افغانستان؛ مظلوم تر از همیشه!
این روزها بیشتر رسانه های فارسی زبان و همچنین رسانه های جهان مشغول پوشش اخبار قتل خاشقجی و سایر موضوعات دیگر هستند و این در حالی است که می توان گفت تحولات افغانستان و حوادثی که این روزها با شدت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری در این کشور جنگ زده در حال روی دادن […]
این روزها بیشتر رسانه های فارسی زبان و همچنین رسانه های جهان مشغول پوشش اخبار قتل خاشقجی و سایر موضوعات دیگر هستند و این در حالی است که می توان گفت تحولات افغانستان و حوادثی که این روزها با شدت بیشتری نسبت به هر زمان دیگری در این کشور جنگ زده در حال روی دادن است، از سوی رسانه ها نادیده گرفته شده و حتی در پاره ای از مواقع سانسور می شود!
سالهاست که افغانستان درگیر جنگی خانمان سوز و ویرانگر است و اشغالگرانی که با ادامه حضورشان در خاک افغانستان نه تنها امنیت و ثبات را به این کشور مظلوم باز نگردانده اند؛ بلکه باعث افزایش درگیریها، تنش ها، ناامنی، کشتار و …. شده اند.
درد این غم زمانی بیشتر احساس می شود که بدانی کشور افغانستان که در سالهای نه چندان دور جزئی از کشور ایران بوده است چگونه اکنون در میان عده ای از گرگ ها رها شده است و مردم این کشور در کشاکش تروریسم دولتی و غیر دولتی، طالبان، داعش، وهابیت سعودی با آن دانشکده های منافقشان!، اشغالگران خارجی و ضعف دولت مرکزی در خاک و خون دست و پا میزنند!
غم یکی دوتا نیست!
اینها فقط یک طرف ماجراست، اندوه دیگر آن است که عرصه خبری و رسانه ای افغانستان نیز توسط رسانه ها بایکوت خبری شده است و شاید اصلا سوای بایکوت خبری، لیاقت و عرضه ای برای فعالیت در این عرصه و موضوع وجود ندارد!
مشخص است وقتی که جبهه خودی، میدان را برای دشمنان خالی می گذارد، از سوی دیگر مجال برای لجن پراکنی و دروغ پردازیهای دشمنان فراهم می شود و نتیجه آن می شود که شبکه ای مانند بی بی سی از آن سوی دنیا که جیره خوار ملکه انگلیس است برای ما نسخه می پیچد و با لجن پراکنی و دروغ، مشترکات ایران و افغانستان را که قدمتی به درازای تاریخ دارد به سخره می گیرد و از برادر افغانستانی یک دشمن خونی می سازد!
در طول هفته و روزها، همواره پیام هایی از سوی برادران افغانستانی به دست ما میرسد که مربوط به این مسئله مهم است؛ این پیام ها و نامه ها گاهی تند است، گاهی نرم و گاهی با بی انصافی؛ اما آنچه که در همه این پیام ها مشترک است آن است که این مردم مظلوم شکوه دارند؛ گله مندند و خود را در میانه ی میدان تنها و بی یاور احساس میکنند و انتظار کمک دارند.
انتظاری که به حق است و اجابت آن نه تنها یک مسئله انسانی بلکه یک واجب شرعی ست.
همانطور که حضرت محمد(ص) فرمودند: هر کس ندای استغاثهی مسلمی را بشنود و پاسخ نگوید، مسلمان نیست.
ما همواره گفته ایم و بازهم می گوییم، مجموعه تحولات جهان اسلام گروهی مردم نهاد و مستقل است که نیروی کار و توان محدودی در اختیار دارد و مشخصا با این سطح از توان و نیرو تا مقدار مشخصی قادر به خدمت رسانی و اطلاع رسانی است.
با این وجود همواره تلاش کرده ایم تا جای ممکن صدای کسانی باشیم که صدایی در جهان ندارند و در حد وسعمان با هجمه دشمنان مقابله کنیم؛ موضوع افغانستان نیز از این مسئله مستثنی نیست.
اما این محدودیت نباید بهانه ای باشد برای کم کاری و ما مطمئنا در راستای بهتر شدن خبررسانی در حوزه افغانستان تلاش خواهیم کرد و تلاش میکنیم تا واقعیات افغانستان نیز به گوش آزادیخواهان جهان برسد. ان شاالله
نامه زیر یکی از پیام های بسیاری است که توسط برادران افغانستانی برای ما ارسال شده و حرف ما نیز همین هست:
“با سلام خدمت آدمین تحولات جهان اسلام.
گله و شکایت از شما دوستان داریم.
من به نمایندگی از عده زیادی از شیعیان مقیم فردیکستاد یکی از شهرهای نروژ این نامه را برای شما دوستان گرامی می نویسم.
متاسفانه جنگ در منطق مرکزی و شیعه نشین افغانستان در سکوت مطلق جوامع بینالمللی و رسانه ای ادامه دارد و وارد دهمین روز خود شده. مناطقی همچون اروزگان، مالستان، جاغوری و مناطق زیادی از ولایت غزنی در حال نبرد شدید با طالبان تا به دندان مسلح میباشند و متاسفانه مناطق زیادی سقوط کرده و یا تسلیم شده اند. تعداد زیادی شهید و زخمی و هزاران نفر آواره.
این در شرایطی است که حکومت مرکزی افغانستان تنها نظاره گر این جنگ است و فقط به صورت سمبلیک و تبلیغاتی عده ای کماندو فرستاده که تا به حال در هیچ یک از خطوط نبرد حتی یک گلوله هم شلیک نکرده اند.
ما به عنوان قشر کوچکی از جامعه بزرگ شیعه از شما به عنوان یک رسانه طرفدار نظام جمهوری اسلامی ایران و به عنوان یکی از بزرگترین گروههای در شبکهای مجازی انتظار بیشتری داشتم و داریم .
لطفا صدای مردم مظلوم هزاره را هم فریاد بزنید .
شاید به گوش مسلولین محترم جمهوری اسلامی ایران برسد.
ما انتظار پشتیبانی مالی و نظامی از حکومت ایران نداریم. ولی انتظار یک بیانه در محکومیت این جنایات و کشتار شیعیان را داریم.
حد اقل فشار سیاسی بر حکومت افغانستان از سوی ایران برای پشتیبانی از مردم بی دفاع هزاره را دارم.
احظار سفیر افغانستان در تهران و توضیح خواستن د قبال جنگهای اخیر.
رسانه ها ایران آنقدر که روی جمال قاشقجی مانور دادند نمیتوانند حتی یک گزارش کوچک از ای نسل کشی داشته باشند. جامعه روحانیت سکوت مطلق داشته و سپاه پاسداران انقلاب اسلامی که تعداد زیادی از هزاره ای افغانستان در به نام لشکر فاطمیون را دارد سکوت مطلق داشته.
ما از شما انتظار داریم که صدای ملت مظلوم هزاره را برای یک بار فریاد بزنید شاید کسی بشنود حداقل به اندازه مردم فلسطین و یمن ما هم حقی داریم.
اجرکم عندالله.”
دیدگاه
احسنت….همه سکوت کردن متاسفانه….به مسئولین بی کفایت ما امید نداشته باشید برادران مجاهد افغانستانی