قمار بزرگ امریکا در عراق در شب سال‌ نو!

شب گذشته طی حملات ارتش امریکا به مقرهای کتائب حزب‌الله عراق، واقع در نزدیکی شهر القائم تاکنون ۲۷ شهید و ده‌ها جانباز برجای مانده است. این حمله بی‌سابقه، به شکلی غیرمنتظره توسط مرکز تروریستی سنتکام ارتش امریکا تأیید و حتی تصاویری از لحظه حمله به سبک حمله به داعش منتشر شد.

طی نزدیک به ۹۰ روز گذشته، امریکا در صحنه سیاسی و خیابانی عراق چهارنعل تاخته است. از عناصر میدانی پروژه ی IYLEP تا مدیریت فکری در شبکه‌های اجتماعی توسط پیاده نظام سعودی و بومی عراقی و دست اندازی به روند سیاسی عراق برای خروج از بن بست. و جالب تر از همه آن‌که با تحریم چهره‌هایی از مقاومت، ژست دفاع از مردم عراق را به خود گرفته است؛ امریکایی که خود شکل دهنده نظام سیاسی فعلی عراق است و با شرکت های بزرگ نفتی و امنیتی و نظامی خود سهم ویژه ای در منابع عراق و عایدات مالی اش دارد.

حملات شب گذشته امریکا به مقاومت در عراق، یک ریسک بزرگ بود، و شاید هم، پوست خربزه‌ای زیر پای ترامپ در آستانه انتخابات ریاست‌جمهوری عراق. وزرای دفاع و خارجه امریکا بعد از حمله به اقامت‌گاه ترامپ در فلوریدا رفته‌اند تا ترامپ را که در تعطیلات سال نو بسر می‌برد، در جریان حملات شب گذشته قرار دهند!
اما اگر از بُعد سیاست داخلی امریکا بگذریم و بر میدان عراق متمرکز شویم؛ پر واضح است که امریکا از شرایط بی‌ثباتی فعلی در عراق بهره‌برداری می‌کند. کشوری با نخست‌وزیری (فرمانده کل قوا) موقت و در چالش تشکیل کابینه جدید، رئیس‌جمهوری نیمه‌مستعفی! و خیابان‌هایی پر از آشوب.

اما آنچه که باعث شده امریکا به این قمار بزرگ دست بزند، وسوسه و انتظاری طولانی برای تضعیف و از بین بردن حشدالشعبی است! حملات دیشب تیغ دولبه‌ای‌ست برای امریکا که هم می-تواند برایش نقاط قوت زیادی به ارمغان بیاورد و هم اینکه برای او خط افولی در عراق باشد!

عامل تعیین کننده: پاسخ مقاومت!
حالا همه‌چیز به رفتار مقاومت و جریان‌های مردمی حامی آن برمی‌گردد. بدیهی است، اگر پاسخ مناسبی به این حملات داده نشود، شاهد تداوم و شاید گسترش این حملات خواهیم بود، خصوصا اگر همچنان شاهد انفعال توده‌های حامی حشدالشعبی باشیم.
بعد از گذشت نزدیک به ۹۰ روز مراحل مختلف آَشوب خیابانی و چالش‌های بوجودآمده در سطح سیاسی، امروز واضح گشته که صرف‌نظر از پیاده‌نظام ناآگاه و غیرهدفمند آشوب‌های خیابانی، هدف‌گذاری و پیش‌برد این تحرکات چه در هدایت کف خیابان و چه در هدایت افکار عمومی در رسانه و فضای مجازی بسیار هوشمندانه و هدفمند و به مرکزیتی خارج از عراق صورت پذیرفته که اهدافی کلان در عراق و سپس فراتر از عراق را دنبال می‌کند.
بنابراین همراهی توده معترضین کف خیابان و جریان آنها در شبکه‌های مجازی با این حملات امریکا، پس از ماه‌ها تلاش برای ایجاد فضای ضدایرانی و ایرانی‌نمایی حشدالشعبی قابل پیش‌بینی است. این بخشی از فرآیند و مکمل حملات نظامی امریکا برای تضعیف بیش‌تر حشدالشعبی در سطح اجتماعی و ساختاری و نهایتا انحلال آن می‌باشد.

این اگرچه یکی از بدترین سناریوهاست اما می‌توان ثابت نمود که این ریسک امریکا‌یی‌ها می‌تواند روی دیگری هم داشته باشد و این فرصت پدید آمده‌است که نه تنها با این حملات برخورد و از گسترش آن جلوگیری شود، بلکه ورق تحولات سه‌ماهه اخیر عراق را نیز برگرداند و توازن را چه در صحنه سیاسی و چه اجتماعی و چه نظامی به حالت پیش از اعتراضات برگرداند و گزینه‌های امریکا در عراق را بسیار محدود کرد.
بنابراین پاسخ مقاومت به این حملات باید چندلایه باشد؛ هم پاسخ نظامی در میدان نبرد و هم پاسخ در سطح کف جامعه یا همان شارع!

راه‌کار پیش‌رو!
پاسخ سریع، قاطع و صریح مقاومت با مشارکت و همکاری و مسئولیت گروه‌های متعدد مقاومت عراقی در بُعد نظامی و به حرکت درآوردن توده‌های حامی حشدالشعبی با اشتراک مذهبی و هویتی ضداشغالگری و ضدامریکایی می‌تواند معادله امروز عراق را کاملا دگرگون و برعلیه امریکا و به نفع جریان مقاومت اسلامی نماید.
در توان پاسخ نظامی این گروه‌ها تجربه ثابت کرده پیش از این و با امکانات و نیرو و دسترسی جغرافیایی کمتر، ضربات مهلکی به امریکا در عراق وارد شده‌است. اندکی تغییر فاز به نبرد نامتقارن و رعایت اصول مراقبتی و حفاظتی بیش‌تر به همراه تقسیم‌کار و تخصصی‌کردن جنبه‌های مختلف این نبرد امکان پاسخ امریکا را نیز محدود خواهد کرد.
امروز در بین جمعیت حامی حشدالشعبی و مقاومت شاهد تأثر و خشم شدیدی از حمله دیشب امریکا هستیم و این مضاعف شده با ناراحتی سه ماهه اخیر که جمعیتی نهایتا چندصد هزار نفره (در کل استان‌های شیعی) با نشانه‌های واضح بعثی و ضدشیعی و سکولار، امنیت مردم را مختل کرده‌اند و دست به جنایاتی علیه ایشان زده‌اند. چنین وضعیتی، به حرکت درآوردن این توده جمعیتی حامی مقاومت را چندان بعید و مشکل نشان نمی‌دهد.
ضمن آنکه ادامه این وضعیت منفعل، اکثریت‌انگاری آشوب‌گران را تقویت می‌کند و یأس و بی‌تفاوتی را برای توده مردمی حامی مقاومت رقم خواهد زد و حتی ممکن است موجب سرریز شدن به کفه معارضین شود.

حضور مردمی ضداشغالگری با هویت و نشانه‌های بارز و عمیق مذهبی در مناطق شیعه عراق، می‌تواند روحیه نیروهای امنیتی و نظامی عراق را که طی ۳ ماه به شدت تخریب شده است ترمیم کند و به هم‌گرایی بیش‌تر حشدالشعبی با سایر بخش‌های نیروهای مسلح عراقی منجر شود.
اگر این ترکیب حضور و حمایت مردمی و قدرت پاسخ مقاومت در میدان، به درستی وارد عمل شود، می‌تواند راهگشای بن‌بست سیاسی امروز عراق نیز باشد و به سیاسیون حاضر در رویه‌های قانونی نیز جرأت اقدام و بکارگیری دهد. سیاسیون وابسته و کارشکن در چنین موقعیت‌هایی عقب‌نشینی خواهند کرد و به این رویه‌ها تن خواهند داد.

ضمن آنکه از دیشب تا کنون مواضع مناسبی توسط جریان‌های مختلف سیاسی علیه حمله امریکا صورت گرفته است. حتی شخصیت‌های جریان صدر از کتائب حزب‌الله و مقاومت حمایت کردند و اگرهم در آینده از پاسخ مقاومت حمایت نکنند، نهایتا سکوت یا موضع میانه اتخاذ خواهند کرد.
در این معادله عنصر مهم و اساسی «مرجعیت» را وارد نکردیم، چرا که سکوت ایشان محتمل است؛ اما اگر ورود کنند، قطعا شرایط متفاوت خواهد بود.

در نهایت باید گفت پس از طی ۳ ماه تحولات شدید عراق، حملات دیشب می‌تواند یک نقطه عطف اساسی باشد؛ برای به‌دست‌آوردن همه‌چیز یا از دست‌دادن هرچیز. هم برای امریکا و هم برای مقاومت اسلامی در عراق. اما اثرات این چالش قطعا به عراق منحصر نخواهد شد و بر سوریه و لبنان و تاحدودی هم یمن تأثیر مستقیم خواهد داشت.

بیشتر بخوانید: