افزایش فعالیت‌های امارات در سالهای اخیر در عراق گویای برنامه‌های هدفمندی است که می‌تواند در آینده به یکی از اصلی ترین تهدیدات امنیتی عراق تبدیل شود.

منابع نفتی و دارایی‌های بیکران جغرافیای خلیج فارس، که با طرح تجزیه انگلیسی میان چندین کشور ریز و درشت نظیر امارات و عربستان و… تقسیم شده است اجازه نفوذ و اعتباری را برای آنها صادر کرده که از کشورهای آفریقایی تا آسیایی بعضا با تمدنی هزاران ساله را زیر یوغ آنها می‌برد.
براین اساس صنعت نظامی‌گری و ارتش‌های اجاره‌ای برای قدرتهای شرق و غرب به تجارتی سودآور و پررونق تبدیل شده، و سیاست سایه‌ی جنگ (یعنی در منطقه غرب آسیا ایران هراسی)؛ همواره قراردادهای فروش تسلیحات و حمایت نظامی، واگذاری منابع نفتی و… را رونق عجیبی در تاریخ معاصر بخشیده است.
امارات نیز یکی از همین کشورهاست که از هراس ایران و تفکر مقاومت و همچنین رقابت با آل‌سعود و قطر، نفوذ خارجی گسترده‌ای را برنامه‌ریزی کرده است.
دامنه نفوذ خارجی امارات در کشورهای یمن، لیبی، الجزایر، اریتره و سومالی و افغانستان و… گسترده شده است.