دفاع موشکی؛ استراتژی ایرانی

سفیران سه کشور اروپایی فرانسه، آلمان و انگلیس در سازمان ملل در نامه‌ای به آنتونیو گوترش دبیر کل سازمان ملل نوشته‌اند که ایران تولید موشک‌های بالستیک با توانایی حمل کلاهک هسته‌ای را توسعه داده است و این‌ اقدام ایران را به منزله‌ی نقض قطعنامه‌های شورای امنیت‌ دانسته اند. سه کشور مذکور همچنین خواستار ارجاع موضوع به شورای امنیت شده اند.
قطعنامه ۲۲۳۱ شورای امنیت در سال ۲۰۱۵ میلادی و بعد از توافق هسته‌ای میان ایران و کشورهای ۱+۵ تصویب شد و در موارد این قطعنامه از ایران خواسته شده که از هرگونه فعالیت مرتبط با توسعه موشک‌های بالستیکی که قادر به حمل سلاح هسته‌ای است، خودداری کند.

از طرفی دیگر قایق مورد ادعای آمریکا حامل قطعات موشکی پیشرفته ایران برای انصارالله بوده و گفته می‌شود محموله آن توسط ناوشکن فورست شرمن ضبط شده است و خدمه این قایق به گارد ساحلی نیروهای تابع ائتلاف سعودی تحویل داده شده‌اند.
توقیف تسلیحات مورد ادعای آمریکا خبر جدیدی نیست و از زمان آغاز جنگ یمن بارها علیه ایران تکرار شده است. اما آمریکا تفاوت این محموله را در پیشرفته بودن قطعات موشکی توقیف شده می‌داند.

در باب تحلیل این دو خبر می‌توان گفت طبق نظرات کارشناسان نظامی، توان نظامی انصارالله متکی بر ساخت داخل و با بهره گیری از طرحهای کارشناسان نظامی (با کمک نیروهای مقاومت) است و واردات سلاح ایرانی از طریق دریای سرخ و حتی واسطه‌گری عمانیها در این برهه از زمان و شرایط سخت محاصره عملا منتفی است.
نیروی موشکی ایران نیز پس از فقدان نیروی هوایی پیشرفته به جهت تحریم‌های همین آمریکا و اروپا، برای کسب توان بازدارندگی و انجام حملات دوربرد در مواجهه با دشمنان منطقه‌ای به خصوص آمریکا، اسرائیل و عربستان سعودی شکل گرفته است. در واقع استراتژی ایرانیها برای دفاع از خود، دفاع موشکی است و این استراتژی کاربردی از طرف ایران به انصارالله، حزب‌الله و گروههای مقاومت در فلسطین انتقال تجربه شده است.
مذاکره و پذیرفتن محدودیتها در این حوزه، با توجه به تجربه شوروی و لیبی گام بزرگی در جهت سقوط آزاد است. بنابراین این آش آمریکایی که با پیازداغ اروپاییها تزئین شده، پروژه‌ای تکراریست در جهت توجیه فشارهای اقتصادی، سیاسی و نقض توافق های آنان با ایران.