عربستان سعودی اخیرا میزبان رزمایش دریایی گستردهای با حضور کشورهای حاشیه دریای سرخ بود که هدف آن «تقویت آمادگی برای مقابله با تهدیدات دریایی غیرمتعارف» یا به طور واضح عملیات های نیروهای مسلح یمن بود.
در ماه های اخیر رایزنی های زیادی از سوی عمان و فرستاده سازمان ملل برای تسهیل روند صلح در یمن انجام شده است. برخی از رسانههای عربی مدعی هستند که در این رایزنی ها یک نقشه راه برای روند صلح در یمن مشخص شده است که همه طرف ها مفاد آن را قبول دارند، اما مولفههای زیادی از وضعیت فعلی یمن و منطقه وجود دارد که دستیابی به چنین سناریویی را غیرممکن میسازد.
حملات اخیر به تأسیسات گازی کورمور در سلیمانیه، این بار تنها یک تهدید امنیتی نبود، بلکه آشکار ساخت که بحران انرژی عراق وارد مرحلهای شده که در آن رقابتهای سیاسی داخلی، منافع اقلیم و دولت مرکزی و حتی معادلات منطقهای و بینالمللی در هم تنیده شدهاند و هر ضربه به این میدان راهبردی میتواند پیامدهای اقتصادی، سیاسی و امنیتی گستردهای برای بغداد و اربیل به همراه داشته باشد.
همان طور در رسانه های صهیونیستی اعلام شد، نهادهای اطلاعاتی این رژیم پس از بی نتیجه ماندن فشار حملات هوایی به زیرساختهای انرژی و خدماتی یمن، برای به توقف کشاندن عملیات پشتیبانی نیروهای مسلح یمن از فلسطین، تلاشهای خود را به جذب جاسوس و جمعآوری اطلاعات معطوف کردهاند.
تصاویر ماهوارهای و اخبار میدانی از مواضع نظامی و مناطق اشغالی یمن نشان میدهد که امارات علیرغم برقراری وضعیت آتش بس با نیروهای انصارالله، در حال اعمال نفوذ بیشتر و تدارک نظامی برای راه اندازی یک جنگ گسترده علیه دولت یمن است.
اخیرا عربستان سعودی و انگلیس یک طرح مشترک برای تقویت نیروهای گارد ساحلی دولت مستعفی یمن راه اندازی کردهاند که از طریق کمک های مالی جهانی تامین میشود و هدف آن تضعیف ارتباطات دریایی دولت صنعا و جلوگیری از عملیات نیروهای مسلح یمن علیه کشتیرانی رژیم صهیونیستی در خلیج عدن و دریای سرخ است.
در آبهای مدیترانه، یک حرکت بیسابقه در حال وقوع است. «ناوگان صمود» با بیش از ۴۰ کشتی از ۴۴ ملیت در حال نزدیک شدن به غزه است؛ در حالی که طبق مشاهدات توسط ۳ کشتی جنگی از کشورهای عضو ناتو (اسپانیا، ایتالیا و ترکیه) اسکورت میشود، این رویداد فراتر از یک ماموریت کمکرسانی است؛ این یک چالش مستقیم، پیچیده و چندلایه برای دکترین امنیتی رژیم صهیونیستی و آزمونی برای اعتبار حقوق بینالملل است.
ماههاست که گمانهزنیها درباره یک عملیات گسترده آمریکایی یا اسرائیلی علیه اهداف مقاومت در عراق مطرح میشود و این موضوع به یکی از دغدغههای اصلی دولت بغداد تبدیل شده است. در همین چارچوب، سفر محمد شیاع السودانی به مسقط و سپس به دوحه، نه صرفاً سفرهای دیپلماتیک معمولی بلکه بخشی از تلاش گسترده برای جلوگیری از وقوع چنین سناریویی تلقی میشود.
پایگاه مره، یکی از پایگاه های نظامی یمن است که در شمال غرب شهر عتق واقع شده و با کمک مستشاران آمریکایی در حال تبدیل به بزرگترین مقر امارات متحده عربی در مناطق اشغالی یمن است.
اکنون و با حمله اسرائیل به مناطقی در یمن و بر اساس الگوی تکرار حملات میتوانیم یک تحلیل نزدیک به واقع از جریان موضوع ارائه دهیم. اولین حمله به لبنان، دومین حمله به ایران و اکنون سومین حمله به انصارالله یمن با یک الگوی کاملا مشابه است. در نتیجه سازوکار و سامانه فعال در این روش حملات یکسان است. الگو، روش، طرح و اجرا تقریبا یکی است.
قدرت طلبی و تشدید اختلافات داخلی بین جناح های تابع عربستان و امارات موجب وضع سیاستهای تبعیض آمیز و افزایش مشکلات معیشتی به ویژه در حوزه ارز، سوخت، برق و کالاهای اساسی در مناطق اشغالی یمن شده است.
سایت های یمنی در طول یک ماه گذشته مورد حملات مختلف سایبری قرار گرفته اند. شکست عملیات ناوگان دریایی آمریکا از نیروهای مسلح یمن و بی نتیجه ماندن اقدامات سیاسی و اقتصادی غرب نشان داد که این کشور از ثبات و استقامت بالایی برخوردار است و برای متوقف کردن آن به یک عملیات ترکیبی وسیع و در بازه زمانی طولانی نیاز است.
اتحادیه اروپا، فرانسه، انگلیس و کشورهای عربی قطر، عربستان سعودی و مصر در قالب یک ائتلاف توافق کردهاند جهت حل مشکل غزه حماس خلع سلاح شود و حاکمیت و اداره غزه نیز از این گروه مقاومت گرفته و به تشکیلات خودگردان واگذار گردد. آنچه مهمتر از متن این خبر است، فرامتن زمینههای شکلگیری این توافق قرون وسطایی است. باید این سوال مهم را طرح کرد که چرا اعراب و غربیها بر سر آینده و سرنوشت یک ملت به راحتی تصمیم میگیرند؟ چه کسی چنین حقی را برای آنها قائل شده است؟ و زمینه طرح این تصمیمات از چه برههای آغاز شده است؟
سازمان اطلاعات خارجی اسرائیل (موساد) در یک طرح امنیتی با هماهنگی امارات متحده عربی و عربستان سعودی، قصد سوءاستفاده از فرزندان علی عبدالله صالح و اعضای حزب کنگره مردمی در صنعا را دارد. هدف این طرح تضعیف جایگاه سیاسی جنبش انصارالله و جذب حلقه های جاسوسی برای اجرای عملیات های ترور در صنعا است.
در آستانه جلسه حساس کابینه لبنان در روز ۱۴ مرداد، موضوع خلع سلاح یا انحصار سلاح در دست دولت این کشور بار دیگر بهعنوان محور یک کمپین سیاسی و رسانهای در لبنان مطرح شده است. این موضوع که در سالهای گذشته نیز به کرات در بیانیهها و اظهارات مسئولان دولتی از جمله میشل عون، رئیسجمهور لبنان مطرح شده بود، اکنون با فشار و تلاشهای جدیتر از سوی برخی جریانهای سیاسی و بهویژه بهواسطه فعالیتهای نواف سلام دنبال میشود. در این یادداشت، به تحلیل ابعاد مختلف این موضوع، پیامدهای احتمالی آن و بازیگران اصلی آن پرداخته میشود.
