رئیس جمهور احتمالی لبنان کیست؟
با کناره گیری سلیمان فرنجیه، گزینه مدنظر حزب الله از انتخابات ریاست جمهوری لبنان و همچنین علنی شدن گزینه مدنظر کشورهای خارجی دارای نفوذ در لبنان، نام ژنرال جوزف عون، فرمانده فعلی ارتش لبنان به عنوان گزینه اصلی تصدی رئیس جمهوری لبنان مطرح شد!
علیرغم تلاش برخی از سیاستمداران مسیحی برای کسب نامزدی انتخابات ریاست جمهوری لبنان، به نظر میرسد احزاب مسیحی برای انتخاب «جهاد ازعور» اجماع کردهاند. همچنین گفته میشود گفته میشود آمریکا، عربستان، قطر و فرانسه از ژنرال عون اعلام حمایت کردهاند و خواستار رأی نمایندگان مجلس لبنان به وی شدهاند. علیرغم این حمایت، جبران باسیل، سمیر جعجع و دیگر رهبران احزاب مسیحی هنوز واکنشی به این موضوع نشان ندادهاند. گفتنی است باسیل و جعجع پیشتر از نامزدهای دیگری حمایت کردهاند و حالا احتمال تغییر نظر آنها وجود دارد. همچنین جهاد ازعور نیز واکنشی به اظهارات خارجی نشان نداده است اما احتمال می رود که او نیز در ساعات آتی از روند انتخابات کناره گیری کند.
جهاد ازعور، سیاسمتدار و اقتصاددان مسیحی است که از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۰۸ میلادی وزیر دارایی لبنان بود. او عضو هیچ حزبی نیست و به طور مستقل فعالیت میکند. ازعور از سال ۲۰۱۶ مدیر بخش غرب آسیای صندوق بین المللی پول (IMF) بوده و در سال ۲۰۲۲ نیز نامزد تصدی ریاست جمهوری لبنان بود.
آموس هوکشتاین، فرستاده ویژه رئیسجمهور آمریکا در لبنان نیز با انتخاب فرنجیه و گزینه های دیگر مخالفت کرده و به نظر میرسد در جریان سفر به ریاض، با سعودیها بر سر انتخاب یک شخص به توافق رسیده است.
جلسه مجلس لبنان برای رئیس جمهور فردا برگزار خواهد شد.
در روزهای اخیر شاهد دست و پا زدن سمیر جعجع برای جلب نظر آمریکا و عربستان و همچنین مطرح شدن نام ژنرال جوزف عون، فرمانده ارتش لبنان و همچنین سلیمان فرنجیه (گزینه حزب الله) برای تصدی ریاست جمهوری بودیم.
بیشتر بخوانید: تلاش سمیر جعجع برای جذب حمایت سعودی ها
نامزدی فرمانده ارتش در انتخابات ریاست جمهوری برخلاف قانون اساسی لبنان است و در صورتی جوزف عون بتواند در انتخابات ریاست جمهوری پیروز شود، نمایندگان لبنان باید برای تغییر قانون نیز اقدام کنند. جدای از این موضوع، اینکه کشورهای خارجی (آمریکا، فرانسه و عربستان و قطر) علنا برای یک کشور دیگر رئیسجمهور انتخاب میکنند و صدایی از کسی درنمیآید عجیب است. بله لبنان کشور عجیبی است!
دیدگاه
لبنان، سوریه،عراق و اردن می توانستند یک کشور بزرگ عربی و اسلامی باشند. اما امثال انگلیس اجازه وجود آمدن یک کشور بزرگ اسلامی را ندادند. یک کشور کوچک همیشه زیر دست و پا میماند همین و بس