پایان تلخ برای سربازان شوروی در افغانستان

“اریکا مارات” نویسنده کتاب ارتش و دولت در آسیای مرکزی، در مورد حمله شوروی به افغانستان چه میگوید؟
وی معتقد است:
_پس از آنکه نظامیان اتحاد شوروی به افغانستان حمله و آنرا اشغال نمودند و پس از ۱۰ سال حضور در افغانستان از این کشور به خانه هایشان برگشتند؛ انتظار داشتند که مانند سربازان جنگ جهانی دوم مورد احترام و استقبال عموم مردم قرار بگیرند اما آنگونه که فکر میکردند نبود!
_سربازان نظامی شوروی در جنگ افغانستان در جوامع خود مورد احترام قرار نمی گرفتند! مردم عادی معتقد بودند که باعث و بانی تمام بدبختی شان، این سربازان هستند!
_بسیاری از سربازان به بیماری افغانی ابتلا داشتند. به این معنا که آنها از اضطراب پس از آسیب روانی پس از جنگ، دچار شده بودند.
_برخلاف قهرمانان دهه ۱۹۴۰ میلادی، نسل به جنگ رفتهی شوروی نتوانستند کاری در شهرها پیدا کنند و به ناچار در پی فروپاشی رژیم شوروی به روستاهایشان بازگشتند!
_بیشتر آنها دچار تبعیض اجتماعی شدند، چون مردم عادی آنها را بیمار، نامتعادل و خشن می دانستند. حدود ۹۵ درصد از سربازان به بیماری هایی چون، وبا، مالاریا و هپاتیت مبتلا شدند.
_سربازان نظامی شرکت کننده در جنگ افغانستان از سوی دولتهای آسیای مرکزی به جای آنکه به عنوان قهرمانان ملی ارتقا پیدا کنند، به دوران شوروی و جنگ اشتباه مربوط دانسته شدند.
_در آخر اینکه احترام گسترده به کهنه سربازان جنگ جهانی دوم، منجر به ناراحتی و سرخوردگی کهنه سربازان جنگ افغانستان گردید.
منبع: سایت journals openedition
مترجم: آقای طوطاخیل
پینوشت: تصویر بالا مربوط به پوسترهای جهاد علیه شوروی در افغانستان است.
دیدگاه