگاه را حفظ کرد، سربازهای کشته شده را همونجا دفن کرد و منتظر موند و ایستاد و جنگید تا تکه ای از خاک را به وطنش برگردونه که اگر او نبود قبل از داعش شاید نیروهای کرد تحت هدایت آمریکا حالا در فرودگاه دیرالزور و غرب فرات داشتند پایگاه های جدید آمریکا را برپا میکردند.

عصام به وعدش عمل کرد تنها با تعدادی سرباز و جنگ افزار در مقابل یکی از قوی ترین و معتقد ترین گروه های تروریستی ای که جهان به خودش دیده. در محاصره کامل و دشنه های از پشت ائتلاف امریکایی.

شاید اگر تاریخ را نه همپیمانان تروریستهای کلاه سفید و النصره که جبهه های جبهه های سوریه از هر طیف ولی صادقانه مینوشتند حالا در لغت نامه ها مصداق خوبی برای اسطوره معاصر وجود داشت.

خدا رحمتش کنه، چه سریع یک سال گذشت، مرد بزرگی بود و جای خالیش هنوز احساس میشه…