چرا رئیس جمهور لبنان به آن اسرائیلی اردنگی نزد!؟

سه بند از قوانین کشور لبنان صراحتا شهروندان لبنانی را از تعامل با اسرائیلی‌ها منع می‌کند. با این حال در تاریخ ۲۸ مهر ۱۴۰۰، یک شهروند اسرائیلی به نام “آموس هوکستاین” تحت عنوان نماینده ویژه وزارت خارجه ایالات متحده و هماهنگ کننده در امور بین المللی انرژی به بیروت رفته و با مقامات بلندپایه لبنان دیدار کرد. گرچه امکان دارد “هوکستاین” با گذرنامه‌ی آمریکایی وارد لبنان شده باشد اما ملیت آمریکایی ندارد. وی متولد اسرائیل است و از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۵ میلادی در زمان اشغال لبنان در ارتش اسرائیل خدمت کرده است.

آیا هیچکس در لبنان وظایف خود را به درستی انجام نمی‌دهد؟ یا اینکه وزارت خارجه آمریکا و نماینده آن در بیروت این کار را برای تحقیر دولت لبنان برنامه ریزی کرده بود؟ دولتی که واشنگتن آن را “طرفدار حزب الله” می‌داند!

وزارت خارجه ایالات متحده درخواست من مبنی ارائه توضیح که چرا آنها یک شهروند اسرائیلی را برای موضوعی با این درجه از حساسیت به لبنان اعزام کرده اند را نادیده گرفت.

آیا آنها فکر می‌کردند که “آموس” یک میانجی بی‌طرف در حل اختلاف بین لبنان و اسرائیل بر سر ادعاهای نفت و گاز در دریای مدیترانه خواهد بود؟ آیا انتخاب این سرباز اسرائیلی بهترین کاری بود که می توانستند انجام دهند؟ یا این یک تلاش عمدی آمریکایی بود که بینی لبنان را به خاک بمالد؟ هوکستاین می‌توانست در زمان اشغال لبنان توسط اسرائیل در زندان خیام سرباز باشد و از جعبه‌های فلزی کوچک که برای شکنجه‌های روحی و روانی مردم لبنان استفاده می‎‌شد، استفاده کرده باشد!

لبنان برای اطمینان از اینکه فاصله لازم و کافی با همسایه متجاوز جنوبی خود یعنی اسرائیل حفظ شود، نه یک قانون، بلکه سه قانون دارد که تضمین می کند تجارت، ارتباط و همکاری با اسرائیل و اسرائیلی ها در حد “صفر” باشد.

قوانین عدالت نظامی لبنان، قانون کیفری آن و قانون تحریم ۱۹۵۵ همگی ارتباط با اسرائیل را ممنوع می کنند، اما زبان آنها ممکن است مبهم باشد و احکام زندان می تواند به طور چشمگیری متفاوت باشد.

با نگاهی گذرا به صورت آنلاین، حداقل نام ۱۵ نفر از افرادی که به دلیل ارتباط با اسرائیلی‌ها محاکمه و محکوم شده‌اند، مشخص است، که بیشتر آنها در سال‌های ۲۰۲۰ و ۲۰۲۱ محاکمه شده‌اند. برخی از این افراد لبنانی‌هایی هستند که در خارج از کشور زندگی می‌کنند و به صورت غیابی محاکمه می‌شوند. مانند جمال احمد ریفی، برادر وزیر سابق دادگستری و نیروهای امنیت داخلی لبنان، اشرف ریفی، که یکی از چهره‌های بشدت غربگرا در لبنان است. جمال احمد ریفی در استرالیا زندگی می‌کند.

از این لیست ۱۵ نفره، تنها دو نفر آزاد شدند و یک نفر دیگر منتظر محکومیت جدید است و یک نفر دیگر هم مرده است که سریعا توسط آمریکا ناپدید شد…

نفر اول، کیندا خطیب” فعال سیاسی است که در دسامبر ۲۰۲۰ توسط دادگاه نظامی به اتهام ارتباط با دشمن، سفر به اسرائیل و جاسوسی محکوم شد. خطیب که به شدت از مقاومت لبنان انتقاد می‌کند، در اوایل سال جاری با قید وثیقه آزاد شد و منتظر صدور حکم مجدد است.

نفر دوم عامر فخوری ، عضو سابق ارتش جنوب لبنان و یک شبه نظامی طرفدار اسرائیل است که در زمان حمله و اشغال لبنان توسط اسرائیل به طور کامل با صهیونیست‌ها همکاری می‌کرد. فخوری در دهه ۱۹۹۰ به صورت غیابی محاکمه و به خاطر جنایاتش محکوم شد، اما چند دهه بعد به طور غیرقابل منتظره‌ای در لبنان ظاهر شد و سپس دستگیر و به مدت ۶ ماه در بازداشت بود. اما سرانجام یک هلیکوپتر آمریکایی در سال ۲۰۲۰، وی را از همان زندان خیام که قربانیان لبنانی توسط فاخوری و امثال او در آن شکنجه شده بودند خارج کرد. گزارش ها حاکی از آن بود که آزادی فخوری تحت فشار شدید ایالات متحده سازماندهی شده است.
پرونده فاخوری بی‌معنا است! او آشکارا با اسرائیل همکاری می‌کرد و مسئول کشتن و شکنجه اتباع لبنانی بود. اما قوانین لبنان به همان اندازه برای کسانی که با اسرائیلی‌ها تماس می‌گیرند (حتی در رسانه‌های اجتماعی) قابل اجرا است.

آماندا هانا، ملکه زیبایی سال ۲۰۱۷ لبنان، زمانی که مشخص شد با پاسپورت سوئدی به اسرائیل سفر کرده است، عنوان خود را از دست داد. نفر پیش از او در سال ۲۰۱۵ یعنی سالی گریج هم پس از آنکه عکسی از او با ملکه زیبایی اسرائیل منتشر شد، تقریباً مجبور شد عنوان خود را کنار بگذارد.

در همان سال، زیاد دویری کارگردان لبنانی برای مدت کوتاهی بازداشت شد و گذرنامه‌هایش برای فیلمبرداری در اسرائیل ضبط شد. علیرغم واکنش گسترده مردم علیه این فیلمساز، مقامات لبنانی دویری را به این دلیل که وی مرتکب جرمی نشده است، آزاد کردند.

با این حال، همچنین در سال ۲۰۱۷، همان مقامات، بازیگر فیلم هالیوودی زن شگفت انگیز را از بازی در سینماهای لبنان منع کردند، زیرا او یک اسرائیلی بود.

با این اوصاف واضح است که دادگاه ها و قضات لبنان در معیارهای مجازات و ملایمت خود برای مواجهه با جنایات خیانت آمیز متفاوت هستند. این ورشکستگی تصمیم گیری ارتباط زیادی با ضعف ذاتی حاکمیت در لبنان دارد و این واقعیت که دو دیدگاه بسیار متضاد بر بدنه سیاست لبنان تسلط دارند به روشنی مشخص است.

اسرائیل هر روز حریم هوایی لبنان را نقض می‌کند. اسرائیل لبنان را تهدید می کند، اتباع آن را می رباید، مقاومت را ترور می‌کند، منابع انرژی، آب آن را می دزدد، متحدانش را بمباران می‌کند، تلاش های لبنان برای استقلال و پیشرفت را خنثی می‌کند، خرابکاری می‌کند و هر روز این کارها را انجام می‌دهد.

قوانین لبنان برای منع تماس با دشمن معتبر و منطقی است. اما آنها را فقط می‌توان با مثال اجرا کرد. هنگامی که میشل عون، رئیس جمهور لبنان، حرمت دفتر خود را طی ملاقات با یک تبعه اسرائیلی که در زمان اشغال لبنان توسط صهیونیست‌ها در ارتش اسرائیل خدمت می‌کرد، زیر پا می‌گذارد و نمک بر زخم هزاران لبنانی می‌پاشد که جان و عزیزان خود را برای حفاظت از این کشور فدا کردند، این سوال پیش می‌آید که آیا میشل عون متحد مقاومت لبنان است؟ من اینطور فکر نمی‌کنم.

هنگامی که نبیه بری رئیس پارلمان لبنان با یک تبعه اسرائیلی که در طول اشغال لبنان در ارتش اسرائیل خدمت می کرد، ملاقات می کند، او تمام شیعیان را که بیشترین رنج را متحمل شده‌اند، به سخره می‌گیرد. او رهبر خود، موسی صدر را که به دنبال آزادی جامعه بود را تحقیر می‌کند. آیا او متحد مقاومت لبنان است؟ من اینطور فکر نمی‌کنم.

سرتیپ خلیل ابراهیم رئیس سابق دادگاه نظامی لبنان درباره سفر اسرائیلی‌ها می‌گوید: «باید تقصیر را به گردن این دولتی انداخت که با سفر “هوکستاین” مخالفت نکرد.» وی گفت: «دولت باید از پذیرفتن او خودداری می‌کرد، همانطور که دولت‌ها این حق را دارند که از پذیرش هر سفیر یا فرستاده‌ای به دلیل سوابق گذشته‌اش امتناع کنند.»

دولت حاکم لبنان باید اسرائیلی‌ها را کنار بگذارد و آمریکایی‌ها را به شیوه‌های دیپلماتیک آموزش دهد. دفعه بعد که آموس سعی دارد از این مرز عبور کند، باید با یک اردنگی پذیرایی شود!

Why didn’t the Lebanese General stick his boot up the Israeli’s ass

دیدگاه‌های بیان شده در این مقاله لزوماً منعکس کننده دیدگاه‌های “تحولات جهان اسلام” نیست.