جلال الدین محمود در زندان دولت تاجیکستان به شهادت رسید
جلال الدین محمود، عضو ریاست عالی حزب نهضت اسلامی تاجیکستان پس از تحمل یک دوره بیماری در زندان دولت تاجیکستان به شهادت رسید.
به گزارش پایگاه تحلیلی خبری “تحولات جهان اسلام” جلالالدین محمود، روحانی برجسته، از مؤسسین و رهبران نهضت اسلامی تاجیکستان و معاون شهید سید عبدالله نوری، امروز (۲۲ مرداد ماه) در سن ۶۳ سالگی پس از تحمل یک دوره بیماری در زندان دولت تاجیکستان به شهادت رسید.
وی پس از ممنوعیت فعالیت حزب نهضت اسلامی تاجیکستان در این کشور، به همراه حدود ۳۰۰ نفر از اعضای اصلی این حزب، مورد پیگرد قرار گرفت و در سال ۲۰۱۵ میلادی به جرم حمل اسلحه غیرمجاز بازداشت و به پنج سال زندان محکوم شد. جلال الدین در سال ۲۰۱۹ با صدور عفو عمومی آزاد شد اما عوامل امامعلی رحمان به این بسنده نکرده و در ۱۳ مرداد ۱۳۹۹ به جرم “تلاش برای براندازی نظام سیاسی تاجیکستان” او را مجددا بازداشت و به شش سال و هشت ماه زندان دیگر محکوم کردند.
لازم به ذکر است، او در ایام اسارت در زندان دولت امامعلی رحمان، به چندین بیماری مبتلا شد و با بی توجهی دولت تاجیکستان، وضعیت سلامتی او در یک سال اخیر رو به وخامت گذاشت. مسئولین دولتی همچنین با درخواست کمیته نجات زندانیان و خانواده وی برای انتقال جلال الدین به بیمارستان تخصصی و درمان وی مخالفت کردند.
کمیته نجات زندانیان تاجیکستان، بارها با استناد بر مشاهدات عینی خانواده شخص و برخی منابع از داخل زندان، مدعی شکنجه متعدد جلالالدین در زندان شده و از آسیب های شدید جسمی ایشان از جمله ضعف شنوایی، ناتوانی جسمی و عدم تحرک، افزایش فشار خون، و از مبتلا شدن به چندین بیماری از جمله بیماری گوارشی و ریوی خبر داده بود. این روحانی برجسته، در طول یک سال اخیر چندین بار به کما رفته بود تا اینکه امروز در زندان جان باخت.
جلال الدین محمود، محمدعلی فیض محمد، اسلام الدین فیض علی و صدها روحانی و عضو حزب نهضت اسلامی تاجیکستان از جمله صدها روحانی و فعال سیاسی و مذهبی در تاجیکستان هستند که بعضا در ایران تحصیل کرده و با فرهنگ انقلاب اسلامی رشد پیدا کرده اند، اما در زندان های دولت امامعلی رحمان زیر شکنجه به سر می برند و در نهایت به سرنوشت جلال الدین محمود دچار می شوند.
بیشتر بخوانید:
تاجیکستان، نبرد کمونیسم و اسلام
ترور محمد باقر محمدباقروف؛ در بدخشان تاجیکستان چه میگذرد؟
تخریب سنگ قبر شهید محمدباقر محمدباقروف
دیدگاه