بلوچستان، منطقه‌ای استراتژیک که در مرز ایران، پاکستان و افغانستان قرار دارد به کانون رقابت‌های ژئوپلیتیکی میان قدرت‌های بزرگ مانند چین، روسیه و هند تبدیل شده است. این کشورها بنادر و کریدورهای زیرساختی آن را فرصتی برای مقابله با نفوذ غرب می‌بینند. این منطقه، که با ادعاهای جدایی‌طلبان و نقض شدید حقوق بشر مواجه است، نقش کلیدی در ایجاد یک بلوک جایگزین برای هژمونی اروپا-آتلانتیک ایفا می‌کند و به عنوان چهارراهی برای مسیرهای تجاری، سرمایه‌گذاری‌های استراتژیک و همکاری‌های نظامی میان بازیگران بلوک اوراسیا عمل می‌کند.

طی سال های متمادی افغانستان ۸۰ درصد تجارت خود را از طریق بنادر دریایی پاکستان انجام می داد و این امر باعث وابستگی شدید کابل به اسلام آباد شده بود. پاکستان نیز با وضع محدودیت و چالش های جدیدی سر راه تجار و دولت افغانستان و مسدود کردن بنادر و گذرگاه های مرزی کابل را تحت فشار خواسته های سیاسی خود قرار می داد. در سال ۱۳۹۵ ه.ش هند با چراغ سبز ایران برای ضربه زدن حریف دیرینه‌ی خود در افغانستان، روی بندر چابهار در استان سیستان و بلوچستان سرمایه گذاری کرد و طبق موافقت‌نامه سه جانبه (هند، ایران و افغانستان)، طرفین حق استفاده از تمامی ظرفیت ها و امکانات موجود در بندر چابهار را به دست آوردند. اکنون چابهار با تمامی ظرفیت ها و ویژگی هایی که بندر کراچی ندارد، آماده است تا تجار افغان و حکومت طالبان را بهره مند سازد و تولیدات افغانستان را به بازارهای ایران، هند، کشور‌های حاشیه خلیج فارس و اروپا صادر کنند.

تکمیل بندر شهید بهشتی و ایجاد راه آهن چابهار سرخس و تغییر کریدور شمال به جنوب می تواند باعث کسادی و تعطیلی بندر جبل علی امارات شود. چابهار نقطه ایست که برای ایران می تواند معادلات استراتژیک را تغییر دهد.   عربستان با علم به این مساله در سالهای گذشته اقدام به توسعه بندر گوادر […]