این متن به بررسی راهبرد نوین امنیتی و نظامی جمهوری آذربایجان می‌پردازد که طی دو سال گذشته با تلفیق دیپلماسی فعال و نظامی‌سازی گسترده دنبال شده است. باکو با خرید تسلیحات پیشرفته از ترکیه، پاکستان و رژیم صهیونیستی، توسعه سامانه‌های دفاع هوایی چندلایه و همکاری‌های فنی و آموزشی با ناتو، در پی تثبیت موقعیت خود به‌عنوان قدرتی مؤثر در قفقاز جنوبی است. این سیاست، علاوه بر تقویت بازدارندگی، موازنه قوا را در منطقه تغییر داده و فشارهای امنیتی بر ایران، ارمنستان و روسیه را افزایش داده است. در این بحث قرار است درباره ابعاد نظامی‌سازی آذربایجان، اهداف ژئوپلیتیکی آن، پیامدهای منطقه‌ای و سناریوهای احتمالی آینده قفقاز جنوبی گفت‌وگو کنیم.

این متن به تحلیل پروژه کریدور زنگزور و ورود ایالات متحده به آن از طریق یک شرکت خصوصی می‌پردازد که می‌تواند پیامدهای امنیتی و ژئوپلیتیکی بزرگی برای منطقه قفقاز و فراتر از آن داشته باشد. کریدور زنگزور با هدف اتصال باکو به نخجوان و بهره‌برداری از موقعیت جغرافیایی استراتژیک خود، به ابزاری در رقابت‌های ژئواکونومیک و ژئوپلیتیک تبدیل شده است. ایالات متحده با حمایت از این پروژه، به دنبال کنترل مسیرهای ترانزیتی، کاهش نفوذ روسیه و چین و اعمال فشار بر ایران است. این حضور به‌ویژه در کنار همکاری‌های نظامی با ترکیه و رژیم صهیونیستی، می‌تواند تهدیداتی برای ایران و روسیه به همراه داشته باشد. در این بحث قرار است به ابعاد امنیتی، اقتصادی و استراتژیک کریدور زنگزور و نقش ایالات متحده در آن بپردازیم.

کنفرانس سالانه خاخام‌های اروپایی که قرار بود اوایل ماه نوامبر در شهر باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان برگزار شود، به دلیل نگرانی‌های امنیتی لغو شد.

امروز روند رویدادهای منطقه نشان می‌دهد که آیندهٔ جمهوری آذربایجان و قفقاز بیش از هر زمان دیگری در معرض خطر قرار دارد. از این‌رو، هر رویداد یا ابتکار بین‌المللی که نام آذربایجان در آن مطرح می‌شود یا قرار است در خاک این کشور برگزار گردد، باید با دقت و حساسیت ویژه‌ای مورد پیگیری و نظارت قرار گیرد.

شهر باکو، پایتخت جمهوری آذربایجان از ۴ تا ۶ نوامبر (۱۳ الی ۱۵ آبان ۱۴۰۴) میزبان نخستین کنفرانس یهودیان اروپایی خواهد بود. گفته می‌شود بیش از ۵۰۰ خاخام از کشورهای مختلف در این کنفرانس حضور خواهند داشت.

خط لوله گاز منطقه‌ای میان سوریه و ترکیه در ۱۱ مرداد ماه با حضور محمد بشیر وزیر انرژی دولت موقت سوریه، آلب‌ارسلان بایراکتار وزیر انرژی ترکیه، میکائیل جباروف وزیر اقتصاد جمهوری آذربایجان و نمایندگانی از صندوق توسعه قطر طی مراسمی در شهر کیلیس ترکیه به‌طور رسمی افتتاح شد.

دولت دونالد ترامپ در حال مذاکره جدی با جمهوری آذربایجان با هدف پیوستن باکو و برخی کشورهای آسیای مرکزی‌ به پیمان ابراهیم است. با توجه به اینکه باکو و تل‌آویو روابط گسترده و نزدیکی دارند، می‌توان گفت گنجاندن این کشورها در پیمان ابراهیم بیشتر جنبه نمادین خواهد داشت و تمرکز آن بر تقویت همکاری‌ها در حوزه‌های مختلف به ویژه اقتصادی و نظامی خواهد بود.

شبکه عبری کان، جزئیات نشست‌های مقامات اسرائیلی و سوری در باکو را اعلام کرد. طبق اعلام این رسانه اسرائیلی، مقامات سوری و صهیونیست، درخواست دمشق مبنی بر عقب نشینی نیروهای اسرائیلی از جنوب سوریه را بررسی کردند. در این جلسه، مقامات اسرائیلی با مقامات سوری در خصوص بخشی از هماهنگی‌ها میان تل‌آویو و دمشق رایزنی […]

روزنامه اسرائیلی اسرائیل هیوم در ۳۱ اردیبهشت ماه به نقل از یک منبع آگاه گزارش داد که اسرائیل و ترکیه به یک توافق مشترک برای هماهنگی نظامی در سوریه دست یافته‌اند.

به گفته اورشلیم پست، اخیراً ده‌ها خاخام برجسته صهیونیست که دارای سوابق دیپلماتیک گسترده هستند، نامه‌هایی به دونالد ترامپ ارسال کرده‌اند و از ترامپ رذل خواسته‌اند تا دولت باکو را هم در چارچوب توافق‌نامه ابراهیم قرار دهد.

روز گذشته الهام علیف رئیس دولت باکو طی مصاحبه ای با شبکه فرمایشی آذ.تی‌وی مجددا به گنده گویی علیه ایران پرداخت.

یالچین رفیع اف، معاون وزیر امور خارجه جمهوری آذربایجان در ۹ دی ماه با اسعد حسن الشیبانی، وزیر خارجه دولت انتقالی سوریه در دمشق دیدار و گفتگو کرد. طرفین در این دیدار برای آغاز فصل جدیدی در روابط طولانی‌مدت میان جمهوری آذربایجان و سوریه با هدف دوستی و همکاری توافق کردند. وزارت خارجه جمهوری آذربایجان […]

یکی از روزنامه های اپوزیسیون ترکیه در گزارشی میانجیگری مقامات جمهوری آذربایجان بین ترکیه و رژیم صهیونیستی را فاش کرد. محور این میانجیگری کاهش تنش بین طرفین و همکاری در تحولات اخیر سوریه بوده است.

داعش مدعی شد که عناصر این گروه در عملیاتی در شمال آذربایجان هشت تن از نیروهای دولتی آذربایجان را کشته و زخمی کرده‌است.

دولت ترکیه از قطع روابط تجاری با رژیم صهیونیستی خبر داده است اما نفت جمهوری آذربایجان همچنان از طریق آنکارا وارد فلسطین اشغالی می‌شود.