یادداشت: تیغ در دست زنگی مست
اکنون، تیغ در دست زنگی مست است و این زنگی مست، زمانی که تیغ خود را بچرخاند، برایش تفاوتی ندارد که تیغ به فرق چه کسی وارد می‌شود.
۱- حکمتیار، سه روز قبل از دوستان و همکارانش خواست آماده جنگی دیگر باشند.
۲- از آن طرف، چین، با ورود به حیات خلوت آمریکا در غرب آسیا، قراردادهای چند میلیارد دلاری با عربستان سعودی امضا کرد و تمایل خود به نفوذ در این منطقه و همچنین ظرفیت های خود را به رخ رقبا کشید.
طبیعتاً آمریکا از حضور چین در کشورهای عربی ناخرسند است، همچنان که از هرگونه فعالیت اقتصادی چین و هر کشور دیگری در افغانستان ناراحت بود.
۳- مهمترین خبر روز دوشنبه (۲۱ آذر ماه)، حمله مسلحانه به اقامتگاه چینی ها در شهر کابل با تعداد قابل توجهی کشته و زخمی بود. گفتنی است که طالبان، ظاهراً تدابیر امنیتی بسیار بالایی برای این اقامتگاه سنجیده بودند و منطقی نیست که کسی غیر از خود طالبان، بتوانند از آن موانع مستحکم عبور کنند.
۴- بارها گفته بودیم که آمریکا و غرب، تماشاگر حضور رقبای خود در افغانستان نخواهند بود و اساساً افغانستان را به طالبان سپرد تا اولا از شبکه های مورد حمایت خود در درون این گروه در چنین اوقاتی استفاده کند و ثانیاً، هیچ دولت پاسخگوی رسمی هم در کشور نباشد تا کشورهای منطقه بتوانند بر آن حکومت، اعمال فشار کنند. قطعا، تنها ابزار همسایگان برای کنترل طالبان (امتیازدهی های مکرر و بی پایان) نیز ابزار قابل اتکایی نیست.
۵- به همان اندازه که روسیه و چین، در حاکمیت مثلا امن طالبان، بویی از امنیت را استشمام نکرده اند، بقیه همسایگان هم باید زنگ خطر را جدی بگیرند و به جای تبرئه طالبان، این واقعیت را جدی بگیرند که حملاتی از این دست، فقط توسط شبکه های درون طالبان انجام می‌شود نه هیچ گروه دیگری.
۶- ایران ممکن است به واسطه موضعی که چین نسبت به ادعای مالکیت امارات بر جزایر جنوبی ایران گرفته، از سیلی ای که به صورت چین زده شده، چندان ناخشنود نباشد، اما باید به این نکته عمیقاً توجه کرد که اکنون، تیغ در دست زنگی مست است و این زنگی مست، زمانی که تیغ خود را بچرخاند، برایش تفاوتی ندارد که تیغ به فرق چه کسی وارد می‌شود.
دیدگاه
با وجود تمام مشکلاتی که طالبان از درون و بیرون دارد. خطر چندانی محسوب نمی شود. طبیعی است در یک گروه شبه نظامی با دید تندرو فرد یا افرادی با کمترین احتمال برخورد دست به اقداماتی خودسرانه بزنند. اما افزایش تنش با طالبان به صلاح نیست علاوه بر این بازار افغانستان به خصوص در نبود چین و مشغولیت جنگی روسیه کاملا آماده نفوذ ایران است. هر چند در صورت بروز تهدید امنیتی ایران باید قاطعانه عمل کند.
با سلام و تشکر از نویسنده محترم
بنده ضمن موافقت با نویسنده محترم، این نکته را یاد آوری می کنم که حمله به هتل چینی ها، بعد از حمله به سفارت پاکستان در کابل و همچنین بعد از حمله به سفارت روسیه در کابل بود.
اگر دقت کنید، متوجه می شوید حلقه مفقوده این سلسله حملات ایران است. طالبان به خوبی می داند که به مرز های ایران نمی تواند حتی نزدیک شود، پس به نظر می رسد، هدف بعدی تندرو های طالبان، منافع ج.ا.ایران یا اتباع ایرانی، یا افراد نزدیک به ایران باشد، هرچند امیدوارم این طور نشود.
باید متوجه باشیم که اولا طالبان افغانستان و طالبان پاکستان با هم تفاوت دارند و ما کاری با طالبان پاکستان نداریم در مورد طالبان افغانستان هم متاسفانه چنین چیزی وجود دارد که بعضی بخش های آن در بعضی مناطق افغانستان مسموم است و ساز خود را می زنند اما ما با کلیت طالبان افغانستان مشکل ریشه ایی و جدی نداریم چون این ها صرفا مسلمان رادیکال هستند و نه سلفی تکفیری یعنی طالبان افغانستان ۱۸۰ درجه با داعش , ترکستان شرقی , الانصار , گروه های چچنی تکفیری , الشباب , بوکوحرام , القائده و … تفاوت دارد غیر از این بود داعش در گوشه افغانستان محصور نمی شد و سریعا با جذب نیروی بالا , کل افغانستان را می گرفت درواقع طالبان افغانستان هیچوقت به عمد , دسته مردم غیرنظامی را نزده مگر تصادفی در تیراندازی ها برخلاف سلفی تکفیری ها که یکی از متدهای اصلیشون کشتن مردم غیرنظامیه مثلا با بمب گذاری در بازار یا طالبان افغانستان هیچوقت به منافع دیگر کشورها از جمله ما حمله نکرده (حمله به کنسولگری ما در مزارشریف کار آی اس آی پاکستان بود) یا اینکه طالبان افغانستان هیچ وقت به شیعیان و امثال هزاره ها حمله نکرده درواقع این ها برنامه شیعه کشی ندارند که از این ها داریم که به امامزاده های شیعه می رن و متوسل می شن تمام زیارتگاه ها و اماکن شیعیان در مناطق تحت حاکمیت این ها سالم است برعکس کاری که سلفی تکفیری ها می کنند پس اول ما باید به تعاریف درستی برسیم بگوییم طالبان افغانستان سلفی تکفیری است با آمریکا پیمان دارند و امثالهم که دیگر در هر گونه تعاملی و پیشرفتی را بستیم ما اگر منفعل باشیم ضرر خواهیم کرد اگر هم از گروه های مخالف طالبان مثل بعضی گروه های تاجیکی حمایت کنیم این ضرر چند برابر خواهد بود چون این ها توان شکست دادن طالبان را ندارند و این خروجی جز جنگ داخلی شدید و برادر کشی بیشتر ندارد ما باید با طالبان افغانستان وارد گفت و گوی جدی و همکاری های حداقل محافظه کارانه بشیم سعی کنیم این ها را سمت خود بکشیم بستن قراردادهای آموزش نیروهای نظامی خصوصا مرزی و کادر سیاسی خیلی خیلی مهم است نیروی افغانستانی که آنور مرز زیر نظر خود ما آموزش دیده خیلی بهتر می تواند تعامل کند تا این مرزهای طولانی شرقی به امنیت بهتری برسد نیروهای سیاسی آموزش دیده هم می توانند با برش خود , دنبال طرح های ملی افغانستان که برد برد با ما باشد باشند مثلا ریل هرات مزار شریف کاشغر چین , تا در ادامه امیدوار باشیم که مرکزیت طالبان بتونه کنترل بیشتری بر نیروهایش داشته باشد ما حتی باید به افغانستانی ها آموزش نگه داری اماکن مهم مثل فرودگاه ها را هم ارائه بدیم که خودتون با جوان های تحصیل کرده خودتون این اماکن را کنترل کنید و نیروهای خارجی را بندازید بیرون , همه این کارها شدنیه که ما خورد خورد داخل افغانستان نفوذ کنیم اما نفوذ مثبت به جهت برد برد برای آبادانی افغانستان چراکه مرزهای طولانی داریم و از شرایط یکدیگر تاثیر می گیریم ما قطعا افغانستان امن و آباد را می خواهیم که جنگ در آن تمام شود , قدم اول چنین تحرکاتی تعاریف درسته .