دانش نظامی: ناو آبی خاکی آنادولو (TCG Anadolu)
ناو آبی خاکی آنادولو (TCG_Anadolu)؛ یک ناو تهاجمی آبی خاکی بوده که بر اساس برنامه Landing Platform Dock (LPD) و با هدف استقرار نیرویی به اندازه یک گردان متشکل از ۱۰۰۰ نیرو و پرسنل، هشت بالگرد کاربردی، سه پهپاد، ۱۳ تانک و ۸۱ خودروی زرهی در مناطق بحرانی در سه دریا نزدیک ترکیه طراحی شده است. نام آنادولو بیان ترکی آناتولی بوده که از نام شبه جزیره آناتولی گرفته شده، شبه جزیره آناتولی بیشتر خشکی ترکیه را تشکیل میدهد. ناو TCG_Anadolu توسط شرکت کشتیسازی صدف
(Sedef Shipbuilding Inc) تولید شده و از سال ۲۰۲۳ وارد خدمت شده است.
تاریخچه:
کار ساخت و ساز ناو آب خاکی TCG Anadolu از ۳۰ آوریل ۲۰۱۶ در کارخانه کشتی سازی صدف آغاز شد و طی مراسمی در ۱۰ آوریل ۲۰۲۳ وارد خدمت نیروی دریایی ارتش ترکیه شد. ترکیه مدتها قصد تقویت ناوگان کشتیهای آبی خاکی خود را داشت و به همین خاطر برنامه LPD را برای استقرار نیرویی به اندازه یک گردان متشکل از ۱۰۰۰ نیرو و پرسنل، هشت بالگرد کاربردی، سه پهپاد، ۱۳ تانک و ۸۱ خودروی زرهی در مناطق بحرانی در سه دریا نزدیک ترکیه طراحی شده است.
ترکیه در سال ۲۰۱۳ برنده مناقصه Landing Platform Dock (LPD) به ارزش ۵۰۰ میلیون دلار را، طرح شرکت اسپانیایی Navantia اعلام کرد. طرح این کشتی همان ناو بالگردبر خوان کارلوس همراه با تسلیحات ساخت ترکیه بود و ترکیه نیز بهدنبال طرحی برای ایجاد یک سکوی فرود مناسب برای هواپیمای F35 نسخه عمود پرواز بود. شرکت Navantia یک شرکت کشتیسازی دولتی اسپانیایی است، که خدمات خود را به بخشهای نظامی و غیرنظامی ارائه میدهد. این شرکت پنجمین کشتیساز بزرگ اروپا و نهمین کشتیسازی بزرگ جهان بوده که چندین کارخانه کشتیسازی در سراسر جهان دارد. برای ساخت این طرح در ترکیه یک کنسرسیوم مشترک بین دو شرکت نوانتیا و صدف شکل گرفت و کار ساخت بدنه توسط شرکت صدف با همکاری شرکت اسپانیایی آغاز شد.
این کشتی برای پاسخگویی به نیازهای مختلف نیروهای مسلح ترکیه، از جمله دریانوردی طولانی، حمله به ساحل یا عملیاتهای امدادی بشردوستانه در نظر گرفته شده است. آنادولو به عنوان مرکز فرماندهی نیروی دریایی ترکیه بوده که گل سر سبد این نیرو نیز محسوب میشود.
در طرح اولیه نیروی دریایی ترکیه خواستار حذف رمپ پرش و کوتاهتر شدن سکوی پروازی بود، تا فقط برای استفاده بالگردها بهینه شود. اما پس از تصمیم به خرید هواپیمای F-35B STOVL، یک سکوی پرواز کاملاً مجهز به همراه رمپ پرش اسکی در جلو را انتخاب کرد.
ترکیه یکی از شرکای سطح ۳ در برنامه Joint Strike Fighter (JSF) به معنی جنگنده تهاجمی مشترک بود که منجر به ساخت F-35 Lightning II شد. صنایع هوا فضای ترکیه یا Turkish Aerospace Industries (TAI) دومین تأمینکننده خارجی قطعات جنگنده F-35 بعد از شرکت Terma در دانمارک بود. TAI تولید کننده بدنه مرکزی، دربهای دسترسی و قطعات کامپوزیتی برای جنگنده F-35 بود. (این انتقال تکنولوژی دلیل اصلی پیشرفت پروژه جنگنده نسل ۵ و پهپاد کیزیل آلما (سیب قرمز) در ترکیه است)
نیروی هوایی ترکیه قصد داشت نسخه F-35A CTOL را به تعداد ۱۱۰ فروند دریافت کند حتی این تعداد را به ۱۲۰ فروند هم برساند با این حال سفارش ثبت شده ترکیه به ۶ فروند رسید و یک فروند F-35 به شماره ۰۰۰۱-۱۸ در تگزاس تحویل شد و یک خلبان ترک نیز در ایالات متحده آموزش دید. تا اینکه مجلس سنای آمریکا صادرات این جنگنده به ترکیه را به دلیل خرید سامانه موشکی اس-۴۰۰ از روسیه که تحت تحریم CAATSA قرار دارد، مسدود کرد. وزارت دفاع ترکیه قبل از این نیز علاقمندی خود به خرید نسخه عمود پرواز F-35 را عنوان نموده بود و با توجه به عدم توانایی در تحویل این جنگنده اعلام کرد به جای نسخه F-35B STOVL، در کوتاه مدت نیروی دریایی ترکیه از پهپادهای (UCAV) تولید داخل مانند Bayraktar TB3 استفاده خواهد کرد. با وجود توقف ارسال جنگنده و آموزش خلبانان، اما همچنان تحویل قطعات کلیدی از بدنه و موتور جنگنده تا سال ۲۰۲۲ مطابق قرارداد اولیه ادامه داشته است.
طراحی و مشخصات:
همانطور که عنوان شد این ناو بر اساس ناو بالگردبر خوان کارلوس ساخته شده و در ابتدا صرفا برای حمل بالگرد بهینه شده بود. اما با تغییر رویکرد ترکیه این ناو نیز دستخوش تغییراتی از جمله ایجاد یک سکوی پرواز کاملاً مجهز به همراه رمپ پرش اسکی در جلو خود شد. این ناو امروزه علاوه بر توان حمل بالگرد و پهپاد، توان حمل تانک و خودرو زرهی را نیز داشته، از همین رو در حقیقت ناو آنادولو یک ناو تهاجمی بالگردبر آبی خاکی است.
شرکتهای مختلفی در ساخت این کشتی مشارکت داشتند از جمله شرکت صدف که ساخت بدنه به عهده این شرکت بود. شرکت Aselsan نیز مسئول یکپارچهسازی طراحی و تولید در کنار پشتیبانی لجستیکی رادار، حسگرها و تجهیزات الکترونیکی در این پروژه بود. همچنین قراردادی با مشارکت اسلسان (Aselsan) و هاولستان (HAVELSAN) در زمینه یکپارچهسازی سیستم مدیریت جنگ منعقد شد. شرکت آرملسان (Armelsan) ترکیه نیز برای ارائه سونار تشخیص غواص ARAS-2023 انتخاب شد. قرداد دیگر با شرکت مهندسی Stopson Italiana برای کاهش صدای تولید شده توسط پیشرانه امضاء شد.
ناو TCG_Anadolu مجهز به ۲ رادار ناوبری، ۱ رادار جستجوی ۳ بعدی به نام SMART_T به همراه ۲ عدد رادار کشتی Alper (LPI) و رادار تشخیص و کنترل هواپیما است. رادار لئوناردو (Leonardo SPN-720) یک رادار کمکی برای فرود بوده که در هر شرایط آب و هوایی به هواگردها در فرود کمک میکند.
همچنین ناو آنادولو مجهز به سیستم جنگ الکترونیک، سیستمهای پرتاب چف و فلر، سیستمهای شناسایی و نظارت الکترواپتیکی Denizgözü AHTAPOT_S و سیستم جستجو و ردیابی فروسرخ PIRI است.
سامانههای ارتباطی ناو آنادولو شامل: ارتباط دریایی داخلی و خارجی، سامانه پیوند داده، باند X، باند Ku، سامانه ارتباط ماهوارهای UHF و سامانههای شناسایی دوست و دشمن [IFF] میباشد.
پیکربندی تسلیحاتی ناو آنادولو تهاجمی نبوده و بر مبنای سامانههای دفاعی شکل گرفته که شامل ۵ توپ ضدهوایی 25m.m ساخت استاپ و اسلسان، ۲ سامانه دفاع نزدیک ریتون فالانکس [CIWS] و موشکهای سامانه موشکی [RAM] Rolling Airframe است. همچنین سامانه یکپارچه مقابله با اژدر HIZIR نیز بر روی این ناو نصب شده است. تمام توان تهاجمی ناو بخش بالگردها و پهپادهای آن در کنار تانکها و خودروهای زرهی است که با خود حمل میکند.
طرح نهایی ناو آنادولو دارای طول ۲۳۱ متر، بیشترین عرض (beam) ۳۲ متر، آبخور (draft) ۶.۸ متر و ۵۸ متر ارتفاع است. وزن این ناو در حالتی که به عنوان هواپیمابر استفاده شود، ۲۴۶۶۰ تن و حداکثر سرعت آن ۲۱.۵ گره معادل ۳۹.۸ کیلومتر در ساعت خواهد بود. آنادولو زمانی که به عنوان یک ناو تهاجمی آبی خاکی مورد استفاده قرار بگیرد، دارای وزن ۲۷۰۷۹ تن و حداکثر سرعت ۲۹ گره معادل ۵۴ کیلومتر در ساعت خواهد بود. حداکثر برد این ناو با سرعت بهینه یا اقتصادی ۹۰۰۰ مایل دریایی معادل ۱۷۰۰۰ کیلومتر است.
این کشتی دارای ۱۸۸۰ مترمربع انبار بار سبک برای کانتینرهای TEU و ۲۷ نفربر آبی خاکی یا (AAV) Assault Amphibious Vehicle است. همچنین Anadolu دارای یک اسکله به مساحت ۱۱۶۵ متر مربع که توان پذیرایی از دو فروند هواناو یا Landing Craft Air Cushion (LCAC) یا به جای آن چهار فروند ناوچه آب خاکی مکانیزه یا landing craft mechanized (LCM) یا به جای آن دو فروند ناوچه آبی خاکی مخصوص حمل خودرو زرهی و نیروی پیاده یا Landing Craft, Vehicle, Personnel (LCVP) با امکان رها کردن آنها در آب است. آنادولو دارای یک انبار به مساحت ۱۴۱۰ متر برای نگهداری بارهای سنگین بوده، که میزبان ۲۹ تانک اصلی میدان نبرد (MBT)، وسایل نقلیه تهاجمی آبی خاکی و کانتینرهای TEU میباشد. این کشتی توسط سونار تشخیص زیرسطحی یا Diver detection sonar (DDS) به نامARAS-2023 محافظت می شود. خدمه کشتی آنادولو متشکل از ۲۶۱ پرسنل شامل: ۳۰ افسر، ۴۹ درجه دار، ۵۹ سرناوی (OT-4)، و ۱۲۳ نفر از سایر درجه بندیها.
آنادولو دارای یک بیمارستان ۳۰ تختخوابی، اتاق عمل، واحدهای درمان دندانپزشکی، تجهیزات اشعه ایکس، واحدهای اورژانس و مراقبتهای ویژه و اتاقهای استریلیزاسیون است. از همین رو توان انجام عملیات بشر دوستانه نیز توسط آنادولو وجود دارد.
کشتی دارای یک سکوی پروازی کاملاً مجهز به مساحت ۵۴۴۰ متر مربع با شش نقطه فرود و یک سطح شیبدار برخاست به همراه یک آشیانه هوانوردی به مساحت ۹۹۰ متر مربع است. ترکیب تجهیزات هوایی در ناو آنادولو کامل مشخص نیست اما تا به امروز پهپادهایی مانند Kızılelma و Bayraktar TB3 SİHA بر روی این ناو دیده شدهاند و احتمالا در آینده شاهد حضور پهپاد Anka3 نیز خواهیم بود. پهپاد Bayraktar TB3 SİHA در حقیقت نمونه از پهپاد بایرکتار است که دارای بالهای جمع شونده بوده و برای استفاده بر روی این ناو بازطراحی و تغییر کرده است.
این ناو تهاجمی آب و خاکی از بالگردهای تهاجمی مانند T129_ATAK و AH_W1 super cobra و SH_70B که بر روی عرشه قرار دارد برای انواع عملیات گشت دریایی و یا تهاجم به ساحل بهره میبرد.
آنادولو میزبان ۱۰ بالگرد یا ۱۱ پهپاد TB3 SİHA بر روی عرشه پرواز کشتی و ۱۹ بالگرد یا ۳۰ پهپاد TB3 SİHA در آشیانه خود است.
آنادولو میتواند ۱۲ بالگرد متوسط یا ۸ بالگرد سنگین مانند بوئینگ CH-47F Chinook را در آشیانه هواگردها نگهداری کند. همچنین هنگامی که آشیانه هوانوردی و گاراژ بار سبک برای نگهداری از هواگردها استفاده شوند، امکان حمل تا ۲۵ بالگرد سایز متوسط به وجود میآید. از طرف دیگر، کشتی میتواند تا ۱۰ جت جنگنده F-35B STOVL و ۱۲ هلیکوپتر متوسط را حمل کرده و همزمان میزبان شش هلیکوپتر دیگر در عرشه پرواز کشتی باشد.
مشخصات ناو آنادولو:
طول: ۲۳۱ متر
عرض: ۳۲ متر آبخور (draft) ۶/۸ متر
ارتفاع: ۵۸ متر
آبخور: ۶/۸ متر
حداکثر وزن: ۲۷۰۷۹ تن
هواگردهای قابل حمل: پهپادهای Kızılelma و Bayraktar TB3 SİHA، بالگردهای تهاجمی T129_ATAK و AH_W1 super cobra و SH_70B
سازنده: شرکت Sedef Shipyard با همکاری شرکت اسپانیایی Navantia و شرکتهای تسلیحاتی Aselsan ، HAVELSAN و Armelsan
کشور سازنده: ترکیه
منابع:
Turkey’s ‘Drone Carrier’ Amphibious Assault Ship Enters Service
Turkey selects Navantia’s Juan Carlos LHD design as winner of its LPD tender
TCG Anadolu
TURKEY SIGNS CONTRACT WITH NAVANTIA-SEDEF FOR THE CONSTRUCTION OF A LIGHT AIRCRAFT CARRIER
TCG Anadolu will be delivered today
Türkiye’nin Yeni Amiral Gemisi: TCG Anadolu
دیدگاه