اوستیای جنوبی قره باغی دیگر در قفقاز

سه شنبه 16 فروردین 1401 - 14:24
https://iswnews.com/?p=67150

رئیس جمهور دولت (دفاکتو) اوستیای جنوبی(آلانیا)، پنجشنبه طی سخنانی گفته است: فدراسیون روسیه در همه سختی ها کنار ما بوده اکنون زمان حساسی برای مردم روسیه و اوستیا است. روسیه وطن تاریخی قوم ما بوده و در سال ۲۰۰۸ استقلال ما را به رسمیت شناخت.

آناتولی بیبیلوف از چارچوب حقوقی برای الحاق به روسیه سخن گفته و می‌خواهد رفراندوم (همه پرسی) در آینده نزدیک برگزار کند.

آناتولی بیبیلوف

قوم اوستی میان فدراسیون روسیه و گرجستان تقسیم شده اند. هم اکنون اوستیای شمالی در چارچوب روسیه قرار دارد و اوستیای جنوبی جزء خاک گرجستان است.

جمعیت ۷۰ هزار نفری این منطقه ترکیبی از اقوام اوستی، گرجی، روسی و … هستند. گرجی ها با ۱۴ هزار نفر یک اقلیت در آن محسوب می‌شوند. این منطقه با مساحت ۳۹۰۰ کیلومتر مربع یک شهر، چهار شهرک و بخش دارد.

هم اکنون روبل واحد پول روسیه همانند لاری واحد پول گرجستان در آن استفاده می‌شود، زبان آسی و روسی در این منطقه رایج است و بیشتر شهروندان گذرنامه روسی دارند.

همه‌پرسی تغییر نام این جمهوری، به جمهوری آلانیا در ۹ آوریل ۲۰۱۷ میلادی و همزمان با ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری این سرزمین، برگزار شد. نتایج این همه‌پرسی نشان داد که بیش از ۷۸ درصد مردم این سرزمین، به نام آلانیا برای این جمهوری رأی داده‌اند. همزمان با این همه‌پرسی، ششمین دوره انتخابات ریاست جمهوری این منطقه نیز برگزار شد که آناتولی بی بیوف، رئیس مجلس این منطقه با کسب ۵۷٫۹۸ درصد از آرا به ریاست جمهوری رسید.

اوستیای جنوبی در زمان حاکمیت اتحاد جمهوری های شوروی یک استان خودمختار جمهوری شوروی گرجستان بوده که تنش های این منطقه نیز همانند قره باغ کوهستانی از سال ۱۹۸۹ آغاز و به درگیری با گرجستان منجر شده است.

پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی در سال ۱۹۹۱، اوستیای جنوبی حاکمیت گرجستان را نپذیرفته و اعلام استقلال کرد. شبه نظامیان این منطقه با ارتش گرجستان درگیر شدند و این تنش ها تا سال ۱۹۹۲ ادامه داشت و طی این درگیری ها دو هزار نفر از ساکنان منطقه کشته شدند. سرانجام ادوارد شواردنادزه رئیس جمهور گرجستان با طرح آتش بس فدراسیون روسیه موافقت کرده و هر دو دولت ۵۰۰ نفر نیروی صلحبان به این منطقه اعزام کردند.

اعلام استقلال اوستیای جنوبی و طرح صلح سال ۱۹۹۲ باعث شد تا منطقه آبخازیا در شمال غرب گرجستان نیز در همین سال تصمیم به جدایی از ترکیب این کشور بگیرد. درگیری های این منطقه نیز از سال ۱۹۹۲ تا ۱۹۹۳ ادامه یافت و با طرح صلح روسیه صلحبانان روسیه و گرجستان در خطوط تماس مستقر شدند. این منطقه نیز در سال ۱۹۹۹ رسما اعلام استقلال کرد.

پس از سرنگونی ادوارد شواردنادزه رئیس جمهور روس گرا در انقلاب مخملی گل سرخ گرجستان در سال ۲۰۰۳، میخاییل ساکاشویلی رئیس جمهور غرب گرا قدرت را به دست گرفت. وی طرح صلح روسیه را نپذیرفته و خواستار اعمال حاکمیت دولت بر این مناطق شد.

تنش ها بین روسیه و گرجستان در سال ۲۰۰۸ بالا گرفت و طی یک سری از اتفاقات، ارتش گرجستان مجددا با شبه نظامیان اوستی درگیر شد. در نهایت پس از یک سری از درگیریها، مقام های دو طرف آتش بس را پذیرفتند. اما ارتش گرجستان در هفتم اوت ۲۰۰۸ (ششم شهریور ۱۳۸۷) در یک عملیات غافلگیرانه وارد شهر تسخینوالی مرکز این منطقه شد. دیمیتری مدودف رئیس جمهور فدراسیون روسیه در هشتم اوت ۲۰۰۸ (هفتم شهریور ۱۳۸۷) دستور اجرای عملیات نظامی برای حمایت از شهروندان روسیه را اوستیا اعلام کرد و ارتش این کشور پس از بیرون راندن ارتش گرجستان، تا تفلیس پایتخت این کشور نیز پیشروی کردند.

روسیه از خاک گرجستان با فشار ناتو و اتحادیه اروپا عقب نشینی کرد اما به چند دولت متحد خود فشار وارد کرد تا استقلال این دو منطقه را به رسمیت بشناند. اوستیای جنوبی و آبخازیا (آبخازستان) توسط ونزئلا، نیکاراگوئه، نائورو، تووالو و سوریه به رسمیت شناخته شده اما بقیه دولت های جهان این منطقه را بخشی از گرجستان می‌دانند.

اوستیای جنوبی(آلانیا) وابستگی مستقیمی به اقتصاد روسیه دارد و برنامه بازسازی اقتصاد آنها با سرمایه گزاری این کشور انجام می‌شود.

رفراندوم جدایی از ترکیب گرجستان در این دو منطقه‌ی هم مرز با فدراسیون روسیه ممکن است وضیعتی همانند شبه جزیره کریمه و جمهوری های دونتسک و لوهانسک اوکراین را تکرار کند. همین موضوع ممکن است جنگ دیگری را به منطقه قفقاز جنوبی تحمیل کند و تنش‌های بین المللی را بیشتر کند.

گفتنی است که تا قرن ۱۸ میلادی، منطقه اوستیای شمالی و جنوبی بخشی از خاک ایران بودند که در قرن ۱۸ میلادی با امضای عهدنامه های گلستان و ترکمنچای به وسیله روسیه تزاری ضمیمه این دولت شدند.

  • به اشتراک بگذارید:

دیدگاه

  1. ناشناس سه شنبه, ۱۶ فروردین, ۱۴۰۱ - ۱۵:۲۳

    یک گزارش در مورد جمهوری ترانس نیستریا تهیه کنید

    پاسخ
  2. معین سه شنبه, ۱۶ فروردین, ۱۴۰۱ - ۱۶:۰۱

    لعنت به قاجاریه ، لعنت، فقط لعنت

    پاسخ
    1. میلاد پنجشنبه, ۱۸ فروردین, ۱۴۰۱ - ۱۸:۴۲

      لعنت فرستادن به قاجار دردی را دوا نمی کند. تنها دو پادشاه آخر صفویه یعنی سلیمان و سلطان حسین مستوجب لعن هستند زیرا با ضعف و سقوط صفویه در زمان این دو، کشور حدود شصت سال درگیر جنگ های داخلی و حکومت های ناپایدار افشار و زند بود. دقیقاً در همین برهه از تاریخ انقلاب صنعتی رخ داد و بعد از مدتی قاجار به سختی توانست ایران را یکپارچه کند. به شخصه قاجار را مقصر شکست های از روسیه نمی دانم بلکه ضعف قاجار را بایستی در زمینه های ضعف آنان و جنگ های داخلی کشور در پیش از آن جست و جو نمود.

  3. میلاد سه شنبه, ۱۶ فروردین, ۱۴۰۱ - ۱۹:۳۸

    سلام. البته قراردادهای ترکمانچای و گلستان پس از سال ۱۸۰۰ میلادی بودند و به نوعی اوایل قرن نوزدهم محسوب می شوند. آغا محمدخان گرجستان را در سال ۱۷۹۵ تسخیر کرد و بیش از پنج سال بعد از آن جنگ های ایران و روس در زمان فتحعلی شاه ۱۷۹۷ – ۱۸۳۴ م صورت گرفت. لازم به ذکر است منطقه اوستیا دارای اقوامی ایرانی است که همه ساله نوروز را جشن می گیرند.

    پاسخ
  4. .. سه شنبه, ۱۶ فروردین, ۱۴۰۱ - ۲۱:۳۵

    سلام.من فکر میکنم،اگر منطقه جنوبی به روسیه به پیوند،شاید به نوعی بشه گفت گرجستان سقوط کرده ..! ای کش مردم و کشور گرجستان راه درست رو انتخاب میکردن،و به مردم منطقه کمک میکردن نه اینکه به غربی ها و .. متحد بشون!
    اگر گرجستان همکاری میکرد،الان مسیر شمال جنوب به کمترین هزینه و دردسر انجام میشد .. اما ظاهرا گرجستان نیز مثل باکو ترکیه … اجازه اش دست خودش نیست و اربابان هرچه تصمیم بگیرن انها انجام میدهن..

    پاسخ
  • دیدگاه های شما پس از تایید مجموعه تحلیلی خبری تحــولات جهــان اســلام در سایت منتشر خواهد شد.
  • پیام هایی که حاوی توهین، تهمت و افترا باشند منتشر نخواهد شد.
  • پیام هایی که به غیر از زبان فارسی یا غیرمرتبط باشند منتشر نخواهد شد.