خروج سریع و آنچه از استراتژی آمریکا باید دانست

مسئله اینجاست که آمریکا نفس شکست خود و بی فایده ماندن حضور در این کشور را پذیرفته است و دلیل خروج سریعش از این کشور می‌تواند برای به هم ریختن اوضاع این کشور با جایگذاری خلأ امنیتی بعد از خروج سریع خود باشد. یعنی آمریکا خواسته از واقعیت میدانی که در آن گرفتار آمده و مجبور به پذیرش آن شده حداکثر استفاده را نماید و این اقدام می تواند دو دلیل داشته باشد. اول آنکه آمریکا با این آشفتگی بتواند به نوعی حضور خود در این کشور را چه در سال های گذشته چه در آینده به هر شکلی توجیه نماید، به نحوی که این مطلب را در روح صحبت های آقای بایدن با این مضمون که افغان ها، امنیتی بدون نیروهای خارجی ندارند قابل مشاهده بود.

نکته بعدی آمریکا قصد دارد با این خروج سریع، افغانستان را تبدیل به خلائی امنیتی، اجتماعی برای رقبای منطقه‌ای خود شامل چین، روسیه و ایران نماید. خلائی که با توجه به جمعیت بالا و اختلافات قومیتی در افغانستان بسیار می تواند برای این کشورها هزینه داشته و دردسرساز شود. در واقع آمریکا می‌خواهد ضمن خروج خود از باتلاق افغانستان، با توجه به همسایگی ایران و چین و نزدیکی روسیه به این کشور، آنها را در این میراث خود غرق نماید.

البته این اقدام تاکنون با خویشتن داری طرف های درگیر در این کشور و حامیان خارجی آنان بی نتیجه مانده است. اما آنچه مسلم است افغانستان آبستن بحران های اجتماعی قوی می باشد که هنوز سر باز نکرده است. تامین امنیت و غذا پس از این جنگ، حق رای، نوع مشارکت اقوام در قدرت، برخورد با مخالفان، حقوق زنان و … مواردی است که همه منتظرند تا ببینند در دولت آتی افغانستان چگونه به آن پرداخته می شود. به این ها احتمال تقویت حضور داعش در افغانستان را اضافه کنید که در صورت تشدید حضور آنان در این کشور، احتمال خروج کنترل اوضاع در افغانستان و سرایت نا امنی و بحران های اجتماعی به کشورهای همسایه وجود دارد.

هرچند رقبای آمریکا تا اینجا دست آمریکا را در این خروج سریع خوانده‌اند، اما باید با هوشیاری تحولات این کشور را زیر نظر داشت تا بتوان ضمن حمایت از همه اقوام در این کشور، در زمان مناسب از دولتی در این کشور حمایت کرد که ضمن جلوگیری از شیوع بحران های امنیتی اجتماعی، حقوق همسایگان را نیز به طور کامل رعایت نماید.