نشست مکه؛ تحلیل و نتایج آن
آنچه که از نشست کشورهای عربی و اسلامی در مکه برمی‌آید؛ استمرار حرکت مخالفی است علیه ایران و گروههای مقاومت اسلامی (بویژه انصارالله)، که در ظاهر نشانگر ترس فراگیر عربستان و امارات از این قدرت نوظهور است و در نهان این قضیه، آمریکا و انگلیس با اهرم دو خاندان آل‌سعود و آل‌نهیان به فتنه انگیزی علیه ایران ادامه می دهند.
این سلسله نشستها و اجلاسها که با روی کار آمدن سلمان بن عبدالعزیز چند سالیست رونق گرفته است به دلیل کسب وجهه سیاسی در جهان و اجماع کشورهای اسلامی علیه ایران و متحدینش است.
نشست اخیر در مکه نیز جنبه ای نمادین (به لحاظ نقطه مرکز اسلام) دارد و بدلایل تحولات اخیر در خصوص حادثه‌ی الفجیره و حملات سهمگین انصارالله به منابع اقتصادی عربستان شکل گرفته است.
در خطر قرار گرفتن امنیت مکه و انتخاب مکه بعنوان مکان برگزاری این نشست، برپایی نمایشگاه بازمانده های تسلیحات موشکی و پهپادی انصارالله (منتسب به ایران) و آنچه که توسط کشورهای حاشیه جنوبی خلیج فارس بعنوان شروط برای آغاز گفت‌وگو و تعامل با ایران گفته می‌شود همه گویای سناریوی ایران هراسی است.
موارد اختلافی قطب سعودی_اماراتی با ایران (با استنباط از مباحث نشست مکه) به شرح زیر است:
۱- توقف ادبیات تهدید‌آمیز ایران (شعارها و سیاستهای ظلم ستیز)
۲- توقف دخالت در امور منطقه (حضور در عراق و سوریه و روابط با یمن و لبنان و فلسطین و…)
۳- پایان اشغالگری جزایر امارات (جزایر سه گانه ابوموسی و تنب بزرگ و کوچک)
۴- توقف برنامه هسته‌ای و موشکی (کاهش تسلیحات و در نهایت خلع سلاح ایران)
۵- توقف حمایت از گروهها و شبه‌نظامیان (حزب الله و انصارالله و النجبا و فاطمیون و…)
۶- توقف استفاده از نام خلیج فارس
این شروط هر چند که مضحک و ساده انگارانه است اما هر کدام در بطن خود داستانی طولانی با مدعیانی بی منطق و تازه به دوران رسیده دارد.
ادبیات سیاسی ایران و مقاومت، برگرفته از انقلاب و آرمان کمک به مظلومین و مستضعفین عالم و تنها در صورت رفرم حکومت اسلامی قابل مذاکره است.
حضور و روابط نزدیک ایران با کشورهای منطقه و همچنین قدرت دفاعی و موشکی؛ نیز نقش سپر دفاعی و قدرت بازدارندگی ایران برای امنیت خود و منطقه است.
جزایر مدنظر امارات و نام خلیج فارس نیز تاریخی به ما قبل وجود امارات و عربستان دارند و مذاکره در آن زمین معنایی ندارد.
سوالات بوجود آمده اینست که
مسئول دستگاه خارجی ایران بر سر چه چیزی در ریاض حاضر به گفتگو است؟
آیا حفظ تمامیت ارضی و امنیت این کشور هم قابلیت اجرای مذاکره برد_برد را دارد؟
آیا سیاست انفعالی در شرایط موضع برتر نظامی و…، در برابر آل نهیان و سعود دست نشانده آمریکا و انگلیس صحیح است؟
نشست مکه نه تنها یک باب برای آغاز مذاکرات بلکه هیزمی برای افروختن آتش جنگ میان ایران و آمریکایی است که فکر می‌کند ناوها و جنگنده هایش امنیت منافعش را در منطقه تامین کند.
با توجه به نزدیک شدن انتخابات آمریکا و اجرا کردن طرح معامله‌ی قرن، شکست ترامپ در دور دوم انتخابات خطری جدی برای وی است و ممکن است ترامپ برای داشتن کارت حمایت سعودیها و آل نهیان در معامله‌ی قرن هم که شده دست به عمل جدیدی علیه ایران بزند.
بنابراین در افتادن با ایران مشکل آل سعود و نهیان و ترامپ را دو چندان کرده و افتتاح باب جدیدی از مذاکرات آنهم از سوی ایران، برگ طلایی برای کسب برد در معامله‌ی قرن و انتخابات پیش روست.
دیدگاه