بررسی مواضع خارجی در قبال اتفاقات اخیر ایران

«بوریس جانسون» وزیر خارجه انگلیس در این باره گفت: «با نگرانی نظاره گر حوادث ایران هستیم. این امری حیاتی است که شهروندان بتوانند از حق تظاهرات مسالمت آمیز برخوردار باشند.»

همچنین رئیس جمهور آمریکا در سومین واکنش خود گفت: «به دقت نقض حقوق بشر در ایران را زیر نظر داریم. مردم ایران بالاخره در برابر سیستمی که پول و ثروت شان را برای تروریسم به سرقت برده و هدر می دهد هوشیار شده اند. بنظرمیرسد مردم ایران این وضع را دیگر تحمل نخواهند کرد.»

«گیلعاد اردان» وزیر امنیت عمومی رژیم صهیونیستی، از خیزش شجاعانه معترضان در مقابل حکومت تقدیر کرد و گفت: «این حکومت میلیاردها دلار برای تامین مالی گروههای تروریستی هزینه می کند.»

«زلخی هنگبی» وزیر همکاری منطقه ای رژیم صهیونیستی، هم از اقدام شجاعانه معترضان در به خطر انداختن جان شان در راه آزادی سخن گفت و از جهان متمدن خواستار حمایت از معترضان ایرانی شد.

رسانه های خارجی نیز با اشاره به مشکلات اقتصادی و…، بر روی شعارها و مسائلی نظیر حمایت ایران از محور مقاومت (سوریه، فلسطین، لبنان، یمن و…) مانور داده و به تحلیل مسائل داخلی پرداختند.

فارغ از بحث مواضع و تهدیدات سران حکومت سعودی و صهیونیستی در ماههای گذشته مبنی بر کشاندن شعله های جنگ به ایران و همچنین توافق آمریکا و رژیم صهیونیستی بر طرح تشکیل گروههای مشترک برای مقابله با ایران، از تجمیع مواضع مقامات و رسانه های خارجی بررسی چند نکته حائز اهمیت است:

۱. در خصوص حق مردم در تظاهرات مسالمت آمیز بصورت قانونی بحثی نیست، اما آیا مقامات غربی (انگلیسی و آمریکایی و صهیونیستی) درباره تظاهرات هر ساله مردم ایران و سایر کشورها در روز قدس یا ۲۲ بهمن و… چنین موضعی را اتخاذ می کنند؟ (گذشته از اینکه در این تظاهراتها درصد خیلی بیشتری از مردم ایران در همه شهرها و یا کشورها شرکت دارند.)

در خصوص ادعای صرف شدن اموال ملت ایران برای تروریسم نیز باید گفت بوجود آورنده داعش و النصره و… بنا به گفته خود رئیس جمهور فعلی آمریکا، باراک اوباما بود! آیا گروههای مقاومت اسلامی که علیه داعش و… در کشورهای خود یا در سوریه و عراق با هماهنگی دولت های قانونی این کشورها جنگیدند، تروریست هستند؟

در خصوص جهان متمدنی که مقامات صهیونیستی بدان اشاره کردند، آیا جهان از نظر شما گواتمالا و آمریکاست؟ جهان متمدنی که از آن حرف می زنید ۱۲۸ کشورش حتی انتقال سفارت به قدس اشغالی را قبول نمی کنند!

۲. در راستای طرح «تجزیه جهان اسلام» که در مطالب گذشته به گوشه ای از جوانب مختلف آن اشاره کردیم، برای ایران نیز تدارک ویژه ای براساس دو فاکتور «قومیت» و «مذهب» دیده شده است. به این منظور بر چند نقطه دست گذاشته اند: سیستان و بلوچستان، خوزستان، کردستان، آذربایجان و…
این طرح تاکنون در کشورهای دیگر نظیر سوریه، عراق، لبنان بواسطه مقابله محور مقاومت ناکام و در کشورهای لیبی، یمن در دست اجرا و در کشورهایی نظیر عربستان هنوز اجرایی نشده است.

راهکار محور غربی برای مقابله با اسلام چند دسته تقسیم می شود:
الف- تجزیه براساس قومیت: که با برگزاری همه پرسی و… در کشورهایی اجرا می شود که قومیت های مختلف در آن به لحاظ جمعیتی و… درصد قابل توجهی دارند. نظیر کردستان عراق (ناگفته نماند که در صد سال پیش طی توافق فرانسه و انگلیس تحت عنوان «سایکس-پیکو» خط کشی مرز و تقسیم بندی منطقه را براساس قومیت قرار دادند که همواره محل اختلاف باشد.)
ب- تجزیه مناطق غیر مسلمان نشین در کشورهای اسلامی: نظیر سودان جنوبی و یا تیمور شرقی در اندونزی (تیمور شرقی تا سال ۲۰۰۲ میلادی از جمله استان‌های اندونزی بود و در پی شورش جدایی طلبان و حمایت سازمان ملل از این کشور جدا شدند. اکثر جمعیت بیش از یک میلیون نفری تیمور شرقی، مسیحی کاتولیک هستند.)

ج- اجبار به مهاجرت و کشتار در کشورهایی که مسلمانان جز اقلیت هستند: نظیر مسلمانان روهینگیا در کشور میانمار، و یا مسلمانان آفریقای مرکزی
د- جنگ های مذهبی سی ساله: که در مطلب «نگاهی به پروژه تجزیه جهان اسلام در سوریه_دیرالزور» اشاره شده است. عموما این روش از تجزیه فرسایشی و برای تخریب توان و استعداد دو یا چند مذهب است.

در خصوص ایران، طی این چهار دهه اخیر علاوه بر انقلاب مخملی و کودتا و نفوذ در ارکان و…، طرح تجزیه با قدرت هر چه تمام برنامه ریزی و دنبال شده که هر بار این هجمه ها دفع شده است، و حالا نیز مشکلات اقتصادی دستمایه ای برای غربیها شده تا بار دیگر از آب گل آلودی ماهی بگیرند.

۳. بعنوان نکته پایانی اشاره به اخبار اخیر آسیای میانه مبنی بر جابجایی دواعش از عراق و سوریه به شمال افغانستان و تحرکات بیش از پیش آنان در این مناطق، هرج و مرج سیاسی در پاکستان و نفوذ آل سعود در این کشور، برای به چالش کشیدن شرق ایران، قابل تأمل است!

آیا حضور عناصر خودسر در اعتراضات و ترغیب معترضان به تخریب اموال عمومی و وجود تهدید عناصر سازمان منافقین بر ترور مردم یادآور سالهای ابتدای انقلاب و یا بحران سوریه نیست؟

خاطرات هفت ساله مان در سوریه و عراق را ورقی بزنیم خالی از لطف نیست!